Antikomünizm: Revizyonlar arasındaki fark

Başlangıcı fikirsel olarak [[Karl Marx]] ve [[Friedrich Engels]]'in komünizm ile ilgili düşüncelerini açıkladığı döneme denk gelse de, somut olarak [[Rusya Sovyet Federatif Sosyalist Cumhuriyeti]]'nin ve yeni sistem arayışı içerisinde olan savaş yorgunu [[Asya]] devletlerin katılımıyla 1917-1922 aralığında kurulan [[Sovyetler Birliği]] dönemine dayanır.<ref>Kenez, Peter, ''The Ideology of the White Movement'', {{En iconİng}} Soviet Studies, 1980, cilt 32</ref> [[II. Dünya Savaşı]] öncesi ve savaş sırasında [[Adolf Hitler]] ve [[Benito Mussolini]] gibi [[milliyetçi]] liderler anti-komünist politikalar izlemiş, savaş sonrasında ise [[Amerika Birleşik Devletleri]] (ABD) en belirgin karşı çıkışı yaparak [[NATO]]'nun kurulmasına ön ayak olmuş ve bütün dünya ülkelerinde antikomünizm faaliyetlerine destek vererek bu eylemlerin birer parçası olmuştur.<ref>Isby, David C.; Kamps Jr., Charles, ''Armies of NATO's Central Front'', {{En iconİng}} Jane's Information Group, 1985, s. 13 ISBN 0-7106-0341-X.</ref><ref>Gülstorff, T. [https://www.wilsoncenter.org/publication/warming-cooling-war-introductory-guide-the-cias-and-other-globally-operating-anti ''Warming Up a Cooling War: An Introductory Guide on the CIAS and Other Globally Operating Anti-communist Networks at the Beginning of the Cold War Decade of Détente''], {{En iconİng}} CWIHP Working Paper #75, 20 Şubat 2015, Erişim tarihi: 27 Kasım 2015.</ref> Bu gelişme üzerine [[sosyalist]] ülkeler bir araya gelerek [[Varşova Paktı]] adlı askeri ve siyasal birliği oluşturmuştur.<ref>Büyük Ansiklopedi, Milliyet, 1990. cilt 15. sayfa 5699-5700.</ref>

Antikomünist politikalar Avrupa'da halen zaman zaman devam etmektedir. Örneğin [[Avrupa Konseyi Parlamenterler Meclisi]] 25 Ocak 2006 tarihindeki kış oturumunda ''"totaliter komünist rejimleri kınadığını"'' açıklamıştır. Bununla birlikte [[Avrupa Parlamentosu]] 2008 yılında [[23 Ağustos]] gününü ''"20. yüzyıl Nazi ve komünist suçlar için Avrupa çapında anma günü"'' yapma önerisinde bulunmuştur.<ref>Ochman, Ewa, [https://books.google.com.tr/books?id=1ycEop9-aI8C&pg=PA178&lpg=PA178&dq=Europe+ponders+%27remembrance+day%27+for+communist,+Nazi+past&source=bl&ots=k8Wi4KCVD1&sig=t4CATCB7YzsHuiqk3Hq7w0jUErw&hl=tr&sa=X&ved=0CCMQ6AEwAWoVChMIsdXC08CayQIVB1osCh2h1w8K#v=onepage&q=Europe%20ponders%20'remembrance%20day'%20for%20communist%2C%20Nazi%20past&f=false ''Post-Communist Poland – Contested Pasts and Future Identities''], {{En iconİng}} ISBN 978-0415658744, Erişim tarihi: 18 Kasım 2015.</ref>

