Silifke: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
k iç bağlantı dz AWB ile
düzenleme AWB ile
5. satır:
| harita = Latrans-Turkey_location_Mersin.svg
| harita boyut = 250px
| harita açıklama = [[Mersin (il)|Mersin]]'in [[Türkiye]]'deki konumu
| harita1 = Mersin location Silifke.svg
| harita1 boyut = 250px
33. satır:
| website = [http://www.silifke-bld.gov.tr www.silifke-bld.gov.tr ]
}}
'''Silifke''', [[Türkiye]]'nin [[Mersin (il)|Mersin]] iline bağlı bir ilçe. Silifke, [[Mut]]'a 73 km, il merkezi [[Mersin]]'e 85 km ve [[Gülnar]]'a 70 km mesafede; [[Erdemli]]'nin batısında, Gülnar'ın doğusunda, Mut'un güneyinde, [[Toros Dağları]] ile [[Akdeniz]] arasına yer almaktadır.
 
[[Antalya]] ve Mersin'i [[İç Anadolu Bölgesi|İç Anadolu]]'ya bağlayan Silifke, önemli yollar üzerindedir. Yapımı süren Akdeniz Sahil Yolu, Silifke'den geçmektedir.
54. satır:
Ünlü gezgin [[Evliya Çelebi]] Seyahatname'sinde, 17. yüzyılda Silifke Kalesi’nin 23 burcu olduğunu, içinde bir cami ve 60 ev bulunduğunu yazar. Ancak, burçların bir kısmı ve kale içi tamamen yıkık durumda olduğundan bunun tam tespitini yapmak mümkün olmamıştır. Halen görülebilen 10 adet burç mevcuttur. Tarihi köprü şehir merkezinin ortasından geçen Göksu (Kalykadnus) Nehri’nin üzerindedir. MS 77-78 yıllarında Kilikya Valisi L.Octavius Memor tarafından dönemin imparatoru [[Vespasianus]] ve oğulları Titus ile Domitianus adına yaptırılmış olduğu 1870 yılında yapılan bir onarımda bulunan taş kitabeden anlaşılmaktadır. Yedi gözü bulunan ve Roma uygarlığı örneklerinden biri olan [[Taşköprü]], Osmanlı ve Cumhuriyet dönemlerinde onarım görmüştür. Modern dönemde(!) yapılan yol düzenlemesi neticesi köprünün 3 ya da 4 gözü yok olmuştur. MS 2. yüzyılda yapılmış olduğu anlaşılan [[Roma]] tapınağı 5. yüzyılda planında önemli değişiklikler yapılarak kiliseye dönüştürülmüştür.Şehir merkezinde bulunan ve doğu ile güney yanlarındaki sütun tabanlıkları orijinal şekilde korunmuş olan tapınağın uzun kenarında 14’er, kısa kenarında 8’er sütun bulunmaktaydı. Ancak, her biri 10 m boyundaki Korint başlıklı bu sütunlardan bugün sadece biri ayakta kalmış olup 3 tanesi de yıkılmış durumda yerdedir. Tapınağın çok sayıdaki mermer sütunları [[Reşadiye Camii]]'nin bahçe eklemesinde, anıt tabiri kullanılan alanda ve bazı evlerin bahçe kapılarında süsleme olarak kullanılmak üzere, sütun tabanları ve sütun üstleri resmi daireler ve ikametlerin bahçelerini ve Kapı önlerini süslemek için yerlerinden alınmıştır.
 
1980 yılında Kültür Bakanlığı’nca başlatılan kazı çalışmaları son bulmuştur. MS 5. yüzyılda yaşamış tarihçi Zosimos “Tapınak, ovadaki ürünlerine musallat olan çekirgelerden kurtulmak için Güneş ve Sanat Tanrısı Apollon’dan yardım isteyen ahali tarafından, çekirgeler Apollon’un gönderdiği kuş sürüsünce yok edilince O’na bir şükran ifadesi olarak yaptırılmıştır” diyorsa da Zeus adına yaptırıldığı da söylenmektedir. Silifke Kalesinin eteğinde, [[Bizans İmparatorluğu|Bizans]]lılardan kalma bu su deposu 46 m uzunluğunda, 23 m genişliğinde ve 14 m derinliğinde olup, içine doğu köşesindeki helezonik merdivenle inilmektedir. Sarnıç, bütün bir kaya parçasının hayret verici bir şekilde anılan ölçülerde oyularak oluşturulmuştur. Anadolu sarnıç mimarisinde örneği az görülen Tekirambarı su sarnıcının tüm duvarları su sızmasını önlemek ve ayrıca anıtsal bir özellik vermek için düzgün kesme taşlarla desteklenmiştir, alan uzun kenarında 8; kısa kenarında 5 yuvarlak kemerli niş oluşturulmuştur. 1980 yılında Kültür Bakanlığı’nca şehir merkezinde yapılan bir kazıda, gymnasium olabileceği tahmin edilen “opus-sectile” tekniğinde yapılmış renkli mozaik tabanlı bir mekân ortaya çıkarılmıştır. MS 2. yüzyıl Roma dönemine ait olduğu belirlenen bu kalıntıda ayrıca üzeri yazıtlı iki heykel altlığı ile 2 m boyunda başı kopmuş mermer bir imparator heykeli de bulunmuştur. Heykelsiz altlıkların biri üzerindeki yazıtta Silifkeli T. Aelius Aurelius Maron adındaki bir güreşçinin başarıları anlatılmaktadır. Mozaik tabanın ortasında bulunan 1,80 m çapındaki mermer levhada sekiz satırlık bir kitabe vardır. Burada, mermer konuşturularak bir onarım anlatılmakta ve şöyle denilmektedir: “Zamanın aşındırdığı ben taban döşemesini, kadınların sultanı, Ares-sever Zenon’un eşi, düşünceleri ve yaptıklarıyla fevkalade bir insan olan Paulina cömertçe süsledi ve ilgisini esirgemedi benden. Yaşlılık nedeni ile etkileyici özelliğimi yitirmiştim; oysa şimdi bu akıllı ve kusursuz kadın sayesinde mermer süslemeler içinde daha da ışıldıyorum ve külfetli bir yaşlılıktan sonra gençliğe geri dönüyorum”. Günümüzde, çok eskilere dayanan şehir merkezinin tarihi dokusu tahrip edilmiştir. Kaya mezarları ve Roma döneminde yapılan anıtsal yapılar üzerine betonarme yapılar kondurularak eski şehir yok edilmiştir. Kurtuluş Savaşı'ndan sonra [[Mersin|İçel]] ili merkezi (1924-1933) olan Silifke, 1933'ten sonra Mersin ili ile birleştirilerek adı İçel konulan ilin ilçesi haline getirilmiştir. Ayrıca Silifke'ye eskiden [[Bizans İmparatorluğu|Bizans]] döneminde "'''Selefkos'''" denildiği için bazı turistler Silifke yerine hâlâ bu ismi kullanırlar.
 
