|
=== Tarihçe ===
Mahallenin adı, Durak istasyonundan geldigigeldiği biliniyor. {{fact}}▼
▲Mahallenin adı, Durak istasyonundan geldigi biliniyor.
Durak mahallesi büyüklerimizin anlattıklarına göre üç yüzyıl kadar önce kuruldu.YÖRÜK-TÜRKMEN aşiretleri buraları ‘kışlak’ olarak kullanıyorlardı. İlk yazda da Toroslara yaylalara çıkıyorlardı.Bu yaylalar Gömmece’den, Keşli’den başlar Tekir, Pozantı , Ulukışla’ya kadar devam eder.
19. Yüzyılın ortalarına doğru (1850 lerden itibaren ) şimdi ki eski mahallenin olduğu yerde evler kurmaya başladılar.Eski mahallenin yeri yüksek, havadar, fazla çamur tutmayan bir topraktı.’Çatal kuyu ve Demirli kuyudan su sağlanıyordu.’ Yeni kuyu 1950 lerde yapıldı. Çok sıkışılırsa bir saatlik mesafede Çakıt suyu vardı.
Ayrıca Çankaşı’nda bir çanları Hankaşı’nda da bir hanları vardı.Ben 1949’dan bu yanını hatırlarım.15 -20 hane Çankaşı’nda bir o kadar da Hankaşı’nda vardı.Erezderesi’nde de 2-3 hane bizim mahallenin mezralarıydı.
1950 li yılların Durak mahallesi 100 hane kadar ,okulu camisi olan kalabalık, canlı bir köydü.Üç tane kahvehanesi,bakkalları,sık sık gelip giden çerçileri vardı. Abdullah Kahya’nın kahvehanesinde mahallenin tek radyosu dinlenirdi.Çatıda dönen büyük bir pervane bataryayı doldurur radyoya elektrik sağlardı.
Mahallenin istasyonu 4 km. uzaklıkta Adana Ulukışla demiryolu üzerindeydi.Üçkavak durağı ellili yıllarda yapıldı.(İkinci Dünya Savaşı yıllarında askerlik yapan, 3-4 yıl izin dahi kullanamayan babam Koç Ali ile Ali Çavuş’un Durak istasyonuna inince hasretle eğilip toprağı öpüşleri köylülerimizce anlatılırdı.)
Köylüler resmi işler dışında ihtiyaçlarını karşılamak için Karaisalı’dan çok Tarsus ve Adana’ya giderlerdi.Biz şehir sözü geçince Tarsus’u anlardık.Hatta ben 9-10 yaşlarındayken babamla Tarsus’a bir tosun götürüp sattığımızı ıhtiyaçlarımızı alıp döndüğümüzü gayet iyi hatırlıyorum tabii at ve eşekle.
Yine 1950 li yıllarda biz ilkokulda okurken mahallede toprak kayması (heyelan) oldu.Koca dere ile mahallenin en kuzeyindeki bizim ev arasından doğuda kalan kısım 50 cm. çökmüştü.Daha sonraki yıllarda burada kalan evler devlet yardımıyla Kelebek’e taşındı.Bizler de Çankaşı mezrası ile birlikte 1958 yılında Kelebek’e yerleştik.Kelebek’te karakol, fırın,demirci,Hadi Emmi’nin kendi kurduğu motor değirmeni,Çırçır fabrikası,demiryolu çavuşlarının lojmanları ve kahvehaneler vardı.Orta çeşme devamlı akar evlere su ordan taşınırdı,hayvanlar ordan sulanırdı.Daha sonra Tarım Kredi Kooperatifi de geldi.
Kelebek artık cazip bir yer haline gelmişti.Etraf köyler Murtçukuru,Akgedik,Yeniköy,Bucak Demirçit Çavuşlu hatta Bozcalar köylüleri gündüzleri hep kelebek’e gelirlerdi.Diyebilirim ki yöremin insanlarını ben orada tanıdım ve sevdim,yöremizin kültürünü orada öğrendim ve sevdim.
2012 yılı muhtarı : ALİ ŞEN
Kaynak: SERVET YILDIRIM – Mart 2008 (Emekli Öğretmen)
===Kültür===
YÖRÜK TÜRKMENLERİ kültür gelenek ve görenekleri yaşanmaktadır.
=== Coğrafya ===
| 