Bununla birlikte aynı yıllarda [[anarşist]] düşünürler ile Marx ve [[komünizm]] taraftarları arasında bir çekişme bulunmaktaydı. Anarşizmin kuramsal öncülüğünü yapan [[Pierre-Joseph Proudhon|Prodon]] ve [[Mihail Bakunin|Bakunin]], "devletin ortadan kaldırılması" konusunda, [[Karl Marx]]'ı eleştirmiş ve onu [[despotizm]] ve [[otorite]]rleşme ile suçlamışlardır.<ref>Bakunin, Mikhail, [https://www.marxists.org/reference/archive/bakunin/works/1872/karl-marx.htm ''Uluslararası İşçi Derneği ve Karl Marx Üzerine''], {{En iconİng}} 1872, Erişim tarihi: 17 Kasım 2015.</ref> [[Birinci Enternasyonal]]'in beşinci kongresi olan ünlü [[Lahey Kongresi]]'nde Bakunin ve Marx arasında sert tartışmalar geçmiş, Bakunin Marx'ın fikirlerini otoriter olarak değerlendirmiştir. Bunun üzerine anarşist ve komünist gruplar arasında yoğunlaşan tartışmalar çıkmış ve ardından anarşistler dışlanarak kongreden ayrılmak zorunda kalmışlardır. Bu kongre anarşist ve komünist grupların birlikte yer aldığı son kongre özelliği taşır.<ref>Leier, Mark, ''Bakunin: The Creative Passion'', {{En iconİng}} Seven Stories Press, 2006 s. 298. ISBN 978-1-58322-894-4.</ref> Marx'ın yakın çalışma arkadaşı ve komünizmin kuramsal kurucuları arasında görülen [[Friedrich Engels]] de ''[[Otorite Üzerine]]'' adlı makalesinde [[proleter devrim]]in [[devlet]] karşısındaki tutumu konusunda anarşistlerin kongredeki tutumunu kıyasıya eleştirmiştir.<ref>Marx, Karl; Engels, Friedrich. ''Seçme Yapıtlar - 2'', [[Otorite Üzerine]], [[Sol Yayınları]], 1977</ref><ref group="not">Engels, Otorite Üzerine adlı eserinde şöyle yazmıştır: ''"Anti-otoriterciler, otoriter siyasal devletin, bir çırpıda, hatta onu yaratmış bulunan toplumsal koşullar yokolmazdan önce, ortadan kaldırılmasını istiyorlar. Bunlar, toplumsal devrimin ilk işinin otoritenin ortadan kaldırılması olmasını istiyorlar. Bu baylar hiçbir devrim görmüşler midir? Devrim, elbette ki, en otoriter olan şeydir; bu, nüfusun bir bölümünün kendi iradesini, nüfusun öteki bölümüne tüfeklerle, süngülerle ve toplarla —akla gelebilecek bütün otoriter araçlarla— dayattığı bir eylemdir; ve eğer muzaffer olan taraf yok yere yenik düşmek istemiyorsa, bu egemenliğini, silahlarının gericiler üzerinde yarattığı terör ile sürdürmelidir. Paris Komünü, silahlı halkın otoritesini burjuvaziye karşı kullanmamış olsaydı, bir gün olsun dayanabilir miydi? Tersine, Paris Komününü bundan yeterince serbest bir biçimde yararlanmamış olmakla suçlamamız gerekmiyor mu? O halde, şu iki şeyden birisi: anti-otoriterciler ya neden sözettiklerini bilmiyorlar, ki bu durumda kafa karışıklığından başka bir şey yaratmış olmuyorlar; ya da bunu biliyorlar, ki bu durumda da proletaryanın hareketine ihanet ediyorlar. Her iki durumda da gericiliğe hizmet etmiş oluyorlar"''</ref>

Komünist fikirlere karşıtlığın başlangıcı [[marksizm]]in felsefik olarak yeni kuramsallaştığı yıllar olsa da, somut olarak [[Sovyetler Birliği]]'nin kuruluş yıllarına dayanmaktadır (1917-1922). [[I. Dünya Savaşı]]'ndan çıkmış savaş yorgunu çeşitli halklar, yeni bir sistem arayışı içerisine girmişler ve bu tarihlerde [[sosyalizm]] fikirleri [[işçi]]lerde ve halklarda heyecan uyandırmaya başlamış ve hatta bir kurtuluş yolu olarak görülmüştür. Fakat marksist teorinin karşıt olduğu [[burjuvazi]] ve [[Kilise (örgüt)|kilise]], bu fikre baştan beri cephe almış ve bu görüşü yeryüzünden silmeye çalışmıştır. Örneğin 1920 yılında Papa [[XV. Benedictus]], [[laiklik]] içeren bu toplum düzeninin [[Hristiyan]] medeniyetinin temellerini zayıflatacağını bildirerek [[Kutsal Makam]] aracılığıyla resmi bir açıklama yaparak komünizm akımını kınamıştır.<ref>Libreria Editrice Vaticana, [http://w2.vatican.va/content/pius-xi/en/encyclicals/documents/hf_p-xi_enc_19031937_divini-redemptoris.html ''Divini Redemptoris'']: {{En iconİng}} ''This all too imminent danger, Venerable Brethren, as you have already surmised, is bolshevistic and atheistic Communism, which aims at upsetting the social order and at undermining the very foundations of Christian civilization'', Erişim tarihi: 17 Kasım 2015.</ref> Bununla birlikte zengin toprak sahipleri, şirketler ve eski düzeni isteyen tüm kesimler bu propagandayı desteklemişler, hatta birer parçası olmuşlardır.<ref>Bellamy, Richard, ''The Cambridge History of Twentieth-Century Political Thought'', {{En iconİng}} Cambridge University Press, 2003 ISBN 0-521-56354-2.</ref><ref>Hayek, Friedrich, ''The Road to Serfdom'', {{En iconİng}} University Of Chicago Press, 1944, ISBN 0-226-32061-8.</ref>

