Elektroforez: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok |
Değişiklik özeti yok |
||
1. satır:
▲[[:en:Electrophoresis|Elektroforez]], bir elektrik alanın etkisi altında yüklü parçacıkların (iyonların) göçünü ve ayrılmasını tanımlayan genel bir terimdir. Bu teknoloji, nükleik asitlerin ayrıştırılması ve analizi için önem taşımaktadır. [[Nükleik asit#:~:text=En%20yayg%C4%B1n%20n%C3%BCkleik%20asitler%20deoksiribon%C3%BCkleik,ribon%C3%BCkleik%20asit%20(RNA)'d%C4%B1r.|Nükleik asitlerin]] elektroforezi, klonlanmış DNA fragmanlarının izolasyonu ve manipülasyonu için laboratuar tezgahında rutin olarak kullanılmaktadır. Ek olarak, nükleik asitlerin hücrelerdeki ve dokulardaki rolünü ve etkileşimini değerlendiren birçok moleküler biyoloji protokolünün kritik bir bileşenidir. Nükleik asit elektroforezi, mevcut genom dizileme çağında özel bir önem kazanmıştır. Bu uygulama, nükleik asit analizinin hızı ve doğruluğunu yansıtacak şekilde gelişmiştir. <ref>{{Kitap kaynağı|url=http://www.gbv.de/dms/ilmenau/toc/391846841.PDF|başlık=Encyclopedia of Analytical Science|tarih=2005}}</ref>
[[Dosya:Elektroforez.png|alt=Elektroforez sistemi, elektrolit adı verilen iletken bir ortamla birbirine bağlanan zıt yüklü iki elektrottan (anot, katot) ve enerji kaynağından oluşur. Negatif yüklü elektrotlar pozitif yüklü elektrotlara doğru hareket eder.|küçükresim|Elektroforez tekniği.]]
Elektroforez, proteinlerin, DNA karbonhidratlarının ve diğer biyomoleküllerin ayrılması ve analizi için önemli bir analitik tekniktir. Moleküler biyolojide kullanılan birçok teknik için temel bir önkoşuldur ve kromatografi ve spektroskopinin yanı sıra laboratuvarda temel bir prosedürdür. Bununla birlikte, halihazırda oldukça karmaşık ve otomatik olan bu diğer iki tekniğin aksine, elektroforez manuel ve yoğun emek gerektirir. <ref>{{Kitap kaynağı|url=https://www.sciencedirect.com/book/9780124478367/fluorescent-and-luminescent-probes-for-biological-activity|başlık=Fluorescent and Luminescent Probes for Biological Activity (Second Edition)|tarih=1999}}</ref>
===
Elektrokinetik elektroforez fenomeni ilk kez 1807'de Moskova Üniversitesi'nden Rus profesörler Peter Ivanovich Strakhov ve Ferdinand Frederic Reuss tarafından gözlemlenmiştir. Sabit bir elektrik alanı uygulamasının suda dağılmış kil parçacıklarının göç etmesine neden olduğunu fark etmişler. Bu nedenle de molekülleri boyut, yük veya bağlanma afinitesine göre ayırmak için bu tekniğin temelini koymuşlar. <ref>{{Dergi kaynağı|url=https://www.biodiversitylibrary.org/item/234594#page/8/mode/1up|başlık=Sur un nouvel effet de l'électricité galvanique|tarih=1809|çalışma=Mémoires de la Société Impériale des Naturalistes de Moscou}}</ref> Moleküler ayırma ve kimyasal analiz için kullanılan elektroforez tekniğinin tarihi, 1931'de Arne Tiselius'un çalışmasıyla başlarken, 21. yüzyılda elektroforeze dayalı yeni ayırma süreçleri ve kimyasal analiz teknikleri geliştirilmeye devam ediyor. Rockefeller Vakfı'nın desteğiyle Tiselius, 1937'de tanınmış "Kolloidal Karışımların Elektroforetik Analizi için Yeni Bir Cihaz" adlı makalede açıklanan sınır elektroforezini hareket ettirmek için "Tiselius aparatını" geliştirdi. Yöntem, destekleyici ortam olarak filtre kağıdı veya jellerin kullanıldığı 1940'larda ve 1950'lerde etkili bölge elektroforez yöntemlerinin ortaya çıkmasına kadar yavaşça yayıldı. 1960'lara gelindiğinde, giderek daha karmaşık hale gelen [[Jel elektroforezi|jel elektroforez]] yöntemleri, biyolojik molekülleri en küçük fiziksel ve kimyasal farklılıklara göre ayırmayı mümkün kılarak moleküler biyolojinin yükselişine yardımcı oldu. <ref>{{Dergi kaynağı|url=https://pubs.rsc.org/en/content/articlelanding/1937/tf/tf9373300524#!divAbstract|başlık=A new apparatus for electrophoretic analysis of colloidal mixtures|tarih=1937|çalışma=Transactions of the Faraday Society}}</ref>
| |||