Pasifizm: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok |
düzeltme AWB ile |
||
1. satır:
[[Dosya:PEACE.PNG|thumb|Pasifizm sembolü]]
{{kaynaksız}}
[[Dosya:World-Day-of-Prayer-for-Peace Assisi 2011.jpg|thumb|400px
'''Pasifizm''', uyuşmazlıkların çözümü ya da çıkar sağlama aracı olarak [[savaş]]a ve [[şiddet]]e karşı olmak demektir. Pasifizm, uluslararası uyuşmazlıklara barışçıl yollarla çözüm bulunabileceği ve bulunması gerektiği inancından; askeri ve savaş kurumlarının ortadan kaldırılmasına yönelik çağrılara; toplumun herhangi bir şekilde devlet gücü aracılığıyla örgütlenmesine karşı olmaya ([[anarşist]] ya da [[liberteryen]] pasifizm); politik, ekonomik ya da toplumsal amaçlara ulaşmak için fiziksel şiddet kullanılmasının reddedilmesine; barış davasını savunmak için mutlaka gerekli durumlar dışında güç kullanılmasının mahkûm edilmesine ([[pasifisizm]]); kendini ve başkalarını savunmak dahil, her türlü koşul altında şiddete karşı olmaya dek uzanan, geniş bir düşünce yelpazesini kapsar.
15. satır:
Pasifizm savunusu tarihte ve edebiyatta çok eski zamanlardan beri görülebilir. Mahavira (MÖ [[MÖ 599|599]]–[[MÖ 527|527]]) tarafından kurulan [[Jainizm]]in merkezinde insan hayatına ve diğer tüm hayat biçimlerine saygı yer alır. Bu doktrin insan hayatına aydınlanmaya ulaşmak için eşsiz bir fırsat olarak değer verir ve ne suç işlemiş olursa olsun herhangi bir kişinin öldürülmesini akıl almaz bir iğrençlik sayar.
Ancak, [[Antik Yunanistan]]'da bireyler arasında şiddete karşı genel bir ahlak kuralı dışında bir pasifizmin mevcut olmadığı görülür. Devletler arasında şiddeti ya da şiddetin tüm biçimlerini reddeden hiçbir felsefi program olmadığı görülür. [[Aristofanes]] tarafından MÖ 431–404 yıllarındaki [[Peloponez Savaşı]] sırasında [[Atina
Tarih boyunca Nazaretli [[İsa]] birçok kişi tarafından [[Dağdaki Vaaz]]ına dayanarak pasifist<ref name="weidhorn">{{Dergi kaynağı|first=Manfred|last=Weidhorn|title=Pacifism Lost|journal=International Journal of Humanities and Peace|year=2004|volume=20|issue=1|pages=pp.13-18}}</ref> olarak düşünülmüştür (bkz. [[Hıristiyan pasifizmi]]). Bu vaazda İsa "kötüye karşı direnmemek" gerektiğini belirterek [[öteki yanağını çevirmek]] felsefesini savunmuştur. "Sağ yanağınıza bir tokat atana öbür yanağınızı da çevirin; ve size karşı davacı olup mintanınızı almak isteyene abanızı da verin... Düşmanlarınızı sevin, sizden nefret edenlere iyilik yapın, size lanet edenler için iyilik dileyin, size hakaret edenler için dua edin." öğütlerinde bulunmuştur.<ref>[http://bible.oremus.org/?passage=Matthew+5 oremus Bible Browser : Matthew 5]</ref><ref>[http://bible.oremus.org/?passage=Luke+6 oremus Bible Browser : Luke 6]</ref><ref name="aqa">Cleave, Joanne; Geddes, Gordon D.; Griffiths, Jane; (2004). ''GCSE Religious Studies for AQA Christianity: Christianity: Behaviour, Attitudes & Lifestyles''. Oxford: Heinemann Educational Publisher, s. 75 ISBN 0-435-30714-2</ref> Yeni Ahit'te İsa'nın bu sözleri telkin etmesinin yanı sıra, kendisini öldürmeye niyetli düşmana öylece teslim olup kendisini izleyenlerin onu savunmalarına karşı çıktığı anlatılır.
33. satır:
[[Lev Tolstoy|Tolstoy]] pasifizmin bir başka ateşli savunucusuydu. Son çalışmalarından biri olan [[Tanrı’nın Hükümdarlığı Kendi İçimizdedir]]'de Tolstoy pasifizmin ayrıntılı bir tarihini, muhasebesini ve savunmasını sunar. Bu kitabın [[Mohandas Karamçand Gandhi|Mohandas K. Gandi]] (1869–1948) üzerinde daha ilk başlarda büyük etkisi oldu ve ikisi Gandi'nin Güney Afrika'da aktif olduğu sıralarda düzenli olarak mektuplaştılar.