[[Rusya Çarlığı|Çarlık]] yanlısı [[Beyaz Ordu]] birlikleri, [[Ekim Devrimi]] ardından iktidara gelen [[Bolşevik]]lerin devirmek için 1917-1922 yılları arasında [[Rus İç Savaşı]]'nı başlatmıştır. ABD, [[Birleşik Krallık]], [[Fransa]], [[Polonya]], [[Japonya]] gibi ülkelerden finansal destek, silah ve asker yardımı alan<ref>Graves, W. S. ''America's Siberian Adventure, 1918-1920'', {{En iconİng}} Arno Press, 1971, s. 108</ref> Beyaz Ordu birlikleri, [[Kızıl Ordu]] mensuplarına ve kendilerine destek vermeyen sivil halka yönelik şiddet ve katliam hareketlerine yönelmişlerdir.<ref>G. F. Krivosheev, ''Soviet Casualties and Combat Losses in the Twentieth Century'', {{En iconİng}} s. 7-38.</ref> Örneğin sadece [[Arhangelsk]]’te 8 bin civarında Bolşevik mahkum idam edilmiş ve yaklaşık 38 bin mahkum işkence ve hastalıktan hayatını kaybetmiştir.<ref>Литвин А. ''Красный и белый террор в России 1918—1922 гг'', {{ru icon}} М.: Эксмо, 2004, s. 448, ISBN 5-87849-164-8.</ref> ''[[Pravda]]'' gazetesinin açıklamasına göre 1918 yılında Bolşevik kurbanların resmi sayısı 30 binin üzerindeydi.<ref>И. С. Ратьковский, ''Красный террор и деятельность ВЧК в 1918 году'', {{ru icon}} СПб.: Изд-во С.-Петерб, ун-та, 2006, s. 111</ref> [[Beyaz Terör]] olarak anılan bu olaylar Sovyet tarihinde ''"Elit soylu sınıfının destekçilerinin sömürülen yoksul kitlelere yönelik şiddet hareketi"'' olarak tarif edilmiştir.<ref>[https://66.mvd.ru/gumvd/history ''Tarihimiz''], {{ru icon}} Rusya Federasyonu Sverdlovsk Oblastı İçişleri Bakanlığı, Erişim tarihi: 18 Kasım 2015.</ref>

[[Marksist-Leninist]] felsefenin [[Enternasyonalizm|enternasyonal]] [[komünist]] toplumu hedeflemesi sebebiyle, ortaya çıkışından bu yana uluslararası toplumda büyük etkilere yol açmıştır.<ref>Albert, Michael; Hahnel, Robin. ''Socialism today and tomorrow'', {{En iconİng}} Boston, Massachusetts, USA: South End Press, 1981, s. 24–25</ref> Özellikle [[Komintern]], [[I. Dünya Savaşı]]'ndan sonra gerek uluslararası komünist dünyaya gerekse komünist partilere öncülük etmiş ve onları yönlendirmiştir. Bununla birlikte 1917'deki [[Ekim Devrimi]] sonrasında kurulan [[Sovyetler Birliği]], dünyadaki tüm komünist ayaklanmalara destek vermiş, bununla birlikte [[Sömürgecilik|sömürgeci]] ve emperyalist müdahalelere karşı mücadele etmiştir. [[Kurtuluş Savaşı'nda Sovyetler Birliği-Türkiye ilişkileri]] bu kapsamda geliştirilen bir ilişkiye örnek teşkil eder. Bu sebeple dünyadaki tüm ayaklanmaların, özellikle de komünist ayaklanmaların Sovyetler Birliği tarafından çıkarıldığı görüşü ortaya çıkmıştır. Örneğin Almanya'da [[Spartakistler Birliği]] Ekim Devrimi'nin başarısının ardından birçok ayaklanma örgütlemiştir. Fakat 1919'daki ayaklanma [[Freikorps]] tarafından kanlı olarak bastırılmış ve çok sayıda Spartakist öldürülmüştür.<ref>Jurado, Carlos; Caballero, B. R. ''The German Freikorps 1918–23: 1918–23'', {{En iconİng}} Osprey Publishing, 2001, ISBN 1-84176-184-2.</ref>

