'''Wilhelm Ostwald''' (let. ''Vilhelms Ostvalds''), (d. [[2 Eylül]][[1853]], [[Riga]], [[Letonya]] – ö. 4 Nisan [[1932]], [[Leipzig]]), [[kimyager]]. [[1909]] yılında [[Nobel Kimya Ödülü]]'nü kazandı.
Dorpat Üniversitesi'nde okudu. Riga Politeknikumu'nda [[kimya]] ([[1881]]), Leipzig Üniversitesi'nde [[fizikokimya]] [[profesör]]ü oldu ([[1897]]) ve aynı şehrin Elektrokimya Enstitüsü'nün başına getirildi ([[1898]]). Özellikle [[elektrolit]]ler ve [[kataliz]] üstüne çalışmalarıyla tanındı. [[1888]] yılında elektrolitlerin iyonlaşmasına kütle etkisi kanunu uygulayarak, kendi adıyla anılan seyreltikleşme kanununu buldu. Seyreltiklik, sınırsız olarak artarsa, iyonlaşma da tam olur. Ostwald, tepkime hızını tanımlayarak, kataliz olayını bir kimyasal [[kinetik]] problemi haline getirdi. [[1907]] yılında, [[Amonyak|amonyağı]] katalizle yükseltgeyerek, [[Nitrik asit|nitrik asidi]] sınaî olarak üretti. Fakat, [[atom]]ların gerçekliğini kabul etmeyerek, [[1908]] yılında [[evren]]in enerjetik bir tanımlamasını yaptı ve böylece enerjetiğe dayanan bir [[felsefe]] [[okul]]unun şeflerinden biri oldu. [[1887]] yılından sonra [[Van't Hoff]] ile birlikte ''Zeitschrift der Physikalische Chemie'''yi yayımladı. [[1909]] yılında [[Nobel Kimya Ödülü]]'nü kazandı.
== Eserleri ==
* ''Lehrbuch der Allgemeinen Chemie'' (Genel Kimya Ders Kitabı), ([[1884]]-[[1887]])
* ''Electrochemie'' (Elektrokimya), ([[1894]])
* ''Schule der Chemie'' (Kimya Okulu), ([[1903]])
* ''Grosse männer'' (Büyük Adamlar), ([[1909]])
* ''Harmonie der Farben'' (Renk Uyumu), ([[1918]])
