Bu edebiyat türünün yazarları, çoğunlukla, savaştan sonra hapishane kamplarında tutulan veya vatanlarında dönen genç erkeklerdi. Bu genç kuşaktan çoğu yazar edebi eserlerinin ilk örneklerini vermekteydi ve daha fazla [[Nasyonal sosyalizm|Nasyonal Sosyalist]] edebiyat geleneğini sürdürmedilersürdürmek istemediler.
Etkilendikleri edebiyatçılar ve onların üslupları olan yalın, sade ve basit stildi. Özellikle Amerikalı yazarlar [[Ernest Hemingway]], [[John Steinbeck]] ve [[William Faulkner]] Yıkımonları kullandıkları yalın, sade ve basit Edebiyatçılarısitlle etkilemişlerdi. Ayrıca Fransız [[Jean Anouilh]], [[Jean-Paul Sartre]], [[Albert Camus]] varoluşçuluk ve İtalyan [[Elio Vittorini]] ve [[Ignazio Silone]] [[İtalyan direniş hareketi|İtalyan Direniş Hareketi]] açısındanyönünden onları etkileyen diğer Avrupalı yazarlardı.
Yıkım Edebiyatı, Almanya'nın gidereksavaştan dahasonra gönençyaşadığı haleyıkımı geldiğinde,yavaş şehirleryavaş inşaüzerinden edildiğindeatması ve savaşın travmasınıntoplum yavaşüzerinde yavaşyarattığı travmanın da silinmesiyle birlikte sona erdi. Türün nihai başarısızlığının diğer nedenleri arasında, restoratif edebi normların baskısı, türdeki tereddütlü ve sıkıcı gelişme, resmi güvensizlik ve pek çok yazarın kendilerini olduğundan daha yetenekli görmesiydigörmesi vardı.
Hareketin temsilcilerinden ve dilimize de birçok eseri çevrilmiş olan [[Heinrich Böll]] bir yazısında akım için şöyle diyor;