Bu dönemden [[II. Dünya Savaşı]] yıllarına kadar en belirgin antikomünist faaliyetler [[İtalya Krallığı]] ve [[Nazi Almanyası]]'nda gerçekleşmiştir. [[Kara Gömlekliler]] ve [[Schutzstaffel]] gibi askeri örgütler bu ülkelerdeki komünist, sendikacı, öğretim üyesi, aydın ve aktivisti öldürmüş ve komünist faaliyetlerle bağlantılı olduğunu düşündüğü birçok kişiye suikastlar düzenlemişlerdir.<ref>Rummel, Rudolph. ''Democide: Nazi Genocide and Mass Murder'', {{En iconİng}} Transaction Publishers, 1992, s. 12, ISBN 1-56000-004-X.</ref><ref>Çelikçi, A. S.; Kakışım , C. (2013). [http://dergipark.ulakbim.gov.tr/anemon/article/viewFile/5000106945/5000099989 ''İtalyan Faşizmi ve Tarihsel Gelişimi''], Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2013, cilt 1, sayı 2. Erişim tarihi: 19 Kasım 2015.</ref> Anti-marksist ideolojiler olan [[Faşizm]] ve [[Nasyonal sosyalizm|Nazizm]] İtalya ve Almanya'da iktidara gelmiş, [[Ulusal Faşist Parti]] lideri [[Benito Mussolini]] ve [[Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi]] lideri [[Adolf Hitler]], bu ülkelerdeki bütün komünist faaliyetleri yasaklamışlardır. 1936 yılında iki ülke arasında [[Mihver Devletleri|Berlin-Roma Mihveri]] kurularak antikomünist faaliyetlerde işbirliğine gidilmiştir.<ref>Sullivan, Barry, ''More than meets the eye: the Ethiopian War and the Origins of the Second World War'', {{En iconİng}} London, Routledge, s. 178-203</ref>

[[II. Dünya Savaşı]]'ndan galip çıkan [[Sovyetler Birliği|SSCB]], [[Avrupa]]'daki yeni rejimlerin kaderinde belirleyici rol oynamıştır. Savaşın ardından Avrupa'daki pek çok ülkede "halk demokrasisi" adı verilen yönetim biçimlerinin benimsenmesi ve beraberinde [[sosyalist]] ekonomiye geçilmesi [[Amerika Birleşik Devletleri federal hükûmeti]] tarafından tepkiyle karşılanmıştır. 5 Mart 1946'da Batı'nın önde gelen siyasetçilerinden [[Winston Churchill]], Başkan [[Harry S. Truman]]'ın yanında [[Sovyetler Birliği]]'ne karşı siyasal savaş ilan eden ve [[Demir Perde]] ifadesine yer veren ünlü konuşmasını yapmış ve sosyalist düzene karşı güçbirliği yapma çağrısında bulunmuştur.<ref>Schmitz, David F. ''Cold War (1945–91)'', {{En iconİng}} in John Whiteclay Chambers, The Oxford Companion to American Military History, Oxford University Press, 1999, ISBN 0-19-507198-0.</ref> Bu konuşma, uluslararası dünyada [[Batı Bloku]] için bir eylem planı olmuş, böylece bir silahlanma yarışı başlatılarak [[Sovyetler Birliği|SSCB]] ve onun müttefik ülkeleri çerçevesinde ABD üslerinin ve askeri blokların kurulmasına yönelik [[Soğuk Savaş]] dönemi açılmıştır. Ardından Mart 1947'de ABD Başkanı Truman, SSCB'nin tehdidi altında olduğunu ileri sürdüğü ülkelere ekonomik ve askeri yardıma dayalı [[Truman Doktrini]]'ni ilan etmiştir.<ref>Foner, Eric. ''Give Me Liberty! An American History'', {{En iconİng}} s. 892, ISBN 978-0393911909.</ref>

