K: Revizyonlar arasındaki fark
[kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
K-k |
|||
1. satır:
{{Diğer anlamı|K (anlam ayrımı)}}
'''
''k'' ince ve kalın şekliyle sekizinci yüzyıldan bu yana, Eski Türkçeden beri bütün Türk lehçelerinde kullanılmış bir sestir. Türkçe kelimelerin başında, ortasında ve sonunda bulunur. Birçok kelimede yüzyıllar boyunca hiç değişmeden gelmiştir. Ancak Anadolu ve Azeri lehçelerinde bazı kelimelerde yumuşayarak ''g''ye dönüşmüştür. Kök-gök, köl-göl, köz-göz, kemi-gemi, küve-güve gibi. Aynı ağızda Bu sesin ''h'' ya dönüştüğü de görülür. Kanı-hani, uyku-uyhu, yuku-yuhu, ayak-ayah, keklik-kehlih gibi. Gerçekte Eski Türkçe diye adlandırılan 8-11. yüzyıl Türkçesinde, kelimelerin başında ''ga'' ve ''ge'' sesleri yoktur. Bunlar daha sonra ''ka'' ve ''ke'' seslerinin ''ga'' ve ''ge'''ye dönüşmesi sebebi ile ortaya çıkmıştır.
7. satır:
Tarih boyunca Fenike, Etrüsk, Yunan ve Latin dillerinde de bulunan ''k'' sesi, bugün Avrupa dillerinde bazı kelimelerde yer alırken bazı kelimelerde de ''c'' ile temsil edilmektedir.
[[Türkçe]]'de 1928'de yapılan harf inkılabı ile [[Osmanlı alfabesi]] kaldırılıp [[Latin alfabesi]] getirilince, yeni [[alfabe]] düzenlenirken k harfi kabul edilmiştir...
{{Latin alfabesi|K|k}}
|