Süleyman Nazif: Revizyonlar arasındaki fark

| diğer_isimleri =

| bilinen =

}}

 

 

=== Mütareke dönemi ===

1918'de [[Cenap Şahabettin]] ile birlikte "Hadisât" gazetesini çıkardı. [[İstanbul’un işgali]]nden sonra Hadisat gazetesinde işgalcileri uyararak halkın böyle bir işgali kaldıramayacağını söyledi. ''Vilayât-ı Şarkiyye Müdafâ-i Hukuk Cemiyeti'''nin kurulmasına öncülük etti.<ref name=dogan>{{Web kaynağı |url=http://ekitap.eyup.bel.tr:9600/sempozyum/eyup09/22_Mehmet%20Do%C4%9Fan.pdf |başlık=Mehmet Doğan, '''Unutulan Eyüplü Süleyman Nazif''', ''Tarihi, Kültürü ve Sanatıyla Eyüp Sultan Sempozyumu IX, 2005'' |erişimtarihi=10 Ağustos 2012 |arşivurl=https://web.archive.org/web/20131106002232/http://ekitap.eyup.bel.tr:9600/sempozyum/eyup09/22_Mehmet%20Do%C4%9Fan.pdf |arşivtarihi=6 Kasım 2013 |ölüurl=yes }}</ref> 23 Ocak 1920’de [[Darülfünun]]’da Türk dostu [[Pierre Loti]]'yi anmak üzere düzenlenmiş gibi gösterilen ancak Fransız kuvvetlerini protesto niteliği taşıyan toplantıda meşhur “''Pierre Loti Hitabesi''” ile dinleyicileri coşturdu. [[İstanbul'un İşgali|İstanbul'un işgali]]'ni sert dille eleştirdiği “''Kara Bir Gün''” başlıklı yazısı Hadisat’ta yayınlandığında büyük yankı uyandırdı.<ref name=karabirgun>[http://www.haberkultur.net/haberoku-2630-Suleyman_Nazifin_Kara_Bir_Gunu.html İhsan Kurt, '''Süleyman Nazif’in Kara Bir Günü''', ''Haberkultur.net sitesi, 31 Aralık 2010'']</ref> Yazısında İstanbul'a küstah bir [[Napolyon Bonapart|Napolyon]] çalımıyla giren Fransız komutanını ayıplıyor, yeriyor; [[Paris]]'in de bir zamanlar Almanlar tarafından böyle işgal edildiğini hatırlatıyor, onları alkışlarla karşılayan azınlıkları da yerden yere vuruyordu. Bu hareketleri nedeniyle İngilizler tarafından [[Malta]] adasına sürüldü.

 

 

=== Son yılları ===

Malta sürgünü dönüşünde millî duygulara hitap eden yazılar yazmaya devam etti. İstanbul Muallim Mektebi’nde verdiği “''Namık Kemal''” adlı konferansın metni, 1922’de aynı isimle neşredildi.<ref name=yasar/> Aynı yıl, mektuplar ve makalelerden oluşan “''Tarihin Yılan Hikâyesi''” adlı eserinde son Osmanlı hükümdarı [[VI. Mehmet|Mehmet Vahdettin]]'e şiddetle hücum etti. Padişahların halkın elinden gasp etmek suretiyle sahip oldukları mallarla ilgili makalelerini de 1922’de “''Çalınmış Ülke''” adıyla kitaplaştırdı. Daha önce yeni [[Tasvîr-i Efkâr|Tasvir-i Efkâr]] gazetesinde yayınlanan “''Nâsîrîddün Şâh ve Bâbîler''” adlı eserini 1923’te yayımladı. Malta sürgünündeki ruh hâlini anlatan “''Malta Geceleri''” adlı üçüncü şiir kitabı, 1924’te yayımladı. [[Cemiyet-i Akvam]]’daki İngiliz delegesinin Türkiye’deki Hıristiyan azınlığa yapılan muamelenin tespiti için bir heyet gönderilmesini istemesi ve aynı dönemde [[Fas]]’taki istiklâl mücadelesini bastırmak için Fransız, İspanyol ve İngiliz kuvvetlerinin birleşmesi üzerine Süleyman Nazif, bu konudaki makalelerini bir araya getirdiği “''Hazret-i İsâ’ya Açık Mektup''” adlı eserini 1924'te bastırdı.<ref name=yasar/> Bu, Hristiyanları İsa’ya şikayet eden bir şikayetname idi.

 

Ölümüne kadar yazdığı diğer eserler şunlardır: ''Mehmet Akif'' (1924, daha önce Servet-i Fünûn’da çıkan beş makalesinden oluşur), ''Külliyât-ı Ziya Paşa'' (1924), ''İki Dost'' (Ziya Paşa ve Namık Kemal, 1925), ''Fuzûlî'' (1926), ''İmâna Tasallut-Şapka Meselesi'' (Fes yerine şapka giyilmesi konusunda [[İskilipli Atıf Hoca]] ile giriştiği polemik yazıları 1925), ''Kâfir Hakîkat'' (1926, Fas Mücahidi Abdulkerim’in esir düşmesi üzerine yazmıştır), ''Lübnan Kasrı’nın Sahibesi'' (1926, Fransız romancı Pierre Benoit’ten çeviri roman), ''Yıkılan Müessese'' (1927, İttihat ve Terakki hakkında yazdıkları).<ref name=yasar/>

 

 

== Başlıca eserleri ==