Hearst’ün Sovyetler Birliği'ne karşı ilk basın kampanyalarından biri [[Ukrayna]]’da sözde açlıktan ölen milyonlarca insan hakkındaydı. Bu kampanya 18 Şubat 1935'te, ''[[Chicago American]]'' gazetesinin ''"Sovyetler Birliğinde 6 milyon insan açlıktan öldü"'' manşetiyle başladı. Hearst'e bağlı gazeteler [[Nazi Almanyası]]'nın sağladığı malzemeyle [[Bolşevik]]ler tarafından yaratılan ve Ukrayna’da birkaç milyon kişinin ölümüne yol açan sözde soykırım hakkında hikâyeler üretmeye başladı.<ref>Sousa, Mario [http://www.mariosousa.se/LiesconcerningthehistoryoftheSovietUnion.html ''Sovyetler Birliği tarihine ilişkin yalanlar''], {{En iconİng}} 15 Haziran 1998, Erişim tarihi: 27 Ağustos 2015.</ref>

Ardından 1973 yılında genelkurmay başkanı olan [[Jorge Rafael Videla]]; [[Emilio Eduardo Massera]], [[Guillermo Suárez Mason]] gibi isimlerle birlikte marksist eylemcilere karşı askeri harekatlar düzenlemiş ve bu operasyonlarda yüzlerce komünist öldürülmüştür. Ardından 24 Mart 1976'da ordu ülke yönetimine el koymuş, [[Isabel Peron]] cumhurbaşkanlığından uzaklaştırılmış ve oluşan yeni askeri cunta mahkemelerin, siyasi partilerin ve sendikaların çalışmaları durdurmuştur.<ref>Mikaberidze, Alexander. ''Atrocities, Massacres, and War Crimes: An Encyclopedia'', {{En iconİng}} ABC-CLIO, 2013, s. 28, ISBN 1598849255.</ref>

Bununla birlikte aynı yıllarda kurulan [[Arjantin Antikomünist İttifakı]], 1970li yıllarda yüzlerce kişinin ölümüne yol açan eylemler ve suikastlar gerçekleştirmiştir.<ref>[http://www.hurriyet.com.tr/eski-arjantin-devlet-baskani-perona-yeniden-tutuklama-karari-5788953 ''Eski Arjantin Devlet Başkanı Peron'a yeniden tutuklama kararı''], [[Hürriyet (gazete)|Hürriyet gazetesi]], 16 Ocak 2007, Erişim tarihi: 20 Kasım 2015.</ref><ref>[http://www.ipsnews.net/2007/02/rights-argentina-hunting-down-the-triple-a-death-squad/ ''Rights: Argentina: Hunting Down the Triple A Death Squad''] {{En iconİng}}, IPSNews, 23 Şubat 2007, Erişim tarihi: 20 Kasım 2015.</ref> [[Kirli Savaş]] olarak bilinen bu yıllarda birçok kaçırma, işkence ve [[devlet terörü]] yaşanmış ve olaylar sırasında birçok kişi hayatını kaybetmiştir. Öldürülen ya da kaçırılan kişilerin aileleri çocuklarını bulmak için on yıllarca süren mücadeleler vermişlerdir.<ref>Chomsky, Noam ''Chomsky ile barış yolculuğu'', Duvar dergisi, Mart-Nisan 2013, s. 4.</ref>

1965 yılında [[Endonezya]]'da [[30 Eylül hareketi]] olarak bilinen antikomünist bir katliam yaşanmıştır. Ordu birlikleri tarafından gerçekleştirilen bu katliamda 300.000 ile 500.00 arasında kişinin sistematik olarak öldürüldüğü belirtilmektedir.<ref>Kahin, George McT; Kahin, Audrey R ''Subversion as Foreign Policy: The Secret Eisenhower and Dulles Debacle in Indonesia.'', {{En iconİng}} New York: The New Press, 1995</ref><ref>Kohn, G. C. ''Dictionary of Wars'', {{En iconİng}} Third edition, 2006, ISBN 978-0-8160-6577-6.</ref><ref>Ricklefs, M. C. ''A History of Modern Indonesia'', {{En iconİng}} Second Edition, MacMillan Publishers, s. 288 ISBN 0-333-57689-6.</ref> Bazı kaynaklara göre bu sayı bir milyona yaklaşmaktadır.<ref>Sundhaussen, Ulf ''The Road to Power: Indonesian Military Politics 1945–1967'', {{En iconİng}} Oxford University Press, 1982, s. 218, ISBN 0-19-582521-7.</ref>

