Publius Cornelius Scipio (Scipio Africanus'un oğlu)

Publius Cornelius Pf pn Scipio (yaklaşık MÖ 211/205 - MÖ 170), Scipio Africanus ve eşi Aemilia Paulla'nın en büyük oğluydu.[note 1] MÖ 180'de augur seçildi. Yüksek makamların hiçbirine aday olmadığından veya kamuda önemli bir kariyere sahip olmadığı için, onun hakkında çok az bilgi günümüze geldi. Cicero, sağlığının kötü olduğunu, ayrıntılarından bahsetmeyi reddettiğini anlatıyor ve "onların (atalarının) kusurlarını ... yeniden üretmemeliyiz" diyor.[1] Scipio kötü sağlığı nedeniyle genç yaşta öldü.

Scipio'nun doğal bir soyu yoktu. Roma geleneğine göre çare olarak, ilk kuzeni ve muhtemelen Lucius Aemilius Paullus olarak dünyaya gelen, Lucius Aemilius Paullus Macedonicus'un ilk karısı Papiria Masonis'ten hayatta kalan ikinci ve küçük oğlu Scipio Aemilianus'u (d. MÖ 185) oğlu ve vârisi olarak evlat edindi. Bu evlat edinme olasılıkla kardeşi Lucius çocuksuz öldükten sonra gerçekleşti. Bundan sonra evlatlık oğul, Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus adını kullandı.

Cicero, Scipio Africanus'un en büyük oğlunun babasından "daha entelektüel kültüre sahip" olduğunu ve onun yüksek makamlara çıkamaması nedeniyle devletin zarara uğradığını ekliyor.[2]

  1. ^ The dates of Publius are uncertain, given that the dates of his parents's marriage are also uncertain. Some historians argue that Scipio Africanus married Aemilia after he returned from Spain in 206 BC, pointing to Scipio's reported comment about his betrothed wife in 209 BC (as reported by Livy). However, given that his younger brother was elected praetor in 174 BC, it is unlikely that either brother was so young as to be barely eligible for the Senate in that year. It is more likely that Scipio married Aemilia Paulla circa 212 BC or earlier, and that his two elder sons were born by 209 BC. This would make sense of the younger son's being captured by pirates circa 194–192 BC; if he was travelling to Greece or on military service, Lucius would be old enough.

Kaynakça

değiştir
  1. ^ De Officiis, I.121.
  2. ^ De Senectute XI; Brutus 77