Kariyerine 1970'lerde başlayan Katalin Karikó, bir süredir yürüttüğü [[Mesajcı RNA]] çalışmalarına [[Pennsylvania Üniversitesi]] Tıp Fakültesi'nde devam etti. 1980'lerin sonunda, bilim insanları kanser gibi hastalıkların tedavisinin nasıl geliştirileceğini anlamanın anahtarı olarak görülen [[DNA]]'ya odaklandı. Ancak Kariko'nun ana ilgi alanı, hücrelere [[protein]]lerin nasıl yapılacağına dair talimatlar veren genetik kod olan [[RNA]] idi. O dönemde mRNA araştırmalarına duyulan ilgi azaldığı için Kariko'nunhastalıklarla bumücadele teknolojininiçin hastalıklarabu karşıyola kullanılabileceğibaşvurulması fikrigüvenilir fazlakabul radikal ve finansal açıdan çok riskli bulunuyorduedilmiyordu. Bu nedenle bilimsel çalışmalarına ödenek bulabilmek için yaptığı başvurular reddedildi. 1995'te Pennsylvania Üniversitesi'nde [[profesör]] unvanını almayı beklerken bunun yerine rütbe tenziline uğradı ve üniversitede daha düşük bir seviyedeki görevepozisyona getirildi. Bu sırada Kariko'ya [[kanser]] teşhisi konuldu. 1997'de bir fotokopi makinesinin önünde yapılan tesadüfi bir toplantı, Kariko'nun kariyerini hızlandırdı. [[HIV]] aşısı üzerinde çalışan immünolog Drew Weissman ile tanıştı. Kariko ve Weissman 2005 yılında beğeni toplayan bir girişim ile, sentetik RNA'nın vücudun bağışıklık sistemi tarafından tanınmamasına izin verecek bir yol geliştirmek için işbirliği yapmaya karar verdiler. İkili, araştırmalarına devam etti ve RNA'yı [[lipid nanopartikül]]lere yerleştirmeyi başardılar, bu kaplama çok hızlı bir şekilde parçalanmalarını önledi ve [[hücre]]lere girişlerini kolaylaştırdı. Ertesi yıl Karikó ve Weissman, mRNA ilaçları geliştirmek için bir şirket kurdu ve Karikó CEO pozisyonuna getirildi. 2013'te, [[Almanya]]'daki [[Mainz Johannes Gutenberg Üniversitesi|Mainz Üniversitesi]] kampüsünde bulunan ve o sırada bir web sitesi bile olmayan BioNTech'te işe başladı. Ayrıca bu dönemde Amerikan [[biyoteknoloji]] ve ilaç şirketi [[Moderna]]'dan bir iş teklifi aldı
