Antikomünizm: Revizyonlar arasındaki fark

'''Antikomünizm''' ya da '''komünizm karşıtlığı''', [[kapitalist]] görüşlere karşı olan ve aksinin gerçekleşebileceğini öneren [[komünizm]] düşüncesine karşı olarak komünist sistem ve görüşlerin yayılımını engelleme çalışmalarıdır.<ref>Göhler, Gerhard; Roth, Klaus, ''Kommunismus''. In: Dieter Nohlen (Hrsg.): Wörterbuch Staat und Politik, {{Alm}} Lizenzausgabe für die Bundeszentrale für politische Bildung Bonn, 1993, s. 291, ISBN 3-89331-102-5.</ref> Bununla birlikte [[Marksist-Leninist]] politikaların [[20. yüzyıl]]da dünya üzerine söz sahibi olması üzerine, bu politikalara karşı olan görüşleri ifade eden bir terimdir.

 

==Tarihi==

{{Komünizm}}

===Başlangıç===

''"Antikomünizm"'' ve ''"Antisosyalizm"'' kavramları terim olarak 1840'lı yıllarda ilk kez kullanılmaya başlanmıştır.<ref>''Le Petit Robert de la langue française'', {{Fra}} édition 2016, Dictionnaires Le Robert, 2015, ISBN 978-2-32100-648-0</ref> Dönemin mülk sahibi [[Toplumsal sınıf|sınıfları]] ve [[Muhafazakârlık|muhafazakârları]], mülkiyetin paylaşılması gerektiğini söyleyenlere karşı bu bu tanımı kullanmıştır.<ref>Courtois, Stéphane, ''Dictionnaire du communisme'' {{Fra}}, Paris, Larousse,‎ 2007 ISBN 978-2035837820.</ref> Ardından [[Karl Marx]] ve [[Friedrich Engels]]'in 1848'de ünlü [[Komünist Manifesto]] adlı eserini yayınlaması ve [[1848 Devrimleri]] ile birlikte toplumda yer edinen [[komünizm]] düşüncesi, bu sınıflarda korkuya yol açmış ve antikomünist söylemler daha da belirgin hale gelmiştir.<ref group="not">[[Komünist Manifesto]]'da mülkiyetin kaldırılması hakkında şu cümle geçer: ''"Özel mülkiyeti ortadan kaldırmak istiyoruz diye dehşete düşüyorsunuz. Oysa sizin mevcut toplumunuzda nüfusun onda dokuzunun özel mülkiyeti ortadan kaldırılmış durumda; özel mülkiyetiniz ancak onda dokuzun buna sahip olmaması sayesinde ayakta duruyor. Demek ki bizi suçlamanızın nedeni, toplumun ezici çoğunluğunun mülksüz olmasını zorunlu koşul koyan bir mülkiyeti ortadan kaldırmak istememiz."''</ref>

