Şiddetsizlik
Şiddetsizlik, her koşulda kendine ve başkalarına zarar vermemeyi benimseyen bir kişisel uygulamadır. Bir sonuca ulaşmak için insanlara, hayvanlara ve/ya da çevreye zarar vermenin gereksiz olduğu inancından kaynaklanabileceği gibi, genel olarak şiddetten kaçınma felsefesine de dayanabilir. Ahlaki, dini ya da manevi ilkelere dayanabilir fakat bunun nedenleri tamamen programatik ya pragmatik olabilir.[1]
Şiddetsizliğin "aktif" ya da "aktivist" unsurları vardır, çünkü buna inananlar genellikle şiddetsizlik ihtiyacını politik ve sosyal değişim için bir araç olarak kabul ederler. Bu nedenle, örneğin, Tolstoyculuk ve Gandizm şeklindeki şiddetsizlik, şiddet kullanımını reddeden bir sosyal değişim felsefesi ve programı olmakla birlikte, aynı zamanda (sivil direniş olarak da adlandırılan) şiddetsiz eylemi baskının pasif kabulüne de, ona karşı silahlı mücadeleye de alternatif olarak görür. Genel olarak, aktivist şiddetsizlik felsefesi savunucuları, sosyal değişim kampanyalarında eleştirel eğitim ve ikna biçimleri, kitlesel işbirliği yapmama, sivil itaatsizlik, şiddetsiz doğrudan eylem ve sosyal, politik, kültürel ve ekonomik müdahale biçimlerini içeren çeşitli yöntemler kullanırlar.
Modern zamanlarda şiddetsiz yöntemler, sosyal protesto ve devrimci sosyal ve politik değişim için güçlü bir araç olmuştur.[2] Kullanımlarının birçok örneği vardır. Bunlar sivil direniş, şiddetsiz direniş ve şiddetsiz devrim başlıkları altında toplanabilir. Bunlar arasında, Mahatma Gandi'nin Hindistan'ın bağımsızlığı için on yıllarca süren başarılı şiddetsiz mücadeleye liderlik etmesi ve ABD'de Martin Luther King'in ve James Bevel'in Afroamerikalıların eşit haklar kazanmasına yönelik kampanyalarında Gandi'nin şiddetsiz yöntemlerini benimsemeleri[3][4] özel bir yere sahiptir.
"Şiddetsizlik" terimi genellikle barışla ilişkilendirilmektedir ya da onunla eşanlamlı olarak kullanılmaktadır fakat onun sıklıkla pasifizm ile eşitlenmesine şiddetsizlik savunucuları ve aktivistleri tarafından itiraz edilmektedir.[5] Şiddetsizlik, şiddet olmaması demektir ve her zaman zarar vermemeyi ya da en az miktarda zarar vermeyi tercih etmektir, pasiflik ise hiçbir şey yapmamayı tercih etmektir. Şiddetsizlik bazen pasiftir, bazen ise değildir. Örneğin bir ev, içindeki fareler ya da böceklerle birlikte yanarken en zararsız uygun hareket ateşi söndürmektir, oturup öylece oturup yanmasına pasif bir şekilde seyirci kalmak değildir. Bazen şiddetsizlik, zararsızlık ve pasiflik konusunda kafa karışıklığı ve çelişki olmaktadır. Kafası karışık biri, belirli bir bağlamda şiddetsizliği savunurken, diğer bağlamlarda şiddeti savunabilir. Örneğin, kürtaja ya da et yemeye tutkuyla karşı olan biri aynı zamanda kürtaj yanlısı birini öldürmeye ya da bir mezbahaya saldırmak için şiddeti savunabilir ve bu da o kişiyi şiddet yanlısı biri yapar.[6]
Kaynakça değiştir
- ^ Bu konu ve ilgili terimler hakkında ayrıntılı açıklama için bkz. Gene Sharp, Sharp's Dictionary of Power and Struggle: Language of Civil Resistance in Conflicts, Oxford University Press, New York, 2012.
- ^ Lester R. Kurtz, Jennifer E. Turpin, Encyclopedia of Violence, Peace, and Conflict, s.557, 1999. "Batı'da şiddetsizlik taktik, stratejik ve politik yönleriyle büyük ölçüde kabul görmüştür. Sosyal eşitsizliklerin giderilmesinde güçlü bir araç olarak görülmektedir."
- ^ "James L. Bevel - The Strategist of the 1960s Civil Rights Movement" (Randy Kryn) makalesi, David Garrow, We Shall Overcome, Volume II, 1989, Carlson Publishing Company
- ^ "Movement Revision Research Summary Regarding James Bevel" (Randy Kryn), Ekim 2005 26 Temmuz 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Middlebury College
- ^ Ackerman, Peter ve Jack DuVall (2001) "A Force More Powerful: A Century of Non-Violent Conflict"(Palgrave Macmillan)
- ^ Adam Roberts, Introduction, Adam Roberts ve Timothy Garton Ash (editör), Civil Resistance and Power Politics: The Experience of Non-violent Action from Gandhi to the Present, Oxford University Press, 2009 s. 3 ve 13-20. 20 Mart 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.