1922 yılında iktidara gelen [[Benito Mussolini]] önderliğindeki [[Ulusal Faşist Parti]], ülkedeki katı antikomünist politikaların uygulayıcısı olmuştur. Parti, ateşli anti-komünizm propagandaları ile birlikte [[milliyetçi]] politikaları hayata geçirmiş, tüm eski sendikal faaliyetleri kanun dışı ilan ederek [[faşist]] politikaları destekler hale getirmiş ve üniversitedeki öğretim görevlileri dahil kurulan tüm kurumsal çalışanların faşist rejimi savunacaklarına dair yemin etmelerini zorunlu hale getirmiştir.<ref>Vincent, Andrew ''Modern Political Ideologies'', {{En iconİng}} Third edition. ISBN 978-1-4051-5495-6 2010.</ref> Bu dönemde bizzat Mussolini'nin örgütlemiş olduğu [[Kara Gömlekliler]], komünist gruplarla çatışmakta ve kendilerine karşı gelenleri sindirmiştir.<ref>Bosworth, R. J. B, ''Mussolini's Italy: Life Under the Fascist Dictatorship, 1915–1945'', {{En iconİng}} Penguin Books, 2005, s. 117</ref> Zira Mussolini'nin bu yeni politikaları eleştiren [[İtalyan Sosyalist Partisi]] lideri [[Giacomo Matteotti]], parlamentodaki konuşmasından birkaç gün sonra faşist Kara Gömlekliler tarafından kaçırılıp öldürülmüştür.<ref>See F. Andriola, ''Mussolini, prassi politica e rivoluzione sociale'', {{It icon}}, Rome, 1981.</ref>

[[Japon İmparatorluğu]]'nda 1925 yılında [[Barış Koruma Kanunu]] adında, [[sosyalizm]], [[komünizm]] ve [[anarşizm]] düşüncelere karşı bir kanun çıkarılmıştır. Ardından 1928 yılında [[15 Mart Olayı]] olarak bilinen olay gerçekleşmiş, [[Japon Komünist Partisi]] üyesi ve onlarla bağlantılı [[emek hareketi]] üyeleri yaklaşık 1,600 kişi tutuklanmış ve yürürlükteki Barış Koruma Kanunu gereğince komünist olduğundan şüphelenilen birçok kişi gözaltına alınmıştır.<ref>Bowman J. S. ''Columbian Chronologies of Asian History and Culture'', {{En iconİng}} s. 152</ref> Tutuklananlar arasında [[marksist]] [[ekonomist]] [[Hacime Kavakami]] de bulunmaktaydı. Gerçekleşen bu komünist avında [[Tokkō]] adı verilen "düşünce polisi" birlikleri görev almıştır.<ref>Beasley W. G.''The Rise of Modern Japan'', {{En iconİng}} s. 184, ISBN 0-312-04077-6.</ref> Birçok işkence, faili meçhul cinayet ve [[Devlet terörü|terör]] eylemlerinden sorumlu tutulan bu örgütün kimi kaynaklarda [[Nazi]]lerin kurduğu [[Gestapo]] adlı [[gizli polis]] örgütüne kıyasla daha az merhametli olduğu belirtilmektedir.<ref>Hoyt, P. E. ''Japan's War'', {{En iconİng}} s. 113, ISBN 0-07-030612-5</ref> Bu [[Polis|polis gücüne]] bağlı casuslar ünlü [[sosyalist gerçekçi]] yazar [[Takiji Kobayashi]]'nin 1933'teki ölümünden de sorumludur. Aynı yıl (1928) general [[Tanaka Giichi]]'nin liderliğindeki hükümet, mevcut yasadaki ceza süresini 10 yıldan ölüm cezasına kadar genişletmiştir.<ref>McClain, J. L. ''Japan: A Modern History'', {{En iconİng}} s. 390 ISBN 0-393-04156-5</ref>

25 Kasım 1936 tarihinde, [[Japon İmparatorluğu]], [[Nazi Almanyası]] ile [[Komintern]]'e karşı kurulan [[Anti-Komintern Paktı]]'nı imzalamıştır. 6 Kasım 1937 tarihinde ve [[İtalya Krallığı]] da bu pakta katılmıştır.<ref>Spector, R. M. ''World Without Civilization: Mass Murder and the Holocaust, History, and Analysis'', {{En iconİng}} Lanham: University Press of America, 2005, s. 257. ISBN 0761829636.</ref><ref name="Pakt">Weinberg, Gerhard. ''The Foreign Policy of Hitler's Germany Diplomatic Revolution in Europe 1933–36'', {{En iconİng}} Chicago: University of Chicago Press, 1970, s. 342–346. ISBN 0226885097.</ref>