Komünist fikirlere karşıtlığın başlangıcı [[marksizm]]in felsefik olarak yeni kuramsallaştığı yıllar olsa da, somut olarak [[Sovyetler Birliği]]'nin kuruluş yıllarına dayanmaktadır (1917-1922). [[I. Dünya Savaşı]]'ndan çıkmış savaş yorgunu çeşitli halklar, yeni bir sistem arayışı içerisine girmişler ve bu tarihlerde [[sosyalizm]] fikirleri [[işçi]]lerde ve halklarda heyecan uyandırmaya başlamış ve hatta bir kurtuluş yolu olarak görülmüştür. Fakat marksist teorinin karşıt olduğu [[burjuvazi]] ve [[Kilise (örgüt)|kilise]], bu fikre baştan beri cephe almış ve bu görüşü yeryüzünden silmeye çalışmıştır. Örneğin 1920 yılında Papa [[XV. Benedictus]], [[laiklik]] içeren bu toplum düzeninin [[Hristiyanlık|Hristiyan]] medeniyetinin temellerini zayıflatacağını bildirerek [[Kutsal Makam]] aracılığıyla resmî bir açıklama yaparak komünizm akımını kınamıştır.<ref>Libreria Editrice Vaticana, [http://w2.vatican.va/content/pius-xi/en/encyclicals/documents/hf_p-xi_enc_19031937_divini-redemptoris.html ''Divini Redemptoris''] {{Webarşiv|url=https://web.archive.org/web/20150909124153/http://w2.vatican.va/content/pius-xi/en/encyclicals/documents/hf_p-xi_enc_19031937_divini-redemptoris.html |tarih=9 Eylül 2015 }}: {{İng}} ''This all too imminent danger, Venerable Brethren, as you have already surmised, is bolshevistic and atheistic Communism, which aims at upsetting the social order and at undermining the very foundations of Christian civilization'', Erişim tarihi: 17 Kasım 2015.</ref> Bununla birlikte zengin toprak sahipleri, şirketler ve eski düzeni isteyen tüm kesimler bu propagandayı desteklemişler, hatta birer parçası olmuşlardır.<ref>Bellamy, Richard, ''The Cambridge History of Twentieth-Century Political Thought'', {{İng}} Cambridge University Press, 2003 ISBN 0-521-56354-2.</ref><ref>Hayek, Friedrich, ''The Road to Serfdom'', {{İng}} University Of Chicago Press, 1944, ISBN 0-226-32061-8.</ref>

 

[[Rusya Çarlığı|Çarlık]] yanlısı [[Beyaz Ordu]] birlikleri, [[Ekim Devrimi]] ardından iktidara gelen [[Bolşevik]]lerin devirmek için 1917-1922 yılları arasında [[Rus İç Savaşı]]'nı başlatmıştır. ABD, [[Birleşik Krallık]], [[Fransa]], [[Polonya]], [[Japonya]] gibi ülkelerden finansal destek, silah ve asker yardımı alan<ref>Graves, W. S. ''America's Siberian Adventure, 1918-1920'', {{İng}} Arno Press, 1971, s. 108</ref> Beyaz Ordu birlikleri, [[Kızıl Ordu]] mensuplarına ve kendilerine destek vermeyen sivil halka yönelik şiddet ve katliam hareketlerine yönelmişlerdir.<ref>G. F. Krivosheev, ''Soviet Casualties and Combat Losses in the Twentieth Century'', {{İng}} s. 7-38.</ref> Örneğin sadece [[Arhangelsk]]’te 8 bin civarında Bolşevik mahkûm idam edilmiş ve yaklaşık 38 bin mahkûm işkence ve hastalıktan hayatını kaybetmiştir.<ref>Литвин А. ''Красный и белый террор в России 1918—1922 гг'', {{Rus}} М.: Эксмо, 2004, s. 448, ISBN 5-87849-164-8.</ref> ''[[Pravda]]'' gazetesinin açıklamasına göre 1918 yılında Bolşevik kurbanların resmi sayısı 30 binin üzerindeydi.<ref>И. С. Ратьковский, ''Красный террор и деятельность ВЧК в 1918 году'', {{Rus}} СПб.: Изд-во С.-Петерб, ун-та, 2006, s. 111</ref> [[Beyaz Terör]] olarak anılan bu olaylar Sovyet tarihinde ''"Elit soylu sınıfının destekçilerinin sömürülen yoksul kitlelere yönelik şiddet hareketi"'' olarak tarif edilmiştir.<ref>[https://66.mvd.ru/gumvd/history ''Tarihimiz''], {{Rus}} Rusya Federasyonu Sverdlovsk Oblastı İçişleri Bakanlığı, Erişim tarihi: 18 Kasım 2015.</ref>

 

