Beyaz Terör: Revizyonlar arasındaki fark

Beyaz terörün kurbanları sadece [[Bolşevikler]] değildi. Diğer parti destekçileri de bundan nasibini almıştı. Menşevik ve [[Sosyalist Devrimci Parti | Sosyalist-Devrimciler]] (Sol Eserler) gibi tarafsız kalanlar da Beyaz terörün saldırılarına maruz kaldılar. Bu durum savaş süresince [[Kızıl Ordu]]’ya katılımın artmasına sebep oldu. Bolşeviklerin büyük şehirlere ve önemli sanayi merkezlerine hakim olmasının aksine kırsalda maddi açıdan güçsüz durumda olan Beyazların organize ya da otorite dışı yağma ve talan hareketlerine girişmeleri de Kızıllara olan desteğin artmasına sebep oldu. Beyazların birlik halinde hareket edemediklerini ve başarısız olacaklarını fark eden [[ABD]] ve [[İngiltere]]'nin maddi yardımı bırakıp askerlerini geri çekmesi de monarşi taraftarlarına büyük bir darbe vurdu. Yalnız ve güçsüz kalan son [[Beyaz Ordu]] askerleri de 1922 yılında kaçarak ülkeyi terk etti.

Devrimde hapse atılan ama kaçmayı başaran Beyaz Terör’ün liderlerinden General [[Kornilov]] [[Rus Kazakları | Don Kazakları]]'nın yanına giderek anti-bolşevik bir ordu örgütlemiş ve bir genelge yayınlayarak “ Tanrı ve Rus halkının verdiği kutsal görev ve sorumluluklarımız var. Düşman esir alınmayacak, belki acımasız olacak ama yakalanan her [[Bolşevik]] derhal infaz edilecektir” emri vermiştir.

1918 yılında [[Ukrayna]] ve güney kesimlerde güçlenen Beyazlar hiç de vicdani ve savaş yasalarına uygun olmayan bir biçimde terörü şiddetlendirdi. 1918 yazında [[Volgograd]]’da Komuch ( Kurucu Meclis Komitesi üyeleri) tarafından kontrol edilen askeri mahkemeler yakaladıkları [[Sovyet]] hükümeti üyelerini yargılayarak ölüm cezalarını hemen infaz etti. 3 Eylül 1918’de [[Kazan]] ’da 1 Ekim 1918’de de [[İvaşçenkovo]] ’da işçi eylemleri şiddetle bastırıldı ve pek çok işçi öldürüldü. I.Dünya Savaşı’nda esir alınan ve Beyazlar tarafından silahlandırılan Çekoslovak lejyonu Orta Volga bölgesinde Bolşeviklere karşı saldırıya geçti.<ref name="ReferenceA">Литвин А. Красный и белый террор в России 1918—1922 гг. — М.: Эксмо, 2004. — 448 с. — (Сов. секретно). — ISBN 5-87849-164-8.</ref>

[[Arhangelsk]] ’te 8 bin Bolşevik mahkum idam edildi. 38 bin mahkum işkence ve hastalıktan hayatını kaybetti. <ref>Литвин А. Красный и белый террор в России 1918—1922 гг. — М.: Эксмо, 2004. — 448 с. — (Сов. секретно). — ISBN 5-87849-164-8.<name="ReferenceA"/ref>

[[Sovyet]] [[Pravda]] gazetesinin açıklamasına göre 1918 yılında [[Bolşevik]] kurbanların resmi sayısı 30 binin üzerindeydi. . <ref>И. С. Ратьковский. Цит. соч. с. 111</ref> Bunların sadece 6 bini Ağustos 1918’de katledilmişti.

