'''Aragon Krallığı''', 11. ve 15. yüzyıllar arasında bugünkü [[İspanya]]'nın kuzeydoğusunda var olmuş devlet.
Aragon Krallığı [[Katalonya]] ve [[Valencia]]'nın yanı sıra Fransızların yaşadığı çeşitli bölgeler ile [[Akdeniz]]'in karşı kıyısındaki çeşitli toprakları da ([[Balear Adaları]], [[Sicilya]], [[Napoli]] ve [[Sardinya]]) içine alıyordu. [[1035]]'te III. Sancho, küçük bir Pirene yurdu olan Aragon'u bağımsız bir krallık haline getirerek üçüncü oğlu [[I. Ramiro]]'ya bıraktı. Ramiro, bu dağlık bölgeye doğudaki Sobrarbe ve Ribagorza'yı da kattı.
12. yüzyılın sonlarında Müslüman Araplardan geri alınan topraklar üzerinden büyüdü. [[1118]]'de Araplardan alınan [[Zaragoza]] başkent yapıldı. [[1140]]'ta Aragon ile Katalonya'nın birleşmesi, daha çok Katalanlara yaradı. Katalanlar, kendilerini Kastilya'ya karşı savunmanın mali ve askeri sorumluluğunu, büyük ölçüde Aragon bölgesinde yaşayanlara düştüğünü bildikleri için ticarete ve denizlerde yayılmaya yöneldiler. 15. yüzyıla gelindiğinde Aragonlu soylular, tüccar Katalanların gücünü dengeleyebilmek için Kastilya ile birleşmeyi yeğlemeye başlamışlardı. İki krallık [[1479]]'da birleşti;Aragon parlamentosu ile öteki yönetsel kurumlar, anayasal haklar 18. yüzyıl başlarında [[V. Felipe]] tarafından feshedilene değin özerkliğini korudu.
Eski Aragon Krallığı'nın sınırları [[1833]]'e değin yönetsel bir bütün olarak varlığını sürdürdü ve o tarihte bugünkü üç ayrı ile (Aragona, Katalonya ve Valencia) bölündü.
