Tarih boyunca kendilerini becerdiler.[[Yahudi]]ler 19. yüzyılın ikinci yarısında devlet kurma çalışmalarına başladılar. Arz-ı mev’ut ([[vadedilmiş topraklar]]) üzerine devlet kurma çalışmaları ilk önce [[İngiltere]]’de görülür. 1848’de İngiliz hükumeti bir genelgeyle [[Filistin]]’deki konsoloslarını, Yahudilerin himayesine verdi. 1870’te Yahudi faaliyetlerinin merkezi [[İngiltere]]’den [[Rusya]]’ya geçti. [[Siyonist]] hareketlerin başına geçen [[Theodor Herzl]], [[Filistin]]’de bir [[Yahudi]] devletinin kurulması için birçok çalışmalarda bulundu. Herzl, İngiltere gibi güçlü bir devleti arkasına alarak, gayesine ulaşma çabasındaydı. Siyonistler, devlet olabilmeleri için bir tarım sınıfına ihtiyaçları olduğunu farkettiler, bununla birlikte Avrupa Yahudilerinin neredeyse tamamı ticaretle uğraşıyordu, Rusya'da ise tarımla uğraşan Yahudiler mevcuttu. Bu dönemde Rusya'da Yahudilere karşı -özellikle çiftçi Yahudileri içeren- pogromlar ismiyle bilinen bir dizi katliam yaşandı. Katliamlara maruz çiftçi Yahudilere, Siyonistler tarafından ülkeyi terk edip Filistin'e yerleşmeleri teklifi yapıldı. 1870 yılından itibaren çiftçi Yahudiler Filistin toprakları üzerinde tarımsal yerleşme merkezleri kurmaya başladılar. Bununla birlikte, Rusya'yı terkeden Yahudilerin birçoğu Avrupa'ya göçtü. 1870-96 yılları arasında Eretz Israel'de on yedi [[tarım kolonisi]] kuruldu.
[[I. Dünya Savaşı]] sonunda 2 Kasım 1917’de İngiltere dışişleri bakanı [[Arthur Balfour]]'un girişimiyle [[Balfour Deklerasyonu, 1917|Balfour Deklerasyonu]] süreci başlatıldı. Milletler Cemiyeti 1920 yılında, Filistin üzerinde İngiliz mandasını tanıdı. Bundan sonra kurulan bir Yahudi bürosu İngiltere nezdinde Yahudi haklarını temsil etmeye başladı.