2 Ağustos 1918’de Sibirya’da kurulan geçici hükümet Sovyet iktidarının bütün organlarını kaldıran ve işçi konseyleri ile Bolşevik komiserleri tutuklayan 93 No'lu kararnameyi yayımladı. <ref> В. Ж. Цветков «Репрессивное законодательство белых правительств», «Вопросы истории», № 4, 2007<name="autogenerated4"/ref>

20 Haziran 1918’de İçişleri Komiserliği’ne bağlı Petrozavodsk Kuzey Komünü Basın Komiseri ve işçi önderi [[V.Volodarski]] öldürüldü. 27 Ağustos’ta Sibirya Yüksek Askeri Müfettişi ve Kuzey Ural-Sibirya Devrimci Ordu Komutanı [[Reynhold Yosifoviç Berzin]] suikaste uğradı. Aynı dönemde [[Grigori Zinoviyev | Zinovyev]] de dahil daha pek çok siyasi komisere suikastler düzenlendi. 30 Ağustos’ta Kuzey Komünü [[Bolşevik]] komiseri [[Moisei Uritski]] öldürüldü, [[Lenin]] ise saldırıda ağır yaralandı.

Yaz aylarındaki Beyaz Terör saldırılarının çoğu fabrikatör M.M.Filonenko tarafından organize edilmiştir. Beyazlar 1918’in son 7 ayında 13 ilde 22.780 [[Sovyet]] taraftarını öldürdü. Bunların 15 bini Eylül 1918’de Kulak ( zengin toprak sahipleri) isyanlarında katledildi. <ref> И. С. Ратьковский. Цит. соч. С. 120—121</ref> Ancak bunlar resmi kayıtlara geçmiş olan rakamlardır. Gayri resmi rakamların çok daha yüksek olduğu ifade edilmektedir.

Rus tarihçi [[İ.S.Ratkovski]]’nin verdiği rakamlara göre Beyaz Terör eylemlerinde 40.000 Çekoslovak askeri de yer almıştı. Bu askerler I.Dünya Savaşı’nda [[Çar]] birlikleri tarafından esir alınmış, fakat devrimden sonra Bolşevikler tarafından serbest bırakılmıştı. Ancak [[Sibirya]]’dan ülkelerine dönmekte olan Çekoslovak birlikleri Beyaz Kuvvetler tarafından tekrar esir edilmiş ve Bolşeviklere karşı savaşmaya zorlanmışlardır. Çekoslovak askerleri için iki seçenek vardı; ölmek ya da Bolşeviklere karşı savaşmak. <ref> И. С. Ратьковский. Цит. соч. С. 98-99 </ref>

26 Mayıs 1918’de [[Çelyabinsk]]’te yerel [[Sovyet]] Konseyi’nin tüm üyeleri Çek lejyonlarınca tutuklandı ve kurşuna dizildi. [[Penza]]’da esir 250 [[Kızıl Ordu]] askeri infaz edildi. 30 Mayıs 1918’de de [[Petropavlovsk-Kamçatski | Petropavlovsk]]’ta tüm yerel [[Sovyet]] yöneticileri yakalanarak katledildi. <ref> И. С. Ратьковский. Цит. соч. С. 100. </ref>

8 Haziran’da Çekoslovak Kolordusu [[Samara]]’yı ele geçirdi ve o gün 100 Kızıl askeri ve 50 işçiyi idam etti. Birkaç günde 300 kişi daha katledildi. <ref> И. С. Ратьковский. Цит. соч. С. 101. </ref>

6 Temmuz 1918’de [[Samara]]’da demiryolu işçilerinin toplantısına saldıran Çek birlikleri onlarca işçiyi kurşuna dizdi. Bu birliklerin Temmuz ayı boyunca [[Samara]]’nın farklı köy ve ilçelerinde katliamalar yapmaları üzerine bölgede köylü isyanı çıktı ve isyan sırasında da 500’ü aşkın kişi vuruldu. <ref> И. С. Ратьковский. Цит. соч. С. 103—104. </ref>

[[Ural Dağları|Urallar]], [[Sibirya]] ve [[Uzakdoğu]]’daki katliamların önderleri Kazak [[Ataman | atamanlarataman]]dılardı. [[Boris Vladimiroviç Annekov]], [[Aleksandr İliç Dutov]], [[Grigori Mihayloviç Semyonov]] ve [[İvan Pavloviç Kalmıkov]] doğu bölgesinde Beyaz Terör’ün önderleri olan [[Rus Kazakları|Rus Kazak]] atamanlarıydı. Bunların arasında [[Zaporojya Kazakları | Ukraynalı Kazak]] atamanlar da vardı.