[[Marksist-Leninist]] felsefenin [[Enternasyonalizm|enternasyonal]] [[Komünizm|komünist]] toplumu hedeflemesi sebebiyle, ortaya çıkışından bu yana uluslararası toplumda büyük etkilere yol açmıştır.<ref>Albert, Michael; Hahnel, Robin. ''Socialism today and tomorrow'', {{İng}} Boston, Massachusetts, USA: South End Press, 1981, s. 24–25</ref> Özellikle [[Komintern]], [[I. Dünya Savaşı]]'ndan sonra gerek uluslararası komünist dünyaya gerekse komünist partilere öncülük etmiş ve onları yönlendirmiştir. Bununla birlikte 1917'deki [[Ekim Devrimi]] sonrasında kurulan [[Sovyetler Birliği]], dünyadaki tüm komünist ayaklanmalara destek vermiş, bununla birlikte [[Sömürgecilik|sömürgeci]] ve emperyalist müdahalelere karşı mücadele etmiştir. [[Kurtuluş Savaşı'nda Sovyetler Birliği-Türkiye ilişkileri]] bu kapsamda geliştirilen bir ilişkiye örnek teşkil eder. Bu sebeple dünyadaki tüm ayaklanmaların, özellikle de komünist ayaklanmaların Sovyetler Birliği tarafından çıkarıldığı görüşü ortaya çıkmıştır. Örneğin Almanya'da [[Spartakistler Birliği]] Ekim Devrimi'nin başarısının ardından birçok ayaklanma örgütlemiştir. Fakat 1919'daki ayaklanma [[Freikorps]] tarafından kanlı olarak bastırılmış ve çok sayıda Spartakist öldürülmüştür.<ref>Jurado, Carlos; Caballero, B. R. ''The German Freikorps 1918–23: 1918–23'', {{İng}} Osprey Publishing, 2001, ISBN 1-84176-184-2.</ref>

 

 

===II. Dünya Savaşı sonrası===

[[II. Dünya Savaşı]]'ndan galip çıkan [[Sovyetler Birliği|SSCB]], [[Avrupa]]'daki yeni rejimlerin kaderinde belirleyici rol oynamıştır. Savaşın ardından Avrupa'daki pek çok ülkede "halk demokrasisi" adı verilen yönetim biçimlerinin benimsenmesi ve beraberinde [[Sosyalizm|sosyalist]] ekonomiye geçilmesi [[Amerika Birleşik Devletleri federal hükûmeti]] tarafından tepkiyle karşılanmıştır. 5 Mart 1946'da Batı'nın önde gelen siyasetçilerinden [[Winston Churchill]], Başkan [[Harry S. Truman]]'ın yanında [[Sovyetler Birliği]]'ne karşı siyasal savaş ilan eden ve [[Demir Perde]] ifadesine yer veren ünlü konuşmasını yapmış ve sosyalist düzene karşı güçbirliği yapma çağrısında bulunmuştur.<ref>Schmitz, David F. ''Cold War (1945–91)'', {{İng}} in John Whiteclay Chambers, The Oxford Companion to American Military History, Oxford University Press, 1999, ISBN 0-19-507198-0.</ref> Bu konuşma, uluslararası dünyada [[Batı Bloku]] için bir eylem planı olmuş, böylece bir silahlanma yarışı başlatılarak [[Sovyetler Birliği|SSCB]] ve onun müttefik ülkeleri çerçevesinde ABD üslerinin ve askerî blokların kurulmasına yönelik [[Soğuk Savaş]] dönemi açılmıştır. Ardından Mart 1947'de ABD Başkanı Truman, SSCB'nin tehdidi altında olduğunu ileri sürdüğü ülkelere ekonomik ve askerî yardıma dayalı [[Truman Doktrini]]'ni ilan etmiştir.<ref>Foner, Eric. ''Give Me Liberty! An American History'', {{İng}} s. 892, ISBN 978-0393911909.</ref>

 

