Sosyal muhafazakârlık
Sosyal muhafazakârlık, sosyal çoğulculuk yerine geleneksel güç yapılarına vurgu yapan bir politik felsefe ve muhafazakârlık çeşididir.[1] Kuzey Amerika'daki sosyal muhafazakârlık, 1800'lerin başında, William Wilberforce ve Abraham Lincoln tarafından ifade edildiği gibi, köleliğin, Hristiyanlık ve anayasa karşıtı yönlerine bir tepki olarak yükseldi. Ayrıca alt sınıf Protestan Amerikalıların ekonomik güvensizliği, McCarthycilik ve sosyal kurumlara yönelik diğer zorluklarla da uğraştılar. Sosyal muhafazakârlar genellikle sosyal konuların örgütlenmesini ve siyasallaştırılmasını desteklediler.[1][2][3]
Sosyolog Harry F. Dahms, sosyal muhafazakârlığın aile yapıları, cinsel ilişkiler, vatanseverlik, silah sahipliği ve askeri işgallerle ilgili geleneksel değerlere "bağlılık" ile ilişkili olduğunu öne sürerek, Hristiyan doktrinel muhafazakârları (kürtaj karşıtı, eşcinsel evlilik karşıtı) ve silahlı muhafazakârları (NRA [Ulusal Tüfek Birliği] yanlısı) ideolojinin iki alanı olarak tanımlar.[4] Sosyal muhafazakârlar ayrıca dini kurumların kamusal alana katılma haklarına değer verirler, böylece hükûmet-din birliğini destekler ve devlet ateizmine karşı çıkarlar.[5][6][7]
Sosyal muhafazakârlık ve diğer ideolojik görüşler
değiştirSosyal muhafazakârlık ile paleomuhafazakârlık arasında geleneksel toplumsal formları destekleyen ve değer veren ortak noktalar bulunmaktadır.[8][Şahsen yayımlanan kaynaklar]
Sosyal muhafazakârlık, bazı Avrupalı muhafazakârlarının (örneğin Birleşik Krallık'taki tek ulusçu muhafazakârlar, Fransa'daki Gaullistler gibi) Keynesyen ekonomi ve refah devleti ile birleştirilen ekonomik müdahaleci muhafazakârlıktan ayrılmalıdır. Bazı sosyal muhafazakârlar, ekonomik ve mali konularda serbest ticareti ve laissez-faire piyasa yaklaşımlarını desteklerken, sosyal muhafazakârlar aynı zamanda müdahaleci ekonomik politikaları da destekleyebilir, ancak bu müdahalenin ahlaki veya kültürel amaçları desteklediği durumlarda olabilir. Tarihçi Jon Wiener, sosyal muhafazakârlığı tarihsel olarak "elitist koruyucuların" daha düşük sınıf işçilere, göçmenlikten kaynaklanan zenginliği 'korumalarını' istemeleriyle ilgili bir çekim olarak tanımlamıştır.[9][10] Birçok sosyal muhafazakâr, korumacılık ve serbest piyasa arasında bir dengeyi destekler. Bu, maddi refahın korunması konusundaki endişe, geleneksel değerlerin savunulması gibi genellikle dini bir temele sahip olabilir. Örnekler arasında Bavyera Hristiyan Sosyal Birliği, Önce Aile Partisi ve Katter'in Avusturalyalı Partisi ile Amerika Birleşik Devletleri'ndeki toplumculuk hareketi bulunmaktadır.[11]
Ayrıca bakınız
değiştirKaynakça
değiştir- ^ a b Wiener, Jonathan (Bahar 1973). "Review: The Politics of Unreason: Right-Wing Extremism in America, 1790-1970". The Journal of Interdisciplinary History. MIT Press. 3 (4): 791 –793. doi:10.2307/202704. JSTOR 202704. 16 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2021 – JSTOR vasıtasıyla.
- ^ Riley, Jim. "Liberalism & Conservatism". academic.regis.edu. 10 Mayıs 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Farney, James Harold (2012). Social Conservatives and Party Politics in Canada and the United States (İngilizce). University of Toronto Press. ISBN 9781442612600. 24 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2021.
- ^ Smith, Robert B. (2014). Harry F. Dahms (Ed.). Social Conservatism, Distractors, and Authoritarianism: Axiological versus instrumental rationality. Mediations of Social Life in the 21st Century (İngilizce). Emerald Group Publishing. s. 101. ISBN 9781784412227. 24 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2021.
- ^ Dean, John W. (11 Temmuz 2006). Conservatives Without Conscience (İngilizce). Penguin Publishing Group. s. 77. ISBN 9781101201374.
- ^ Wald, Kenneth D.; Calhoun-Brown, Allison (2007). Religion and Politics in the United States (İngilizce). Rowman & Littlefield. s. 240. ISBN 9780742540415.
- ^ Booten, Matthew (11 Mayıs 2020). "19 different types of conservatives". Politic-Ed. 19 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
Social conservatism often opposes state-atheism, however not atheism itself. They believe that if we allow states to stop believing in God, that societal order will simply break down as a result.
- ^ Rowland, Howard S. (2010). Things to Think About (İngilizce). Xlibris Corporation. s. 171. ISBN 9781453571286.[Şahsen yayımlanan kaynak]
- ^ Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;Wiener 19732isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ West, Ed (2020). Small Men on the Wrong Side of History: The Decline, Fall and Unlikely Return of Conservatism.
- ^ Robin, Corey (2011). The Reactionary Mind: Conservatism from Edmund Burke to Donald Trump. Oxford University Press.