Sümela Manastırı: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Removing link(s) to deleted page Karadeniz Ansiklopedik Sözlük (Twinkle) |
düzeltme |
||
7. satır:
== Tarihçe ==
Kilisenin MS 365-395 tarihleri arasında inşa edildiği sanılmaktadır. [[Anadolu]]'da sıkça rastlanılan [[Kapadokya]] kiliseleri tarzında yapılmıştır; hatta Trabzon'da [[Maşatlık]] mevkiinde benzeri bir mağara kilisesi daha vardır. Kilisenin ilk kuruluşu ile manastır haline dönüşümü arasındaki bin yıllık dönem hakkında fazla bir şey bilinmemektedir. Karadeniz Rumları arasında anlatılan bir efsaneye göre Atina'lı [[Barnabas]] ile [[Sophronios]] adlı iki keşiş aynı rüyayı görmüşler; rüyalarında, [[İsa]]’nın öğrencilerinden Aziz [[Luka (aziz)|Luka]]’ın yaptığı üç Panagia ikonundan, [[Meryem]]'in bebek İsa’yı kollarında tuttuğu ikonun bulunduğu yer olarak Sümela'nın yerini görmüşler. Bunun üzerine birbirlerinden habersiz olarak deniz yoluyla Trabzon'a gelmiş, orada karşılaşıp gördükleri rüyaları birbirlerine anlatmış ve ilk kilisenin temelini atmışlardır. Bununla birlikte manastırdaki [[fresk]]lerde sıkça yer alıp, özel bir önem verilen [[Trabzon İmparatorluğu|Trabzon İmparatoru]] [[
14. yüzyılda [[Türkmen]] akınlarına maruz kalan kentin savunmasında ileri karakol görevi üstlenen manastırın statüsünde Osmanlı fethinden sonra bir değişiklik olmamıştır. [[Yavuz Sultan Selim]]'in Trabzon’daki şehzadeliği sırasında buraya iki büyük şamdan hediye ettiği bilinmektedir. [[Fatih Sultan Mehmed]], [[II. Murat]], [[I. Selim]], [[II. Selim]], [[III. Murad]], [[İbrahim]], [[IV. Mehmed]], [[II. Süleyman (Osmanlı)|II. Süleyman]] ve [[III. Ahmed]]'in de manastırla ilgili birer fermanları bulunmaktadır. Osmanlı döneminde manastıra sağlanan imtiyazlar, [[Trabzon]] ve [[Gümüşhane]] bölgesinin İslamlaşması sırasında özellikle Maçka ve kuzey [[Gümüşhane]]'de [[Hıristiyanlık|Hıristiyan]] ve gizli Hristiyan köyleri ile çevrili bir alan oluşturmuştur.<ref>[[Özhan Öztürk]].Karadeniz Ansiklopedik Sözlük. Heyamola Yayınları. İstanbul, 2005. s. 1043</ref>
| |||