İç savaştan sonra Mayıs 1926’da ataman [[Boris Annenkov]] hakkında doğuda karşı-devrimci faaliyetler ve kırsal kesimde yağma hareketleri suçlamasıyla dava açıldı. [[Annenkov]] mahkemede yaptıklarını itiraf etmekten çekinmedi ama bu yaptıklarının suç olmadığını Tanrı ve din için mücadele ettiğini ifade etti. <ref> Литвин А. Красный и белый террор 1918—1922. — М.: Эксмо, 2004. — С. 174. </ref>

11 Eylül 1918’de Slavgorod-Çernodolsk köylü isyanı [[Boris Annenkov]] tarafından şiddetle bastırıldı ve 500’e yakın insan öldürüldü. [[Slavgorod]] Halkevi’nde toplanan yerel [[Sovyet]] Kongresi [[Boris Annenkov | Annekov]] birliklerince dağıtıldı ve 87 delege öldürülerek çukura gömüldü. İsyancı köylülerin, hatta bazılarının eşleri ve çocuklarının yanmış cesetleri direklere asıldı. [[Slavgorod]] tren istasyonuna getirilen köylü kızlara burada [[Boris Annenkov | Annekov]]’un askerlerince tecavüz edildi. Bir görgü tanığı Blohin’in ifadesine göre [[Boris Annenkov | Annekov]] kurbanlarının bazılarını at arabasına bağlayarak sürüklemiş, bazılarını ise diri diri toprağa gömmüştü. [[Semipalatinsk]] bölgesinde ise [[Boris Annenkov | Annekov]] isyan sırasında ölen askerleri için tazminat istemiş ve ödenmemesi durumunda her 5 kişiden birini infaz etmekle tehdit etmiştir. <ref name="ReferenceB"> Литвин А. Красный и белый террор 1918—1922. — М.: Эксмо, 2004. — С. 175. </ref>

4 Ağustos 1918’de Dutov, kontrolündeki topraklarda zorunlu askerlik hizmeti yasası çıkardı ve savaşabilecek durumda olup orduya katılmayanlar için asker kaçağı olarak ölüm cezası getirdi. <ref> Литвин А. Красный и белый террор 1918—1922. — М.: Эксмо, 2004. — С. 175. <name="ReferenceB"/ref>

Ocak 1919’da Ural bölgesinde Dutov’a bağlı Kazak birlikleri 1050 kişiyi katletti. <ref name="ReferenceC"> Ратьковский И. С. Красный террор и деятельность ВЧК в 1918 году. — СПб.: Изд-во С.-Петерб. ун-та, 2006. — С. 105. </ref> Aynı yıl hastanelerde yatan 700 tifo hastası Dutov tarafından yakıldı. Kızıl Ordu bölgeye geldiğinde 65 köy Dutov’un emrindeki Kazak birliklerince tamamen imha edilmiş durumdaydı. <ref> Ратьковский И. С. Красный террор и деятельность ВЧК в 1918 году. — СПб.: Изд-во С.-Петерб. ун-та, 2006. — С. 105. <name="ReferenceC"/ref>

