Katyuşa (silah)

Sovyetler Birliği yapımı çok namlulu roketatar

Katyuşa (Rusça: Катюша), Sovyet yapımı bir çoknamlulu roketatardır. II. Dünya Savaşı'nda Sovyetler Birliği tarafından kullanılan bir silahtır. Uzunca bir dönem savaşın en büyük sırlarından biri olmuştur. Bu silahın düşman eline geçmesinden korkan Sovyetler ancak gizli servis ajanlarının kullanmasına izin veriyorlardı. Katyuşa (Katerina -> Katya -> Katyuşa) adı ünlü Rus savaş türküsü Katyuşa'dan geliyordu.[1] Alman askerleri ona atılırken çıkardığı, ıslığa benzer ses yüzünden Stalinsorgel (Stalin'in orgu) adını vermişlerdi.[2] Katyuşa'lar kamyonların (Studebaker US6s, ZIS-6), tankların, traktörlerin veya uçakların üzerine monte edilebiliyorlardı. Katyuşa'lar Sovyetler tarafından düşman üzerinde korku ve şok oluşturmak için toplu halde kullanılmışlardır. İsabetsiz atışlarına rağmen toplu piyade hedeflerine karşı çok etkili olmuşlardır. Lübnan'da Hizbullah saldırılarında da kullanılmıştır. ABD merkezli düşünce kuruluşu Atlantic Council tarafından yapılan analizde, 2016 yılında Kilis'e atılan roketlerin Katyuşa olduğu belirtilmiştir. [kaynak belirtilmeli]

Tasarım özellikleri değiştir

Katyuşa'lar Almanların Nebelwerfer adlı roket havanına karşı geliştirilmiştir. Aslında tasarımı çok basittir roketleri atmak için ray şeklinde çubuklar ve onları aşağı yukarı oynatmaya yarayan basit bir mekanizma üstüne kuruludur.

Katyuşalar anti-piyade silahı olarak tasarlanmışlardır. Alman askerleri üzerinde bu kadar korku oluşturan başka bir silah yoktur. Aynı zamanda tanklara karşı da etkili bir şekilde kullanılmıştır. İsabet ettiğinde çoğu Alman tankını delebilecek güce sahipti.

Katyuşaların ZIS-6 üstüne monte edilmiş modeli BM-13'ler en çok üretilen Katyuşa çeşitlemesidir.

Maksimum menzili 20 kilometredir, BM-13 modelinin hedefte etki alanı yaklaşık 400,000 m²'dir.[3]

Fotoğraflar değiştir

Ayrıca bakınız değiştir

Kaynakça değiştir

  1. ^ Zaloga, p 153.
  2. ^ Carell, Paul (1964). Hitler's war on Russia: the story of the German defeat in the East. Harrap. s. 98. 
  3. ^ Zaloga, p 154.