=== Aya Tekla ===
73. satır:
Silifkeli [[Rum]]lar ise mübâdele ile birlikte [[Yunanistan]]'da yeni kurulan, bugün [[Thesprotia]] iline bağlı, [[Adriyatik Denizi]] kıyısındaki [[Nea Selefkia]] ''(Yeni Silifke)'' adlı kasabaya yerleştirilmişlerdir. Kasaba nüfusu, bugün 3.000 civârındadır. O yıllarda Silifkeli [[Rum]]ların lideri, Yusufaki Tiryâkidis idi. Silifkeli [[Ermeni]]ler ise Bucaklı Mahallesi'nde kalabalık bir cemaat hâlinde yaşamakta idiler ve ''"Dilek Kayası"'' denilen mevkide bir kiliseleri vardı. [[İstiklâl Harbi|Kurtuluş Savaşı]]'nda yaşanan sokak çatışmalarını takiben [[Kıbrıs]] üzerinden [[Lübnan]]'a gittikleri bilinmektedir. O yıllarda Silifke Ermenilerinin lideri, Hacı Manolyan idi.
[[Dosya:Seleukeia ad Calycadnum tabelası.jpg|250px|küçükresim|Silifke, antik [[Seleukeia ad Calycadnum]] şehrinin üzerine kurulmuştur.]]
1933 yılında bazı vilâyetlerin ilçeye indirilmesi ile ilgili bir kanunla [[Mersin|İçel]] ilinin merkezi Silifke lağvedilip Mersin ve İçel illeri birleştirilerek merkezi de Mersin oldu. (Tam doğru olmamakla beraber Silifke halkının [[CHP]]'ye değil de [[Serbest Cumhuriyet Fırkası]]'na oy vermesi sonucunda, daha önce il olan Silifke; ilçeye dönüştürülmüştür. Bir diğer rivâyet de "[[wikt:mürteci|mürtecî]]" ''Hoca Askerî ayaklanması''nın Silifke'de yaşanması sebebiyle o devrin idarecilerinin Silifke'yi cezâlandırdıkları yönündedir.) Böylece Silifke, "İl" unvânını kaybetmiştir. 2002 yılında ise hükümetin aldığı bir kararla [[Karamanoğulları]]’nın Türkçe olarak bu bölgeye verdiği ''"İçel"'' ismi; tarihe karıştı. Bu karar, doğru bir karardır. Çünkü '''İçel''' ismi; sâdece Silifke, [[Mut]], [[Gülnar]], [[Aydıncık]], [[Bozyazı]] ve [[Anamur]]'u değil, komşu illere bağlı olan [[Ermenek]] ve [[Gazipaşa]] ilçelerini de kapsayan [[Taşeli|Taşeli Yöresi]]'ni tanımlamaktadır.
 
Silifke, folklorik açıdan da önemli bir bölgedir. Halk oyunları, kilim dokumacılığı ve el san'atları gelişmiştir. ''"Halk oyunu"'' denildiğinde ilk akla gelen yörelerden biri olan Silifke'nin folklor ekibi; uluslararası pek çok organizasyonda Türkiye'yi temsil etmiştir. Silifke oyunları, kıvrak tarzdadır. Silifke'de her yıl 20-26 Mayıs tarihleri arasında '''"Uluslararası Müzik ve Folklor Festivali"''' düzenlenir. [[Silifke'nin Yoğurdu]], [[Türkmen Kızı]], [[Çiftetelli]], [[Elmas zeybeği]], [[Kıbrıs Zeybeği]], [[Hamçökelek]], [[Çaya Vardım Zeybeği]], [[Portakal Zeybeği]], Bahçeye Gel Görelim, [[Mandilli]], Yayla Yolları, [[Aşık ile Maşuk]], Aslan Mustafa ve [[Keklik]] oyunları; en bilinen folklorik danslardır.
"https://tr.wikipedia.org/wiki/Silifke" sayfasından alınmıştır