VII. İoannis: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Teacher0691 (mesaj | katkılar) düzeltme, yazış şekli: vaat ede → vadede (2) AWB ile |
|||
30. satır:
== Yaşam öyküsü ==
''VII. İoannis'' 6 yaşında iken [[1376]]da babası olan IV. Andronikos'un büyükbabası V. İoannis'i zorla tahttan indirip, V. İoannis'i diğer oğlu Manuil ile hapse koyması sonunda imparator olarak tac giymesi sırasında ortak imparator ilan edilmiştir. Fakat Anemas Hapishanesine konulan V. İoannis ve oğlu (IV. Andronikos'un kardeşi) Manuil (belki Venediklilerin yardımıyla) kaçmayı başarıp Osmanlı hükümdarı I. Murad'a sığınmışlardır. Baba ve oğul Bizans tahtını ele geçirmek için I. Murad'la bir anlaşma ile fazladan harac, istenirse askerî yardım ve Anadolu'da son kalan Bizans şehir olan Alaşehir (Philedelphia) I. Murad'a vereceklerini
Bu anlaşmaya göre IV. Andronikos yine ortak imparator kalıp, kendisine yari-bağımsız idare etmesi için kuzey Marmara kıyılarında Silivri (Selimbria) merkezli Tekirdağ (Rhaedetum) ve Marmara Ereğlisi (Heraclea) bölgesi verilmiş ve varisinin hala ortak imparator unvanlı VII. İoannis olacağı kabul edilmiştir. [[1385]] yılında babası IV. Andronikos ölünce VII. İoannis ortak imparator unvanı koruyarak babasının yerini almıştır.
54. satır:
Bu hala VII. İoannis tarafından idare edilen Konstantinapolis'de büyük bir ferahlık yaratmıştır. Bizans'ı devamlı tehdit eden Osmanlı devleti çökmüş görünmektedir ve halk sekiz yıl süren ablukadan ve bununa bağlı zorluklardan kurtulmuştu. Bizans için beklenildikten çok daha uygun bir sonuç Ağustos [[1402]]de Osmanlı Rumeli toprakların idaresine almak için Rumeli'ye gelen Emir [[Süleyman Çelebi (şehzade)|Süleyman Çelebi]]'nin tutumu ve hareketleri ortaya çıkmıştır. O yıl sonlarına doğru Emir Süleyman Çelebi tarafları ile Osmanlı toprakları ile ilgileri bulunan (Bizans, Sırbistan, Venedik, Genova ve Rodos ve Naksos Latin Düklüğü'nden oluşan) bir Hristiyan Ligi ile konuşmalar başlayıp [[1403]] başlarında bir anlaşma imzalanmıştır. Bu anlasmayı (imparator II. Manuil Avrupa'da bulunduğu için) imzalayan VII. İoannis, Bizans için büyük bir diplomatik zafer kazanmıştır. Buna göre Emir Süleyman'in Osmanlı devletinin üst hakimiyeti (I. Murat ve Yıldırım zamanlarının tam tersi olarak) Bizans'a geçmiştir; Bizans'a Selanik ve doğusundaki (Athos manastırlarını da kapsayan) Ege kıyısındaki bölgeler, bazı Ege adaları, Boğaz'dan ta Nişabur'a (Mesembria) kadar Rumeli Karadeniz kıyıları verilmiştir ve Bizans, Venedik ve Ceneviz gemilerini Marmara ve boğazlarda serbestçe hareket etmeleri garantilenmiştir; buna karşılık ''Hristiyan Ligi'' tarafları Emir Süleyman'nin Rumeli toprakları üzerinde başkent Edirne'den hükümdarlığını kabul etmiştir. Osmanlıların bu şekilde yenik düşmesi haberi Avrupa'da bulunan II. Manuil'e (21 Kasım [[1402]]de Paris'te) erişince hemen Avrupalılardan hiçbir yardım almadan geri dönmeye başlamış ve ancak 9 Haziran [[1403]] de Konstantinapolis'e varmıştır.
II. Manuil kendisini ta Gelibolu'da karşılayan yeğeni VII. İoannis'e olan minnetarlığını bildirip ve Avrupa'ya gitmeden önce verdiği sözleri yerine getirmesi beklenmekteydi. Halbuki II. Manuil'in ilk icraatlerinin başında VII. İoannis'i Lemnos adasına sürmek olmuştur. Bu anlaşmazlığın ve II. Manuil tarafından yapılan büyük haksızlığın neden ortaya çıktığı hakkında bir tam kayıt bulunmamaktadır ve değişik savlar ortaya atılmıştır. Bundan hiç hoşlanmayan VII. İoannis Midilli adasında Latin Dükü olarak hüküm süren kayın-babası II. Francisco Gattilusio ile ufak bir deniz filosu kurup Eylul 1403 ortasında VII. İoannis'e
VII. İoannis hayatının sonuna kadar (yani [[1403]]-[[1408]] arasında) Selanik'te sağa sola karışmadan hüküm sürmüş ve günlerini din ve hayırseverlik işleri ile uğraşarak geçirmiştir. Eylul 1408de en son günlerini büyük dedesi İoannis Kantakuzinos gibi Joasaph ismi altında bir manastırda bir keşiş olarak geçirdikten sonra ölmüştür.
| |||