Sözcüğün [[Eski Türkçe]]deki ''erkek evlat'' anlamına gelen ''beşe'' kelimesinden geldiği<ref>{{Web kaynağı | başlık = Paşa | yayımcı = Nişanyan Etimolojik Sözlük | url = http://www.nisanyansozluk.com/?k=pa%C5%9Fa | erişimtarihi = 2012-2-8 | arşivurl = http://web.archive.org/web/20150722111645/http://www.nisanyansozluk.com/?k=pa%C5%9Fa | arşivtarihi = 22 Temmuz 2015}}</ref> veya 'baş ağa' sözcüklerinin birleşmesiyle oluştuğu düşünülmektedir.<ref name=milli>{{Web kaynağı | başlık = Paşa Şiir | url = http://www.milligazete.com.tr/makale/-pasa-siir--205201.htm | yazar = Cevat Akkanat | erişimtarihi = 2012-2-8 | yayımcı = MilliMillî Gazete | arşivurl = http://web.archive.org/web/20110905024711/http://www.milligazete.com.tr:80/makale/-pasa-siir--205201.htm | arşivtarihi = 5 Eylül 2011}}</ref> Bunun yanında ''baş'' isim gövdesine ''-A'' isimden isim yapan yapım eki getirilerek ''en üstte, başta olan'' anlamında türetilen bir kelime olduğu da düşünülebilir. [[İskender Pala]] da sözcüğün "beşe" sözünden geldiğine [[Od (kitap)|Od]] adlı romanındaki şu sözlerle işaret etmiştir: ''"Çelebi Faruk, Lokman Beşe'nin babasıydı demek. Üç yıldır bunu hiç bilmemiştim. Oysa "Paşa" demesinden anlamalıydım."''<ref>Pala, İskender (2011), Od, s.159, Kapı Yayınları:İstanbul.</ref> Günümüzde [[Lâkap ve Unvanların Kaldırılması Hakkındaki Kanun]] ile yasak olmasına rağmen (26 Kasım 1934) pek çok kesimde [[general]] rütbeli subaylar için yaygın olarak kullanılmaktadır.<ref name=tdk/> Ayrıca ''paşa'' Türkçe kökenli bir kelime olmasına rağmen yabancı tamlamaların içinde kullanılmıştır.<ref name=devellioglu>{{Kitap kaynağı|başlık=Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat: Paşa kelimesi | yayımcı=Aydın Yayınevi| yazar=Ferit Devellioğlu| yer=Ankara|sayfalar=854|yıl=205}}</ref>