19. yüzyılın ikinci yarısında Britanyalılar [[Aotearoa]]/[[Yeni Zelanda]]'da [[Māori]]'lerden toprak almak için savaş dahil birçok taktikler denediler. Bir defasında bir Māori lideri savaşçılar arasında o kadar büyük bir ilham gücüne sahipti ki onları silahlarını kullanmaksızın haklarını savunmaya ikna edebildi; önceki yıllarda benzer savaşçıların karşı kuvvetleri yendiği koşullarda Te Whiti-o-Rongomai 2000 kişiyi savaşlarda bilenmiş askerleri köylerine kabul etmeye ve hatta onlara yiyecek ve içecek ikram etmeye ikna etti. Bu aynı, barışçı lider kendisinin ve halkının tutuklanmasına karşı direniş göstermedi.
Gandi, Hindistan'ın ve Hint bağımsızlık hareketinin büyük bir politik ve ruhani lideriydi. Onun öncülük ettiği [[Satyagraha]] hareketi, [[Ahimsa]] (mutlak şiddetsizlik) ilkelerini güçlü bir şekilde temel alan kitlesel sivil itaatsizlik aracılığıyla tiranlığa karşı bir direniş olarak Hindistan'ın bağımsızlığa kavuşmasına yol açmanın yanı sıra, tüm dünya çapında temel hak ve özgürlükler uğrundaki hareketlere ilham verdi.
55. satır:
== Principled or radical pacifism ==
While those who believe that war is normally preferable to peace are rare indeed, pacifism as a distinctive belief is not at all common. The distinction of pacifism is not only an extraordinary faith in the effectiveness or benefits of peaceful means of resolution of conflict, but the principled rejection of all justification of violent means under any circumstances. At a minimum, this stance is adopted as a matter of personal conviction limited to one's own choices, which sometimes leaves the individual conscientiously free to serve in a war effort as a non-combatant if required to do so. Some people who felt they could not in good conscience fight in a war served as ambulance drivers during [[World War I]], but pacifists have often been jailed, the American pacifist agitator [[David Dellinger]] being one example.
The ultimate pragmatic argument that may be offered by pacifists is that violent resistance to violence always fails to bring about peace, that war can only be expected to establish a realignment of forces under principles of violence. Besides, pacifists may argue, war frequently fails to accomplish the political or economic ends to which it is supposedly directed, nor do the benefits usually outweigh the cost, and rarely in actuality is war motivated by the high ideals that its supporters use to justify it. Not all forms of radical pacifism make pragmatic assumptions, and rather simply oppose violence as such. Radical pacifism is controversial, and only a few religions (such as [[Jainism]], several [[Buddhist]] traditions and the [[peace churches]] of [[Christianity]]) advocate it.
76. satır:
=== Pacifism in mainstream Christian denominations ===
The [[Peace Pledge Union]] was a pacifist organisation from which the Anglican Pacifist Fellowship (APF) later emerged as a pacifist movement within the Anglican Church. The APF succeeded in gaining ratification of the pacifist position at two successive [[Lambeth Conferences]], though many Anglicans would not regard themselves as pacifists. Amongst modern Anglican pacifists, [[Desmond Tutu]] is a prominent example. [[Rowan Williams]] led an almost united Anglican Church in Britain in opposition to the 2003 [[Iraq War]], mirrored by [[Peter Carnley]], who similarly led a front of bishops opposed to the [[Australian Government]]'s involvement in the invasion.
Within the Roman Catholic Church, the [[Pax Christi]] organisation is the premiere pacifist lobby group. It holds positions similar to APF and indeed, the two organisations are known to work together on ecumenical projects. Within the Roman Catholic world, there has been a discerible move towards a more pacifist position through the twentieth and early twenty-first centuries. Indeed, the Popes [[Pope Benedict XV|Benedict XV]], [[Pope John XXIII|John XXIII]] and [[Pope John Paul II|John Paul II]] were all vocal in their opposition to specific wars. However, the Roman Catholic Church has not declared itself to be specifically pacifist. The Church officially still maintains the legitimacy of a [[just war]]. Part of Just War Theory states that nations can only resort to war when all other means of securing justice have been exhausted.
98. satır:
==Criticisms/paradoxes of Pacifism==
In some cases, it is possible that committing an act of violence might actually prevent further acts of violence (and reduce the "net-sum" of violence). This argument against pacifism hinges on the idea that [[the ends justify the means]]—i.e., that an otherwise morally objectionable action can be justified if it results in a positive outcome. For example, military action to end to a dictator's violent oppression may save millions of lives, even if many thousands died in the war. However, most pacifists would be against taking such violent action. Some think situations of this type—World War II is often cited as an example—provide an argument against pacifism: If the Nazis had not been challenged militarily, the argument goes, many more would have died under their oppressive rule. Critical to this belief is the idea that there are evil people in the world and violent conflict is sometimes unavoidable. [[Edmund Burke]] may have captured this sentiment in his famous quote "The only thing necessary for the triumph of evil is for good men to do nothing", although pacifists would point out that the "something" good men must do is not necessarily violent.
The ideology and political practice of pacifism has been criticized by the radical American activist [[Ward Churchill]], in his essay, ''[[Pacifism as Pathology: Notes on an American Pseudopraxis|Pacifism as Pathology]]''. Churchill argues that the social and political advancements cited by pacifists as examples of non-violent action at work have always been made possible by concurrent violent struggles.
| |||