Tek meclislilik

Tek meclislilik, tek bir yasama organı ya da parlamento'nun bulunduğu yönetim şeklidir. Tek meclisli ülkelerin çoğu küçük ve homojen üniter devletlerdir. Türkiye de tek meclisli ülkelere örnektir.

Konsept

Tek meclisli yasama meclisleri, çok meclisliliğe (genel olarak) algılanan bir ihtiyaç olmadığında mevcuttur. Toplumun farklı kesimlerine ayrı sesler vermek için birçok çok meclisli yasama organı oluşturuldu. Örneğin, farklı sosyal sınıfların güvenli temsili için birden fazla bölmeye izin verildi (Birleşik Krallık Parlamentosu veya Fransa'da olduğu gibi). Bazen, Yeni Zelanda ve Danimarka'da olduğu gibi, iki meclisli bölmeden birinin kaldırılmasıyla veya İsveç'te olduğu gibi, iki bölmenin tek bir idareye birleştirilmesiyle ortaya çıkar. Tek meclisli bir sistemin temel avantajı, yasama süreci daha basit olduğundan ve iki bölüm arasında çıkmaza girme olasılığı olmadığından, daha demokratik ve verimli yasa koymadır. Bu sistemin savunucuları, mali olarak sürdürmek ve desteklemek için, daha az kurum olduğu için, yasa koyucuların sayısı aynı kalsa bile maliyetleri düşürdüğünü savunurlar.

İki meclisli yasama meclislerinin savunucuları, bunun her iki mecliste paralel olarak yeniden tartışma ve hataları düzeltme ve bazı durumlarda her iki mecliste de mevzuat getirme fırsatı sunduğunu iddia ediyorlar. Tek meclisli bir sistemin temel zayıflığı, çoğunluğun kısıtlanmadığı iddiası olarak görülebilir, özellikle parlamento çoğunluğunun liderlerinin de yürütmeye hakim olduğu parlamenter sistemlerde, bu fark edilir. Ayrıca, halkın önemli kesimlerinin seçilmiş tekil organ tarafından yeterince temsil edilememe riski de vardır.

Ulusal (BM'ye üye ülkeler ve gözlemci üyeler)

Yerel (Bölgesel)

Ayrıca bakınız

Siyaset ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.