Yemenli Hasan Paşa
Yemenli Hasan Paşa, Yemen ve Mısır beylerbeyi olarak görev yapmış Osmanlı devlet adamı.
Arnavut kökenli olan Hasan Paşa, uzun yıllar bostancıbaşı olarak görev yapmıştır. Kuyucu Murad Paşa'nın azlinden sonra Yemen Eyaleti'ne beylerbeyi oldu. Haziran 1580'da İstanbul'dan yola çıkan Hasan Paşa, 1581 yılı başlarında eyaletin merkezi San'a'ya ulaşabildi. Yemen'e gelir gelmez İmam Mutahhar önderliğindeki Zeydi isyancılarıyla uğraştı. 1591 yılında Yemen Eyaletinde sağladığı sükunet, 1597-1599 yılları arasındaki Zeydi isyanı haricinde görevini bıraktığı döneme kadar sürdü.[1] Uzun yıllar Yemen'de bulunması nedeniyle kendisine "Yemenli" lakabı verilmiştir.[2]
Görevden ayrılma talebinin kabul edilmesiyle 20 Haziran 1604'te Yemen'den ayrılan Hasan Paşa, Gürcü Hadım Mehmed Paşa'nın 25 Haziran 1605'te görevden alınmasıyla Mısır Eyaleti'ne beylerbeyi oldu.[3] Üç yıl süren Mısır beylerbeyi görevinin ardından İstanbul'a dönen Hasan Paşa 1608 yılı Ağustos ayında öldü. Atik Ali Paşa Camii haziresine gömülüdür.
Osmanlı Yemen'ine uzun yıllar hizmet eden Hasan Paşa'nın idarecilik dönemi, Osmanlı idaresindeki en fazla imar çalışmalarının yapıldığı dönem olarak bilinmektedir. 1597/98 yılında kölesi Bekir adına San'a'da inşa ettirdiği Bekiri Cami günümüze kadar ulaşabilmiş olup Yemenlilerce, Bekriyye olarak adlandırılmaktadır.[4]
Kaynakça
değiştir- ^ Yavuz, Hulusi (1997). "Hasan Paşa, Yemenli". TDV İslam Ansiklopedisi. Cilt 16. İslam Ansiklopedisi. ss. 341-342. 23 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ocak 2021.
- ^ Bostan, İdris (2016). "Yemen". TDV İslam Ansiklopedisi. Cilt 43. İslam Ansiklopedisi. ss. 341-342. 17 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ocak 2021.
- ^ Ak, Mahmut (2003). "Mehmed Paşa, Gürcü". TDV İslam Ansiklopedisi. Cilt 28. İslam Ansiklopedisi. ss. 509-510. 22 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ocak 2021.
- ^ Gökçe, Günel; Dişli, Gülşen. "Yemen'de Bir Osmanlı Eseri: Bekiriye Camii" (PDF). Vakıflar Dergisi, 36. İslam Ansiklopedisi. s. 158. 3 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 23 Ocak 2021.