Namık İsmail: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
YALIN BALTA (mesaj | katkılar) kDeğişiklik özeti yok |
|||
11. satır:
[[1917]] Haziran ayında Galatasaraylılar Yurdu’nda açılan serginin düzenlenmesinde emeği geçen kişilerden biri olan Namık İsmail’e bu hizmetinden dolayı, “alamet-i mahsusalı gümüş [[Hilâl-i Ahmer Cemiyeti|Hilal-ı Ahmer]] madalyası” verildi.
Şişli’de kurulan atölyede, Namık İsmail ve dönemin diğer ressamları, [[İbrahim Çallı]], [[Hikmet Onat]], [[Ruhi Arel]], [[Sami Yetik]], [[Ali Cemal]], [[Ali Sami Boyar]] gibi sanatçılar savaş konulu resimler yaptılar. [[Galatasaray Sergileri|Galatasaray Sergisi]]’ nde halka gösterildikten sonra [[Viyana]] ve [[Berlin]]’de sergilenmeleri için, [[Celal Esad Arseven]]’le birlikte Berlin’e gitti.
İki yıl Berlin’de kaldı. [[Lovis Corinth]] ve [[Max Liebermann]]’ın atölyelerinde çalışarak tekniğini geliştirdi. [[1918]] tarihli Kendi Portresi’ne, ışık-gölge kontrastı ve kalın fırça vuruşlarıyla, tabloya anlatımcı bir etki vererek, güçlü ve kararlı kişiliğini, sert ve keskin bakışlarıyla tuvale rahatça aktardığı görülür.
23. satır:
İtalya’ya gitmek üzere kendisine izin verilmediği için Gazi Osman Paşa Orta Ortaokulu’ndaki görevinden istifa eden sanatçı, bir yıl boyunca bütün İtalya’yı gezdi ve resimler yaptı.
İtalya dönüşünde “İleri” gazetesinde önce ressam, sonra da yazı işleri müdürü olarak çalışan sanatçı, [[1921]] yılının ekim ayında [[Sanayi-i Nefise Mektebi]] ([[Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi]]) müdür yardımcılığı görevine atandı. [[1922]]’de bu görevinden ayrılıp tekrar Paris’e gitti.
Namık İsmail’in paletinde, [[1923]] tarihli “Bayır” tablosunda açıkça görüldüğü gibi gerçek bir renklenme başladı. Biçim kaygısı taşımadan, desene önem verilmeden, rengin ön plana çıkarıldığı bu çalışmada, renkler birbirine kaynaşarak, planların tuşlarla, kontur kullanılmadan, renk lekeleriyle bölünerek verildiği bir dönem başladı.
31. satır:
[[1928]] tarihinde Güzel Sanatlar Akademisi’ne müdür olarak atanan Namık İsmail, ayrıca “resim atölyesi öğretmeni” görevini de üstlendi. [[1935]] yılından ölümüne değin bu görevini sürdürdü.
İlk yapıtlarından başlayarak üslup ve teknik gelişimi, belli bir çizgide gitmediği açıkça görülmekte, aynı yıl içinde bile birbirinden farklı teknik ve üslupta resimler yaptığı gözlenmektedir. Sanatçı, [[Fransa]]’da [[Empresyonizm|empresyonist]], [[Almanya]]’da akademik, empresyonist ve [[Dışavurumculuk|ekspresyonist]] ressamlardan etkilenmesine karşın, konuya göre içinden geldiği gibi çalışmayı yeğlemiştir. Bazen paletinde hafif fırça vuruşları ve ışıltılı renklerin görüldüğü empresyonist, zaman zaman parlak renklerin ve karşıt tonların egemenliğinin hissedildiği ekspresyonist bir doğa ressamı, bazen realist bir figür ressam, sırasında akademik bir çıplak ressamı olmuştur. İkinci dönem resimlerinde renklerin ve boya dokusunun, konunun önüne geçtiği yoğun boya tabakaları dikkati çekmektedir.[http://www.antikalar.com/v2/konuk/konuk0605.asp]
[[Dosya:Ismail-threshing.JPG|thumb|200px|right|Namık İsmail, Harman 1923 tüyb 165x200]]Gençlik yıllarında edebiyatla ilgilenen, [[İtalyan]] [[Rönesans]]ı’nın dehalarından [[Michelangelo]]’nun yaşamı ve sanatıyla ilgili bir biyografi çalışması da yapan sanatçı, [[30 Ağustos]] [[1935]]’te bir kalp krizi sonucu yaşamını yitirdi.
| |||