==Ülkelere göre uygulamalar==

===Amerika Birleşik Devletleri===

ABD'de ortaya çıkan [[Kızıl Tehlike]] propagandası 1917 yılında gerçekleşen [[Ekim Devrimi]] sonrasında [[sosyalizm]] düşüncesinin politik alanda etkinleşmesi üzerine başlatıldı. ABD'de [[komünizm]] korkusunu tetikleyen asıl olay ise 1919 yılında yaşanan işçi [[grev]]leriydi. Yüzbinlerce metal ve kömür işçisi grevlere çıktı. Ayrıca aynı dönemde Boston'da görev yapan polisler de bazı eylemler gerçekleştirdi. Dönemin ABD federal hükûmeti, bütün bu protestoların örgütleyicilerinin [[Komünizm|komünist]]ler olduğunu açıkladı. Ardından 1920 yılında başlatılan ''"komünist avı"'' ile beraber 6,000 civarında politik aktivist, ABD federal hükûmeti [[Kızıl Tehlike]] adını verdiği antikomünist propagandaya dayanılarak hapse atıldı. Ardından 1920-1930 yılları arasında yoğun antikomünist propagandaların yapıldığı bir kültür inşa edildi.<ref>Karakaş, Kubilay C, [http://komunos.org/kizil-tehlike-abdnin-komunizm-korkusu.html ''Kızıl Tehlike: ABD’nin Komünizm korkusu''] {{Webarşiv|url=https://web.archive.org/web/20150705221112/http://komunos.org/kizil-tehlike-abdnin-komunizm-korkusu.html |tarih=5 Temmuz 2015 }}, Temmuz 2015, Erişim tarihi: 27 Ağustos 2015‎.</ref>

 

 

====Nazi Almanyası====

Aşırı [[muhafazakâr]], [[milliyetçi]] ve [[antikomünist]] görüşleriyle bilinen [[William Hearst]] 1934’te [[Nazi Almanyası]]'na gitmiş ve [[Adolf Hitler]] tarafından bir misafir ve arkadaş olarak karşılanmıştır. Bu seyahatinden sonra Hearst’ün gazeteleri komünizme karşı daha da keskinleşmiş, [[sosyalizm]]e, özellikle [[Sovyetler Birliği]] ve [[Stalin]]’e karşı her gün daha fazla makale yayınlamaya başlamışlardır. Bununla birlikte Hearst, Hitler’in sağ kolu [[Hermann Göring]]’in bir dizi makalesini yayınlayarak [[Nazi]] propagandasına girişmiştir. Fakat gazeteler çok sayıda okuyucunun protestosu sonucu bu makalelerinin yayınını durdurmak ve piyasadan çekilmek zorunda kalmıştır.

 

 

===Arjantin===

[[Arjantin]]'de [[Nazi]] yanlısı [[Tacuara Milliyetçi Hareketi]], 1950'li ve 60'lı yollarda birçok antikomünist faaliyette bulunmuştur.<ref>Gutman, Daniel ''Tacuara: Historia de la Primera Guerrilla Urbana Argentina'', {{es icon}} Sudamericana, 2012.</ref>

 

 

===Endonezya===

1965 yılında [[Endonezya]]'da [[30 Eylül hareketi]] olarak bilinen antikomünist bir katliam yaşanmıştır. Ordu birlikleri tarafından gerçekleştirilen bu katliamda 300.000 ile 500.000 arasında kişinin sistematik olarak öldürüldüğü belirtilmektedir.<ref>Kahin, George McT; Kahin, Audrey R ''Subversion as Foreign Policy: The Secret Eisenhower and Dulles Debacle in Indonesia.'', {{İng}} New York: The New Press, 1995</ref><ref>Kohn, G. C. ''Dictionary of Wars'', {{İng}} Third edition, 2006, ISBN 978-0-8160-6577-6.</ref><ref>Ricklefs, M. C. ''A History of Modern Indonesia'', {{İng}} Second Edition, MacMillan Publishers, s. 288 ISBN 0-333-57689-6.</ref> Bazı kaynaklara göre bu sayı bir milyona yaklaşmaktadır.<ref>Sundhaussen, Ulf ''The Road to Power: Indonesian Military Politics 1945–1967'', {{İng}} Oxford University Press, 1982, s. 218, ISBN 0-19-582521-7.</ref>