Şubat 1941'de 1925 yılında yazılan kanun yeniden yazılmıştır. Yeni yasa da "Komünist şüphesi" ifadesi yerine "Komünizm sempatizanı" ifadesi çok daha sıkça kullanılmış ve [[Tokkō]] tarafından denetlemeye tabi tutulmuştur. Bununla birlikte, [[temyiz]] mahkemeleri, bu yeni düşünce suçları kapsamından çıkarılmış ve Adalet Bakanlığı'na düşünce suçu olaylarına avukat atama yetkisi veriştir. Dolayısıyla tüm komünistlerin avukatlığını rejim yanlısı kişilerin yapması sağlanmış ve derhal cezalandırılmaları hızlandırılmıştır. Tüm bu yeni hükümler 15 Mayıs 1941 yürürlüğe girmiştir.<ref>Mitchell, R. ''Thought Control in Prewar Japan'', {{En iconİng}} Cornell University Press, 1976</ref>

[[II. Dünya Savaşı]] sonrasında kurulan [[Japonya]]'da antikomünist faaliyetler devam etmiş, [[CIA]] destekli politikacılar komünizm düşüncesine karşı durmaya devam etmişlerdir.<ref>[http://www.nytimes.com/1994/10/09/world/cia-spent-millions-to-support-japanese-right-in-50-s-and-60-s.html?pagewanted=3 ''C.I.A. Spent Millions to Support Japanese Right in 50's and 60's''], {{En iconİng}} New York Times, 9 Ekim 1994, Erişim tarihi: 25 Kasım 2015.</ref><ref>[http://www.washingtonpost.com/archive/politics/1994/10/12/japanese-party-denies-report-of-cia-payments/f6f900bf-8987-44c5-ad84-22ef9251a513/ ''Japanese Party Denies Report of CIA Payments''] The Washington Post, 12 Ekim 1994, Erişim tarihi: 25 Kasım 2015.</ref> 1948-1951 yılları arasında Japonya'da "Kızıl tasfiye" olarak bilinen dönem yaşanmış, komünist oldukları iddiasıyla yaklaşık 20.000 kişi işten çıkartılmıştır.<ref>Tetsuo, H.; Dower, J. W., ''Japan's Red Purge: Lessons from a Saga of Suppression of Free Speech and Thought''], {{En iconİng}} The Asia Pacific Journal: Japan Focus, 28 Temmuz 2007, no. 616.</ref>

1950 yazında [[Kore Savaşı]] sırasında komünistlere ve komünizm sempatizanı olduğu düşünülen şüphelilere karşı [[Bodo League Katliamı]] olarak bilinen bir katliam gerçekleştirilmiştir. [[Güney Kore]] başkanı [[Syngman Rhee]]; [[Güney Kore İşçi Partisi]] ve [[Bodo League]] üyelerinin idam edilmesi emrini vermiştir.<ref>[http://www.ohmynews.com/NWS_Web/View/at_pg.aspx?CNTN_CD=A0000420451 ''보도연맹 학살은 이승만 특명에 의한 것''], {{ko icon}} Ohmynews, 7 Temmuz 2004, Erişim tarihi: 27 Kasım 2015.</ref><ref>In, Lim, [http://h21.hani.co.kr/arti/special/special_general/27607.html ''60년 만에 만나는 한국의 신들러들''], {{ko icon}} 24 Haziran 2010, Erişim tarihi: 18 Kasım 2015.</ref> Ardından yaşanan olaylarda, Güney Kore Barış ve Uzlaşma Komisyonu komiseri Kim Dang-Çun'a göre, en az 100.000 kişi idam edilmiştir. Diğer bazı kaynaklara ise ölü sayısını en az 200.000 olarak vermektedir.<ref>Ji-sook, Bae, [http://www.koreatimes.co.kr/www/news/nation/2009/03/117_40555.html ''Hükümet Savaş Esnasında 3,400 Sivili Öldürdü''], {{En iconİng}} 2 Mart 2009, Erişim tarihi: 18 Kasım 2015.</ref> Bazı [[Amerikalılar|Amerikalı]] tanıklara göre, 12-13 yaşlarında kız çocukları dahi idam edilmiştir.<ref name=Evidence>[http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/721616.stm ''New evidence of Korean war killings''], {{En iconİng}} BBC News, Erişim tarihi: 18 Kasım 2015.</ref> Bununla birlikte hapishanelerde yeterli yer olmadığı için öldürülen kişi sayısının çok daha arttığı belirtilmiş, Güney Koreli Emekli Amiral Nam Sang-hui, sadece kendisinin denize 200 siyasi mahkûmun cesedini attığını itiraf etmiştir.<ref name=Evidence />