13 Ağustos 1945’te Tümgeneral L.F.Vlasyevski tarafından sorgulanan ve Dutov’un arkadaşı olan Ataman [[Grigori Mihayloviç Semyonov]], savaş sırasında bireysel hareket edildiğini, köylerin yakıldığını, askerlerin sadakatsizlik gösterdiğini, köylülerin evlerinin yağmalandığını ve tüm bunların Beyaz Ordu’ya karşı nefrete sebep olduğunu belirtti. Baronların ölüm mangaları oluşturduğunu, Beyaz birliklerin ittifak halinde hareket edemediğini, yapılan bu hataların yenilgiyi getirdiğini ifade etti. Ayrıca Semyonov mahkemede savaş sırasında 6500 kişinin kendine bağlı birliklerce hapiste işkenceyle infaz edildiğini de itiraf etti. <ref> Литвин А. Красный и белый террор 1918—1922. — М.: Эксмо, 2004. — С. 176. </ref>

Kasım 1918’de Amiral [[ Aleksandr Kolçak | Kolçak]] [[Sibirya]]’da [[SR]]’lere yönelik acımasız bir idam ve tehcir politikası uyguladı. [[Sosyalist Devrimci Parti]] Merkez Komite üyesi D.F.Rakov 1920 yılında [[ Aleksandr Kolçak | Kolçak]]’ın Zindanları adlı kitapta şunları yazdı:

“[[Omsk]] şehri hem soğuğun hem de dehşetin etkisiyle adeta donmuştu. Şiddetli kar yağışının altında ölü bedenler sokaklara yığılıyordu. En az 2500 yoldaş [[Kolçak]]’a bağlı birlikler tarafından işkenceyle öldürülmüştü. Açlıktan şehre inmiş hayvanlar insan bedenlerini yiyordu. Ölenlerin çoğu yerel [[Kızıl Ordu]] garnizonu ve işçi askerlerden oluşuyordu.” <ref> Раков Д. Ф. В застенках Колчака. Голос из Сибири. Париж, 1920, цит. по Голуб П. А. Большая ложь о красном и белом терроре в эпоху Великого Октября и гражданской войны http://marxism.itgo.com/mag14/Golub21.htm </ref>

11 Nisan 1919’da [[Baron]]ların yönetimindeki [[Omsk]] gazetesinde yayınlanan( No.188) ve [[Kolçak]]’a bağlı yerel hükümetin Adalet Bakanı S.Starinkeviç tarafından imzalanan bildiride şunlar belirtilmişti; “Kamu düzenini bozan tüm [[Bolşevik]] isyancılar ve onlara yardımcı olanlar ölümle cezalandırılacaktır. Sürgünden ya da yurtdışından izinsiz dönenlerden 4 yaşın üzerindeki herkes kürek cezasına çarptırılacaktır. <ref> Цветков В. Ж. Белый террор — преступление или наказание? Эволюция судебно-правовых норм ответственности за государственные преступления в законодательстве белых правительств в 1917—1922 гг. </ref>

27 Mart 1919’da [[İrkutsk]] - [[Yenisey]] bölgesi komutanlarından [[ Aleksandr Kolçak | Kolçak]]’ın emrindeki Korgeneral [[Sergey Nikolayevç Rozanov]] tarafından yayımlanan emirler Beyaz Terör’ün en önemli kanıtlarından biri kabul edilmektedir:

1919 yılının bahar ve yaz aylarında beyaz ordu komutanları arasında ciddi ayrılıklar yaşandı. 11 Mayıs 1919’da Novonikolayevsk güvenlik şefi Albay Kreyçevo köylerin yakılması, tren yolu hatlarının sabote edilmesi emrini verdi. Bu izinsiz emirler müttefik kuvvetlerde tepkiye yol açtı. General M.Janen ve General S.N.Rozanov hoşnutsuzluklarını ifade edince Amiral [[Aleksandr Kolçak | Kolçak]] emirleri iptal etmek zorunda kaldı. <ref> Заметка д.и.н. В. Г. Хандорина «Об „ужасах белого террора“, „демократизме“ чехов и двойной морали ген. Жанена» </ref>