 

 

===İtalya===

1922 yılında iktidara gelen [[Benito Mussolini]] önderliğindeki [[Ulusal Faşist Parti]], ülkedeki katı antikomünist politikaların uygulayıcısı olmuştur. Parti, ateşli anti-komünizm propagandaları ile birlikte [[milliyetçi]] politikaları hayata geçirmiş, tüm eski sendikal faaliyetleri kanun dışı ilan ederek [[faşist]] politikaları destekler hale getirmiş ve üniversitedeki öğretim görevlileri dahil kurulan tüm kurumsal çalışanların faşist rejimi savunacaklarına dair yemin etmelerini zorunlu hale getirmiştir.<ref>Vincent, Andrew ''Modern Political Ideologies'', {{İng}} Third edition. ISBN 978-1-4051-5495-6 2010.</ref> Bu dönemde bizzat Mussolini'nin örgütlemiş olduğu [[Kara Gömlekliler]], komünist gruplarla çatışmakta ve kendilerine karşı gelenleri sindirmiştir.<ref>Bosworth, R. J. B, ''Mussolini's Italy: Life Under the Fascist Dictatorship, 1915–1945'', {{İng}} Penguin Books, 2005, s. 117</ref> Zira Mussolini'nin bu yeni politikaları eleştiren [[İtalyan Sosyalist Partisi]] lideri [[Giacomo Matteotti]], parlamentodaki konuşmasından birkaç gün sonra faşist Kara Gömlekliler tarafından kaçırılıp öldürülmüştür.<ref>See F. Andriola, ''Mussolini, prassi politica e rivoluzione sociale'', {{It icon}}, Rome, 1981.</ref>

 

 

===Japonya===

[[Japon İmparatorluğu]]'nda 1925 yılında [[Barış Koruma Kanunu]] adında, [[sosyalizm]], [[komünizm]] ve [[anarşizm]] düşüncelere karşı bir kanun çıkarılmıştır. Ardından 1928 yılında [[15 Mart Olayı]] olarak bilinen olay gerçekleşmiş, [[Japon Komünist Partisi]] üyesi ve onlarla bağlantılı [[emek hareketi]] üyeleri yaklaşık 1,600 kişi tutuklanmış ve yürürlükteki Barış Koruma Kanunu gereğince komünist olduğundan şüphelenilen birçok kişi gözaltına alınmıştır.<ref>Bowman J. S. ''Columbian Chronologies of Asian History and Culture'', {{İng}} s. 152</ref> Tutuklananlar arasında [[marksist]] [[ekonomist]] [[Hacime Kavakami]] de bulunmaktaydı. Gerçekleşen bu komünist avında [[Tokkō]] adı verilen "düşünce polisi" birlikleri görev almıştır.<ref>Beasley W. G.''The Rise of Modern Japan'', {{İng}} s. 184, ISBN 0-312-04077-6.</ref> Birçok işkence, faili meçhul cinayet ve [[Devlet terörü|terör]] eylemlerinden sorumlu tutulan bu örgütün kimi kaynaklarda [[Nazi]]lerin kurduğu [[Gestapo]] adlı [[gizli polis]] örgütüne kıyasla daha az merhametli olduğu belirtilmektedir.<ref>Hoyt, P. E. ''Japan's War'', {{İng}} s. 113, ISBN 0-07-030612-5</ref> Bu [[Polis|polis gücüne]] bağlı casuslar ünlü [[sosyalist gerçekçi]] yazar [[Takiji Kobayashi]]'nin 1933'teki ölümünden de sorumludur. Aynı yıl (1928) general [[Tanaka Giichi]]'nin liderliğindeki hükûmet, mevcut yasadaki ceza süresini 10 yıldan ölüm cezasına kadar genişletmiştir.<ref>McClain, J. L. ''Japan: A Modern History'', {{İng}} s. 390 ISBN 0-393-04156-5</ref>

