Ulusal Konvansiyon
Ulusal Konvansiyon (Fransızca: Convention nationale) ya da Nasyonal Konvansiyon, iki yıllık Ulusal Kurucu Meclis ve bir yıllık Yasama Meclisinden sonra Fransız Devrimi sırasında oluşturulan bir parlamentoydu. 10 Ağustos 1792'deki büyük ayaklanmayla, devrim sonrası kurulan anayasal monarşiyi tamamen ortadan kaldırarak cumhuriyet rejimiyle yönetilen ilk Fransız hükûmetiydi. Konvansiyon, 20 Eylül 1792'den 26 Ekim 1795'e kadar tek kademeli bir meclis olarak toplandı.
| Ulusal Konvansiyon La Convention nationale | |
|---|---|
 | |
| Kuruluş | 20 Eylül 1792 |
| Sona erme | 3 Kasım 1795 |
| Ülke | Birinci Fransız Cumhuriyeti |
| Kişiler ve kuruluşlar | |
| Meclisteki durumu | Dağ (302)
Dağ (tartışmalı üyeler) (7) Jirondenler (178) Jironden (tartışmalı üyeler) (49) Ova (153) Ova (tartışmalı üyeler) (97) |
| Tarihçe | |
| Diğer | |
Yasama Meclisi, Kral XVI. Louis makamını askıya alınma ve monarşi olmayan yeni bir anayasa hazırlamak için Ulusal Konvansiyon adlı bir meclis toplanmasına karar verdi. Milletvekillerini, yirmi bir yaş üzeri, son bir yıl içinde Fransa'da ikamet eden ve emeklerinin ürünüyle yaşayan tüm Fransızlar tarafından seçilmesi gerektiğine karar verildi. Ulusal Konvansiyon bu nedenle, sınıf ayrımı olmaksızın eşit oylarla seçilen ilk Fransız meclisiydi.[1]
Konvansiyon 1795'e kadar sürmesine rağmen, Nisan 1793'te milletvekillerinden yetkileri alınıp, Kamu Güvenliği Komitesi'nde adlı kuruma verildi. 1793 sonbaharından 1794 baharına kadar geçen sekiz aylık sürede, Maximilien Robespierre ve müttefiklerinin elinde bulunan Kamu Güvenliği Komitesi, Terör Dönemi olarak bilinen Fransız Devrimi'nin en radikal ve en kanlı aşamasında ülkeyi yönetmişlerdir. Robespierre'in düşüşünden sonra Konvansiyon, yeni bir anayasa yazılana kadar bir yıl daha devam etti.