“Çekoslovak süngülerinin koruması altındaki yerel Rus askeri yetkililer uygarlıktan uzak bir biçimde hukuksuzca köyleri yakarak, yargısız infazlar yaparak, tüm çatışmaların dışında olan Rusların üzerine dahi saldırarak ve yaptıkları yanlışları siyasi kaypaklıkla yerel mahkemelerde reddederek ciddi bir suç işlemektedirler.” <ref> П. А. Голуб. Большая ложь о красном и белом терроре в эпоху Великого Октября и гражданской войны // Марксизм и современность : журнал. — 1999. — В. 1—2. </ref>

[[Kolçak]]’ın kontrolündeki [[Ekaterinburg]]’ta da 25 bin kişi infaz edilmiş, kadın ve çocukların da dahil olduğu nüfusun % 10’u kırbaçlanmıştır. <ref> П. А. Голуб. Большая ложь о красном и белом терроре в эпоху Великого Октября и гражданской войны // Марксизм и современность : журнал. — 1999. — В. 1—2. . </ref> Ancak Kolçak ve destekçisi aristokrat köylülerin (kulaklar) işçilere yönelik acımasız politikası büyük bir isyana sebep oldu. O döneme kadar bölgede 150 bin civarında olan Kızılların sayısı isyanla birlikte 400 bine ulaşmıştı. Amiral [[Aleksandr Kolçak | Kolçak]] ’ın yanlış politikaları Kızıllara yarıyordu.

"Genel olarak, gönüllüler tarafından esir alınanlara yapılan muamele korkunçtu. Bu konuda [[Anton Denikin|General Denikin]]'in savaş kurallarını açıkça ihlal ettiği görülüyordu. Zulüm bazen mücadelenin haklılığına zarar verecek ve utanç duyulacak kadar şiddetliydi. Silahsız rakiplerini vuran, esir aldığı kişilerin derisini yüzen askerler vardı. Mücadele canice ve vahşi boyuttaydı. <ref>[http://www.bibliotekar.ru/belaya-armiya/5.htm Виллиам Г.Я., Побежденные].</ref>

[[Anton Denikin|General Denikin]], [[Bolşevik]]lere karşı mücadelede Gönüllü Ordu'nun savaş dışı cinayet, tecavüz, soygun gibi suçlarının sorumluluğunu kabul etmiyordu. Bölge valisinin ve denetiminde olan askeri mahkemelerin işlenen suçlara karşı tedbir alması ve cezai yaptırım uygulaması konusunda girişimde bulunmuyor ve suçlar konusunda müsamaha gösteren bir tavır sergiliyordu. <ref name="reprzakbelprav">В. Ж. Цветков «Репрессивное законодательство белых правительств», «Вопросы истории», № 4, 2007</ref>

14 Temmuz 1921'de Geçici [[Amur]] Devleti yöneticilerinden S.D. Merkulov ve N.D. Merkulov kardeşlerin yayındığı No:69 sayılı kararnamede ise şu ifadeler yer alıyordu: "[[Sovyetler Birliği Komünist Partisi | Komünist Parti]] mensupları, anarşistler, devrimciler ve enternasyonalistler teslim olmaları durumunda derhal sınır dışı edilecektir. Ülkede isyan tehlikesine hiç bir şekilde müsamaha gösterilmeyecektir".<ref name="reprzakbelprav"/>

[[Beyaz Ordu]]'nun yenilgisinin en önemli sebebi izlenen taktiklerin ve yöntemlerin halkta yarattığı hoşnutsuzluktu. Beyaz Terör'ün kurbanlarının sayısı tam olarak belli değildir. Ancak resmi veriler rakamın 1.200.000'in üzerinde olduğunu göstermektedir. <ref>G. F. Krivosheev, ''Soviet Casualties and Combat Losses in the Twentieth Century'', pp. 7-38.</ref>