 

25 Kasım 1936 tarihinde, [[Japon İmparatorluğu]], [[Nazi Almanyası]] ile [[Komintern]]'e karşı kurulan [[Anti-Komintern Paktı]]'nı imzalamıştır. 6 Kasım 1937 tarihinde ve [[İtalya Krallığı]] da bu pakta katılmıştır.<ref>Spector, R. M. ''World Without Civilization: Mass Murder and the Holocaust, History, and Analysis'', {{İng}} Lanham: University Press of America, 2005, s. 257. ISBN 0761829636.</ref><ref name="Pakt">Weinberg, Gerhard. ''The Foreign Policy of Hitler's Germany Diplomatic Revolution in Europe 1933–36'', {{İng}} Chicago: University of Chicago Press, 1970, s. 342–346. ISBN 0226885097.</ref>

 

 

===Kore===

1950 yazında [[Kore Savaşı]] sırasında komünistlere ve komünizm sempatizanı olduğu düşünülen şüphelilere karşı [[Bodo League Katliamı]] olarak bilinen bir katliam gerçekleştirilmiştir. [[Güney Kore]] başkanı [[Syngman Rhee]]; [[Güney Kore İşçi Partisi]] ve [[Bodo League]] üyelerinin idam edilmesi emrini vermiştir.<ref>[http://www.ohmynews.com/NWS_Web/View/at_pg.aspx?CNTN_CD=A0000420451 ''보도연맹 학살은 이승만 특명에 의한 것''] {{Webarşiv|url=https://web.archive.org/web/20110503211221/http://www.ohmynews.com/NWS_Web/View/at_pg.aspx?CNTN_CD=A0000420451 |tarih=3 Mayıs 2011 }}, {{Ko}} Ohmynews, 7 Temmuz 2004, Erişim tarihi: 27 Kasım 2015.</ref><ref>In, Lim, [http://h21.hani.co.kr/arti/special/special_general/27607.html ''60년 만에 만나는 한국의 신들러들''] {{Webarşiv|url=https://web.archive.org/web/20110427181702/http://h21.hani.co.kr/arti/special/special_general/27607.html |tarih=27 Nisan 2011 }}, {{Ko}} 24 Haziran 2010, Erişim tarihi: 18 Kasım 2015.</ref> Ardından yaşanan olaylarda, Güney Kore Barış ve Uzlaşma Komisyonu komiseri Kim Dang-Çun'a göre, en az 100.000 kişi idam edilmiştir. Diğer bazı kaynaklara ise ölü sayısını en az 200.000 olarak vermektedir.<ref>Ji-sook, Bae, [http://www.koreatimes.co.kr/www/news/nation/2009/03/117_40555.html ''Hükûmet Savaş Esnasında 3,400 Sivili Öldürdü''] {{Webarşiv|url=https://www.webcitation.org/6DoGdwCUl?url=http://www.koreatimes.co.kr/www/news/nation/2009/03/117_40555.html |tarih=20 Ocak 2013 }}, {{İng}} 2 Mart 2009, Erişim tarihi: 18 Kasım 2015.</ref> Bazı [[Amerikalılar|Amerikalı]] tanıklara göre, 12-13 yaşlarında kız çocukları dahi idam edilmiştir.<ref name=Evidence>[http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/721616.stm ''New evidence of Korean war killings''], {{İng}} BBC News, Erişim tarihi: 18 Kasım 2015.</ref> Bununla birlikte hapishanelerde yeterli yer olmadığı için öldürülen kişi sayısının çok daha arttığı belirtilmiş, Güney Koreli Emekli Amiral Nam Sang-hui, sadece kendisinin denize 200 siyasi mahkûmun cesedini attığını itiraf etmiştir.<ref name=Evidence />

 

 

