Pratt & Whitney XT57
Pratt & Whitney XT57 (şirket adı: PT5), 1950'lerin ortalarında Pratt & Whitney tarafından geliştirilen eksenel akışlı bir turboprop motordu. XT57, Pratt & Whitney J57 turbojet'ten geliştirilmiştir.[1]
| XT57 / PT5 | |
|---|---|
| |
| Sanatçının 4 T57 turboproplu C-132 konsepti | |
| Tür | Turboprop |
| Ulusal köken | Amerika Birleşik Devletleri |
| Üretici | Pratt & Whitney |
| Ana kullanıcılar | Douglas JC-124C Globemaster II Douglas C-132 (amaçlanan) |
| Öncül | Pratt & Whitney J57 |
Tasarım ve gelişim değiştir
J57'nin bir turboprop geliştirmesi olan bir XT57 (PT5), JC-124C'nin (BuNo 52-1069) burnuna monte edildi ve 1956'da test edildi.[2][3]
15.000 şaft beygir gücü (11.000 kW) olarak derecelendirilen XT57, o zamanlar var olan en güçlü turboprop motordu[4] ve Amerika Birleşik Devletleri'nde şimdiye kadar üretilmiş en güçlü turboprop olmaya devam ediyor.[1] Motor bölünmüş kompresör tasarımına sahipti.[5]
Douglas C-132 uçağında kullanılmak üzere tasarlanan XT57 turboprop, o sırada uçuşta kullanılacak en büyük çaplı pervane olan 20 fit (6,1 metre) çapında Hamilton Standart Model B48P6A pervane kullandı.[6] Tek dönüşlü pervanenin dört içi boş çelik bıçağı vardı,[7] maksimum 22 inç (56 santimetre) bıçak kirişi, 5 ft 6 inç (1.7 m) uzunluk ve 3.600 pound (1.600 kilogram) ağırlık.[8]
1950'lerin sonlarında XT57, bir Saunders-Roe Princess uçan teknesinin Birleşik Devletler Donanması tarafından önerilen nükleer enerjili dönüşümünde kullanılmak üzere incelendi.[9][10] Hizmete girmemiş olmasına rağmen, motor, 5.000-7.000 saat süreyle çalıştırmayı içeren 150 saatlik Pratt & Whitney test programını geçtiği için seçildi.[11]
Varyantlar değiştir
Ekrandaki motorlar değiştir
XT57 motoru Connecticut, East Hartford'daki Pratt & Whitney müzesinde sergileniyor.[14]
Uygulamalar değiştir
- T57 turboprop
- Douglas JC-124C Globemaster II test yatağı
- Douglas C-132 (inşa edilmemiş)
Özellikler (XT57-P-1) değiştir
Genel özellikler değiştir
- Tip: Split kompresörlü turboprop
- Uzunluk:
- Çap:
- Kuru ağırlık: 6.600 lb (3.000 kg)
- Pervane ağırlığı: 3.600 lb (1.600 kg)
Bileşenler değiştir
- Kompresör:
- Türbin: 4 aşamalı düşük basınç türbini
Verim değiştir
- Maksimum güç çıkışı: 15.000 eşdeğer shp (11.185 kW)
- Özgül yakıt tüketimi: 0,55
- Güç-ağırlık oranı:
Kaynakça değiştir
- ^ a b Ultra-Large Aircraft, 1940-1970. 2018. ss. 84-87. ISBN 9781476665030. OCLC 1034989209.
- ^ Francillon 1979.
- ^ Connors 2010.
- ^ "United Aircraft Sales near Billion". Wall Street Journal. 17 Ekim 1956. s. 25. ISSN 0099-9660 – ProQuest vasıtasıyla.
- ^ "News Digest". Aviation Week. 62 (26). 27 Haziran 1955. s. 7. ISSN 0005-2175.
- ^ Guinness Book of World Records. Bantam Books. 1964. s. 195. OCLC 803932209.
