'''Osmanlı tokadı''',[[Osmanlı Ordusu]] askerlerinin savaşta silahsız savunmakaldıklarında yakullandıkları daelin saldırıavuç durumundaiçiyle kullandıkları,yanağa elinburuna herve ikiçeneye yanıyla yapılabilenyapılan düşmanı sersemletmek amacıylaiçin uygulanan bir vuruştur. El ve kolunKolun açısız ve [[omuz]]danomuzdan hızlahızlı hareketiyle hedeflenen noktaya el ile yapılan temaslatemasıyla yapılır. En çok yüzün her iki yanına ve enseye yapılır. Vuruşun şiddetine göre öldürücü olabilir.▼
{{Diğer anlamı|Osmanlı Tokadı (anlam ayrımı)}}
Osmanlı ordusunda genelde silahın elden düşmesi ya da kırılması sonucu kullanılmıştır.Asker ocağına alınanlar silahla talim yapmadan önce elleriyle ıslak mermer tokatlar ve mermer tokatla kırılana kadar her gün mermeri döverlerdi.Elleri nasırlaşıp mermer kırılınca asker tokadı uygulamaya hazır hale gelirdi.Askerin fiziksel gücüne bağlı olarak tek tokatla düşmanın boynunu kırar hatta kafasını kopartırlardı.Osmanlı ordusuyla haçlı ordularının savaştıkları meydanlarda yapılan kazı çalışmalarında haçlı askerlerinin bazılarının kasklarında ve kafataslarında 5 parmak oyuğu görülmüştür.Osmanlı tokadını en çok uygulayanlar ise deliler ve başıbozuklardır.
{{kaynaksız}}
▲'''Osmanlı tokadı''', [[Osmanlı Ordusu]] askerlerinin silahsız savunma ya da saldırı durumunda kullandıkları, elin her iki yanıyla yapılabilen düşmanı sersemletmek amacıyla uygulanan bir vuruştur. El ve kolun açısız ve [[omuz]]dan hızla hareketiyle hedeflenen noktaya el ile yapılan temasla yapılır. En çok yüzün her iki yanına ve enseye yapılır. Vuruşun şiddetine göre öldürücü olabilir.
Osmanlı Ordusu'nda genellikle savaşlarda birebir ve yüzyüze yapılan mücadeleler esnasında sık sık yaşanan silahın elden düşmesi ya da kırılması durumunda kullanılmıştır. [[Osmanlı kültürü]]nde bir kavgada taraflar asla birbirlerine yumrukla müdahale etmezlerdi. Yüze kalıcı zararlar verme ihtimalinden dolayı birine yumrukla saldırmak son merhalede yer alır ve yumrukla ilk saldıran ayıplanırdı. Tıpkı [[Yatağan (kılıç)|yatağan]] kılıcı olanların dövüşlerde karşılarındakini aşağılamak için kılıcın kesmez yanı ile saldırmaları gibi, tokat ancak yeri zamanı, kavgadaki taraflarca bilinen kurallarla kullanılırdı. Kavgada büyük olan karşısındakini sesi etraflıca duyulan şiddetli bir tokatla uyarır ve bu durum genellikle yeterli olurdu.
Osmanlı Ordusunda meydan savaşlarında en ön safta yer alan, [[azab]] askerlerinin, esas amaçları olan karşıdaki düşmanın seçkin birliklerini yorma görevleri sırasında hafif silahların kısa zamanda kullanılmaz duruma gelmesi ve ağır silahların kuşanmalarının aldığı zaman çoğu kez bulunamadığında tokat atmaya başlamaları ile askerler arasında yiğitliğin eriştiği son nokta olarak görülmeye başlanmış ve bunun üzerinde popülarite kazanmıştır. Sesi ile düşmanın üzerinde yarattığı psikolojik etki sebebiyle zamanla geliştirilmiştir. Bu askerler daha eğitim safasında mermer döverek yetiştirildikleri için, çok kuvvetli ellere ve kol yapısına sahip olurlar.(Osmanlı ordusunun En büyük tokatçıları [[Başıbozuk]] (Delibaş) diye adlandırılan bir düzensiz ordudur)