===Macaristan===

[[Macaristan]]'da [[Szeged faşizmi]] adı verilen düşünce akımı [[I. Dünya Savaşı]]'nın bitmesini izleyen yıllarda ortaya çıkmıştır. [[Macar Ulusal Savunma Birliği]]'nin ortaya attığı antikomünist fikirlere sahip bu düşünceye 1919 yılından itibaren [[nasyonal sosyalizm]] ve [[faşizm]] fikirleri de eklenmiştir. Adını [[Szeged]] şehrinden alan bu düşünce, savaş yıllarında komünistlerin ülkelerine ihanet ettiği ve bu sebeple savaşı kaybettiği doktrini üzerine kuruludur.<ref>Ozsváth, Zsuzsanna ''In the Footsteps of Orpheus: The Life and Times of Miklós Radnóti'', {{İng}} Indiana University Press, 2000, s. 8, ISBN 978-0-253-33801-3.</ref>

 

Dönemin Türkiye Berlin Büyükelçisi [[Numan Menemencioğlu]]'nun [[Berlin]]'de yaptığı konuşmada "Türkiye gerek önceden, gerekse şimdi Bolşevik Rusya'nın mümkün olduğu kadar tam bir yenilgiye uğratılmasından kesinlikle kazançlı çıkacaktır." ifadelerini kullandığı belirtilmiştir.<ref name=Akademi /> Dönemin başbakanı [[Şükrü Saraçoğlu]] da "Bir Türk olarak 'Rusya'nın ortadan kaldırılmasını hararetle istediğini" ifade etmiştir.<ref name=Akademi />

 

Türkiye hükûmeti 1941 yılında [[Anti-Komintern Paktı]]'na gözlemci olarak katılmış ve [[Türk-Alman Dostluk Paktı]] kapsamında [[Nazi Almanyası]] ile dostluk ilişkilerini geliştirmiştir.<ref name=Pakt />

 

1952 yılında ''"Komünizm tehdidi ile mücadele amacıyla"'' kurulan [[NATO]]'ya 18 Şubat 1952'de giren Türkiye'de, bu ittifak kapsamında birçok yasa çıkarılmış, çok sayıda para ve askerî malzeme alınmıştır. Bu gelen yardımlar kapsamında ABD'nin [[6. Filo]]'su da Türkiye'ye gelmiştir. Bu gelişme üzerine 6. Filo'yu protesto etmek için [[Altıncı Filo'yu Protesto Olayları]] olarak anılan birçok gösteri düzenlenmiştir. 16 Şubat 1969 tarihinde [[Altıncı Filo'yu Protesto Olayları|6. Filo Eylemleri]] kapsamında düzenlenen ''Emperyalizme ve Sömürüye Karşı İşçi Yürüyüşü'' öncesinde, [[milliyetçi]] görüşleri ile bilinen bazı gazeteler ''"Kızılları Boğmanın Vakti Geldi"'', ''"Ya Tam Susturacağız Ya Kan Kusturacağız"'' manşetlerini atmıştır.<ref>Söylemez, Ayça [http://www.bianet.org/biamag/diger/136264-kanli-pazar-la-yuzlesemedik ''Kanlı Pazar'la Yüzleşemedik''], 18 Şubat 2012, Erişim tarihi: 27 Ağustos 2015.</ref>

 

 