- ^ Gunston, Bill. World Encyclopaedia of Aero Engines: All Major Aircraft Power Plants, from the Wright Brothers to the Present Day (4.4yıl=1998 bas.). Patrick Stephens. s. 135. ISBN 9781852605971. OCLC 754087992. 17 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2020.
- ^ "Nose-Mounted Prop". Aviation Week. 67 (16). 21 Ekim 1957. s. 106.
- ^ Martin Nuclear Division (April 1 – June 30, 1959). "Summary to Part I.II: Nuclear Powered ASW System Studies" (PDF). Study of Seaplane Systems Employing Nuclear Power. ss. v to I-28. doi:10.2172/1471210. OCLC 8160144848. OSTI 1471210.
- ^ Comassar, S. (April 30, 1962). "2.4: 'Princess' Flying Boat" (PDF). Culver, D. H. (Ed.). Aircraft Nuclear Propulsion Application Studies. Aircraft Nuclear Propulsion Program. ss. 40–48. OCLC 1065745839.
- ^ ANP Program, 15 Nisan 1958 Baktığımız bir başka motor da T57. Bu, C-132 uçağı için geliştirilen Pratt ve Whitney turboprop motorudur. 50 saatlik resmi niteliğini geçti. Toplamda 5 ila 7 bin saat süren 150 saatlik bir şirket testini geçti. Tespit edebildiğimiz kadarıyla hiçbir hata yok. Şimdi rafta oturuyor ve C-132 iptal edildiği için kullanılmıyor. Gördüğümüz kadarıyla bu mükemmel bir motor. (Captain Richardson, s. 71)
- ^ Jane's All the World's Aircraft 1957-58. Sampson Low, Marston & Company. s. 444. OCLC 495002766. 9 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2022.
- ^ "First Douglas C-132 Details". Aviation Week. 65 (17). 22 Ekim 1956. s. 35. ISSN 0005-2175.
- ^ "Official Program: Third Annual AEHS Convention" (PDF). Aircraft Engine Historical Society (AEHS). Temmuz 6–9, 2006. ss. 3-4. 15 Haziran 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.
Bibliyografya değiştir
- Connors, Jack (2010). "Chapter 9. Transition to Turbofans". Allen, Ned (Ed.). The Engines of Pratt & Whitney: A Technical History. Reston, Virginia: American Institute of Aeronautics and Astronautics (AIAA). ss. 291-317. doi:10.2514/5.9781600867293.0291.0317. ISBN 978-1-60086-711-8. OCLC 7377808823.
- Mulready, Richard C. (16 Şubat 2001). "Chapter 2. T57 - The Largest Turboprop". Advanced Engine Development at Pratt & Whitney: The Inside Story of Eight Special Projects, 1946-1971. R. 252. Warrendale, Pennsylvania: Society of Automotive Engineers (SAE). ss. 19-28. ISBN 978-0-7680-0664-3. OCLC 248492401. Diğer özet.
- James, Carolyn C. (Bahar 2000). "The Politics of Extravagance: The Aircraft Nuclear Propulsion Project". Naval War College Review. 53 (2): 158-190. ISSN 0028-1484. JSTOR 44638305. OCLC 8131851614. Diğer özet.
- Francillon, René J. (1979). McDonnell Douglas Aircraft since 1920. Londra: Putnam. ISBN 0-370-00050-1. OCLC 442201768.
- United States Congress, Subcommittee on Research and Development of the Joint Committee on Atomic Energy (15 Nisan 1958). Aircraft Nuclear Propulsion (ANP) Program. Washington, D.C. ss. 71, 77, 82-84, 91-92, 96 – ProQuest vasıtasıyla.
Dış bağlantılar değiştir
- Pratt & Whitney Aircraft (15 Nisan 1957). "Aircraft Power - in Whatever Form It Takes". Aviation Week. 66 (15). ss. 60-61. ISSN 0005-2175.
- "Douglas C-124 Test Bed". Aviation Week. 66 (2). 14 Ocak 1957. ss. Cover, 19. ISSN 0005-2175.
- "New Propeller for Supersonic Flight". Aviation Week. 63 (13). 26 Eylül 1955. s. 20. ISSN 0005-2175.