Yeşiller ve Çiftçiler Birliği
Yeşiller ve Çiftçiler Birliği (Letonca: Zaļo un Zemnieku savienība, ZZS) Letonya'da tarımcı-muhafazakâr[7] siyasi ittifaktır. İki siyasi partiden oluşur: Letonya Çiftçiler Birliği (LZS) ve Letonya Yeşiller Partisi (LZP). Saeima'daki en büyük beşinci bloktur. Yeşiller ve Çiftçiler Birliği ayrıca iki yerel parti ile yakın işbirliği içindedir: Letonya ve Ventspils için ve Liepāja Partisi.
| Yeşiller ve Çiftçiler Birliği Zaļo un Zemnieku savienība | |
|---|---|
 | |
| Kısaltma | ZZS |
| Genel başkan | Aivars Lembergs |
| Kuruluş tarihi | 25 Temmuz 2002)[1] |
| Merkez | Riga, Lielirbes iela 17a-30 |
| Üyelik (2017) | 2,254[2][3] |
| İdeoloji | Tarımcılık[4] Yeşil muhafazakârlık Popülizm |
| Siyasi pozisyon | Merkezden[4] merkez sağa[5][6] |
| Uluslararası üyelik | Küresel Yeşiller |
| Resmî renkler | Yeşil Sarı |
| Saeima | 16 / 100 |
| Avrupa Parlamentosu | 0 / 8 |
| İnternet sitesi | |
| Latvia | |
ZZS, genellikle Batı ve Orta Avrupa bağlamında merkez-sol veya sol kanat olarak kabul edilen yeşil siyaseti kapsasa da, merkezci bir İskandinav tarım ittifakı veya hatta antisemitik unsurlarla, yönelim açısından açıkça milliyetçi ve anti-liberal olarak kabul edilebilir.[8][9] İttifakın resmi lideri Armands Krauze iken, önde gelen figürü ve baş mali destekçisi oligark Aivars Lembergs'dir.[10]
İdeoloji değiştir
Yeşiller ve Çiftçiler Birliği, iki grubun seçmenlerinin paylaştığı benzer duyguları paylaşıyor. Letonyalılar geleneksel küçük çiftlikleri destekliyor ve onları büyük ölçekli çiftçilikten daha çevre dostu olarak görüyorlar: Doğa kalkınma tehdidi altındayken, küçük çiftlikler büyük endüstriyel ölçekli çiftlikler tarafından tehdit ediliyor. Örneğin, bağımsızlığın restorasyonundan sonra Letonya, Sovyet döneminden kalma kolektif çiftlikleri yıktı ve toprağı asıl sahiplerine iade etti.[11] Bu algı, yeşil ve çiftçi partileri arasında diğer ülkelerde nadir görülen bir ittifakla sonuçlandı.
İttifak, Letonya'nın Avrupa Birliği'ne üyeliğine karşı olmasa da Avrupa şüphecisidir.[12] ZZS, Euro'nun Letonya tarafından benimsenmesine karşı çıktı. Parti, yerel seçimlerde vatandaş olmayanlara Letonya vatandaşlığı veya oy hakkı verilmesine karşı çıkıyor.[13]
Kaynakça değiştir
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 23 Nisan 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2021.
- ^ "What's up with Latvia's feeble civic engagement?". LSM.lv. 3 Ocak 2018. 8 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2018.
- ^ "Latvijā partijās daudzkārt mazāk biedru nekā Lietuvā un Igaunijā. Kāpēc tā?" (Letonca). LSM.lv. 2 Ocak 2018. 4 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2018.
- ^ a b Nordsieck, Wolfram (2018). "Latvia". Parties and Elections in Europe. 30 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Nisan 2019.
- ^ Tom Muller, (Ed.) (2012). Political Handbook of the World 2012. SAGE. s. 814. ISBN 978-1-60871-995-2. 23 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2021.
- ^ Tāre, Ineta (2010). Labour Law in Latvia. Londra: Kluwer Law International. s. 15. ISBN 978-90-411-3325-0.[ölü/kırık bağlantı]
- ^ Stephanie Daimer (2006). "Latvia and the EU constitution: a pragmatic "yes"". Thomas König; Simon Hug (Ed.). Policy-Making Processes and the European Constitution: A Comparative Study of Member States and Accession Countries. Routledge. s. 144. ISBN 978-1-134-17336-5. 23 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2021.
- ^ David J. Galbreath; Daunis Auers (2010). "Green, Black and Brown: Uncovering Latvia's Environmental Politics". David J. Galbreath (Ed.). Contemporary Environmentalism in the Baltic States: From Phosphate Springs to 'Nordstream'. Routledge. s. 63. ISBN 978-1-317-96590-9. 23 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2021.
- ^ Jeffrey Sommers (2014). "Austerity, internal devolution, and social (in)security in Latvia". Jeffrey Sommers; Charles Woolfson (Ed.). The Contradictions of Austerity: The Socio-Economic Costs of the Neoliberal Baltic Model. Taylor & Francis. s. 52. ISBN 978-1-317-80014-9. 23 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2021.
- ^ Goehring, Jeannette (2007). Nations in Transit 2007: Democratization from Central Europe to Eurasia. Londra: Rowman & Littlefield. s. 404. ISBN 978-0-932088-26-0. 31 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2021.
- ^ Hiltzik, Michael (16 Eylül 1991). "Reclaiming the Past in the Baltics : Property owners are getting back what the Soviets took away decades ago. That makes tenants and farmers nervous and fearful". Los Angeles Times. 11 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2016.
- ^ Stalker, Peter (2007). A Guide to Countries of the World. Oxford: Oxford University Press. s. 177. ISBN 978-0-19-920271-3.
- ^ Extra, Guus; Spotti, Massimiliano Andrea; van Avermaet, Piet (2007). A Guide to Countries of the World. Londra: Continuum International Publishing Group. ss. 47-48. ISBN 978-1-84706-345-8.[ölü/kırık bağlantı]