1933 yılında [[Sovyet halkı|Sovyet]] yönetmen [[Sergey Yutkeviç]] tarafından çekilen [[Türkiye'nin Kalbi Ankara]] adlı belgesel 1934 yılındaki ilk gösteriminden sonra oluşan antikomünist politikalar gereği, 1969 yılına kadar gösterimine izin verilmemiştir. Ardından 10 Kasım 1969 tarihinde belgesel, [[Mustafa Kemal Atatürk]]’ün ölümünün 31. yılı sebebiyle [[Türkiye Radyo Televizyon Kurumu|TRT]] Program Daire Başkanı [[Mahmut Tali Öngören]]'in girişimleriyle arşivden çıkartılması sağlanarak yayına verilmiş, fakat belgesel televizyonda gösterildiği sırada dönemin TRT Genel Müdürü [[Adnan Öztrak]] kanala gece baskını yapmış ve ''"Bu film ancak Moskova'da seyrettirilebilir, komünizm propagandası yapılıyor."'' diyerek belgeselin hızlıca yayından kaldırılmasını sağlamıştır. Ayrıca [[Mahmut Tali Öngören]] de daire başkanlığı görevinden uzaklaştırılmıştır.<ref>[http://www.mynet.com/haber/guncel/sansurlu-belgesel-koskte-386575-1 ''Sansürlü belgesel Köşk'te''], 25 Ağustos 2008, Erişim tarihi: 27 Ağustos 2015.</ref> Belgesel, bu olaydan sonra ekranlarda bütün olarak hiçbir zaman yayımlanmamış, [[Sovyetler Birliği]] ile ilgili kısımları kırpılarak bazı parçaları kanallarda gösterilmiştir. Belgeselin başında geçen [[İsmet İnönü]]'nün [[Sovyetler Birliği]] ile dostluğunu konu alan konuşması hâlâ piyasadaki ve internetteki versiyonlarında mevcut değildir.

1970'li yıllarda [[12 Mart Muhtırası|12 Mart 1971 Askeri Muhtırası]] öncesinde, [[Yeniden Millî Mücadele Hareketi]] dergisi etrafında örgütlenen ve aralarında [[Cemil Çiçek]], [[Melih Gökçek]], [[Taha Akyol]], [[Hüseyin Gülerce]] gibi isimlerin de bulunduğu çeşitli gruplar antikomünizm propagandaları yapmışlardır. 16 Şubat 1971'de derginin kapağında, dönemin Genelkurmay Başkanı [[Memduh Tağmaç]]'ın fotoğrafı yer alarak "Komünistlere karşı ordu-millet el ele" başlığı atılmıştır.<ref>[http://www.cumhuriyet.com.tr/haber/turkiye/594330/Melih_Gokcek__Cemil_Cicek_ve_Huseyin_Gulerce_darbeci_cikti.html Melih Gökçek, Cemil Çiçek ve Hüseyin Gülerce darbeci çıktı], ''[[Cumhuriyet (gazete)|Cumhuriyet]]'', 1 Eylül 2016, Erişim tarihi: 2 Eylül 2016.</ref>

 

[[12 Mart Muhtırası|12 Mart 1971 Askeri Muhtırası]] sonrası cunta yönetimi [[Sosyalizm|sosyalist]] görüşlere sahip kurum ve kişilere karşı hem orduda hem de halk nezdinde temizlik başlatmış; birçok asker, sosyalist aydın, sendikacı ve öğrenci tutuklanmış ve işkence görmüştür. [[Türkiye İşçi Partisi]] (TİP) yöneticileri [[Behice Boran]] ve [[Sadun Aren]] tutuklanmış, [[Hikmet Kıvılcımlı]], [[Mihri Belli]] ve [[Doğan Avcıoğlu]] gibi isimler yurtdışına kaçmak zorunda kalmıştır. 1972 yılında [[Deniz Gezmiş]], [[Hüseyin İnan]] ve [[Yusuf Aslan]] idam edilmiştir.<ref>Ersan, Vehbi ''1970'lerde Türkiye Solu'', İletişim Yayıncılık, 2013. ISBN 9789750512414</ref><ref>Aydınoğlu, Ergun. ''Türkiye Solu (1960-1980) Bir Amneziğin Anıları'', Versus Kitap Yayınları, 2011.''</ref><ref>[http://haber.sol.org.tr/devlet-ve-siyaset/dersimiz-statuko-haberi-30916 ''Dersimiz Statüko''], soLhaber, 15 Temmuz 2010, Erişim tarihi: 27 Ağustos 2015.</ref>

 

 

===Şili===

 

===Yunanistan===