Bununla birlikte yine [[Kore Yarımadası]]'nda gerçekleştirilen [[Namyangju Katliamı]], [[Goyang Geumjeong Mağarası Katliamı]] ve [[Jeju Ayaklanması]]'nda birçok kişi komünist olduğu iddiasıyla öldürülmüştür.<ref>Hanley, C. J.; Chang Jae-Soon, [http://www.sandiegouniontribune.com/news/2008/dec/06/korea-mass-executions-120608/ ''1950'deki Güney Kore Cinayetlerinde Çocuklar İdam Edildi''], {{En iconİng}} San Diego Union-Tribune, Associated Press, 6 Aralık 2008, Erişim tarihi: 18 Kasım 2015.</ref><ref>Jung Hee, Song, [http://www.jejuweekly.com/news/articleView.html?idxno=657 ''Adalılar Hala 3 Nisan Katliamı'nın Yasını Tutuyorlar''], {{En iconİng}} Jeju weekly, Erişim tarihi: 18 Kasım 2015.</ref><ref>Chun-hwa, Hwang. [http://www.hani.co.kr/arti/society/society_general/507643.html ''고양 금정굴 민간인 학살…법원 "유족에 국가배상을''], {{ko icon}} Hankyoreh, 29 Kasım 2011, Erişim tarihi: 18 Kasım 2015.</ref>

[[Macaristan]]'da [[Szeged faşizmi]] adı verilen düşünce akımı [[I. Dünya Savaşı]]'nın bitmesini izleyen yıllarda ortaya çıkmıştır. [[Macar Ulusal Savunma Birliği]]'nin ortaya attığı antikomünist fikirlere sahip bu düşünceye 1919 yılından itibaren [[nasyonal sosyalizm]] ve [[faşizm]] fikirleri de eklenmiştir. Adını [[Szeged]] şehrinden alan bu düşünce, savaş yıllarında komünistlerin ülkelerine ihanet ettiği ve bu sebeple savaşı kaybettiği doktrini üzerine kuruludur.<ref>Ozsváth, Zsuzsanna ''In the Footsteps of Orpheus: The Life and Times of Miklós Radnóti'', {{En iconİng}} Indiana University Press, 2000, s. 8, ISBN 978-0-253-33801-3.</ref>

[[Meksika]]'da 1930lu yıllarda [[İtalyan faşizmi]]nden etkilenen bazı gruplar, İtalyan [[Kara Gömlekliler]]den esinlenerek, [[Altın Gömlekliler]] adında [[faşist]] bir yapı kurmuşlardır. Altın Gömlekliler, ülkedeki [[Meksika Komünist Partisi]] üyeleri ve [[Kızıl Gömlekliler (Meksika)|Kızıl Gömlekliler]] ile birçok çatışmaya girmişlerdir.<ref>Payne S. G. ''A History of Fascism 1914-1945'', {{En iconİng}} London, Roultedge, 2001, s. 342</ref>

1927 yılından [[II. Dünya Savaşı]]'nın erken dönemlerine kadar [[Romanya]]'daki [[milliyetçi]], [[aşırı sağ]]cı, [[köktendinci]], [[anti-semitist]] ve [[faşist]] bir oluşum olan [[Demir Muhafızlar]] hareketi, etkin olduğu dönemlerde sıkça antikomünist faaliyetler içerisinde bulunmuştur. Onlara göre [[marksist]] felsefe [[Rumenler|Rumen toplumunun]] altını oyuyordu ve bütün bunlar Hristiyan Rumen milletini zehirlemeye çalışan [[haham]]ların işiydi.<ref>Volovici, L. ''Nationalist ideology and antisemitism: The case of Romanian intellectuals in the 1930s'', {{En iconİng}} Butterworth-Heinemann, no. 13 s. 98</ref>

[[İoannis Metaksas]] önderliğindeki grup 1936-1941 yılları arasında [[Yunanistan]]'da yönetimi ele geçirerek bir dikta rejim kurmuştur. Bu yıllarda [[Yunanistan Komünist Partisi]] yasa dışı ilan edilmiş ve birçok sendikacı, aktivist ve sosyalist/komünist parti üyelerine karşı yaygın tutuklama ve sürgün etme politikaları uygulanmıştır.<ref>Kallis, A. A. ''Fascism and Religion: The Metaxas Regime in Greece and the ‘Third Hellenic Civilisation’. Some Theoretical Observations on ‘Fascism’, ‘Political Religion’ and ‘Clerical Fascism"'', {{En iconİng}} Totalitarian Movements and Political Religions'', 2007, cilt 8, sayı 2, s. 229-246</ref>