Mons Seleucus Muharebesi
Mons Seleucus Muharebesi, MS Ağustos 353'te Roma İmparatoru II. Constantius ile isyancı Magnentius'un arasında gerçekleşen savaştır. II. Constantius'un kuvvetleri galip geldi. Magnentius'a olan senato desteği, iki yıl önceki Mursa Major Muharebesi'ndeki yenilgisinden sonra azalmıştı.
| Mons Seleucus Muharebesi | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Magnentius. MS 350-353. | |||||||
| |||||||
| Taraflar | |||||||
 Roma İmparatorluğu |
Roma İmparatorluğu | ||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
| II. Constantius | Magnentius | ||||||
Arka plan
değiştirMursa'daki yenilgisinin ardından Magnentius, Aquileia'ya kaçtı ve tüm destekçilerine kendisine katılma çağrısı yaptı. Magnentius'un kardeşi ve yeni Sezar olarak atanan Decentius,[1] bu sırada Alaman akınıyla meşguldü ve kuvvetlerinin hiçbirini Aquileia'ya göndermedi.[2]
II. Constantius, zamanını asker toplamak ve Magnentius tarafından işgal edilen şehirleri geri almakla geçirdi. MS 352 yazında İtalya'ya hareket etti.[3]
Savaş
değiştirConstantius ve Magnentius'un orduları Mons Seleucus'ta, günümüzde Fransa'nın güneydoğusundaki Hautes-Alpes'te bulunan La Bâtie-Montsaléon'da karşı karşıya geldi.[4] Tarihçi Peter Crawford'a göre, günümüze ulaşan kaynaklardan savaşın kesin tarihini tespit etmek mümkün değildir.[3] İkilinin muharebeden önceki hareketleri de bilinmiyor; Eutropius, Magnentius'un muhtemelen Mons Seleucus'tan önceki “birkaç savaşta da yenildiğini” belirtir.[5] II. Constantius galip geldi ve Magnentius 10 Ağustos 353'te kendini öldürdü.[4][a] Savaşının ardından II. Constantius birliklerini Arles'ta konaklattı.[7]
Sonuç
değiştirArtık Roma İmparatorluğu'nun tartışmasız İmparatoru olan II. Constantius, 355/356 yılında Julianus'u İmparatorluğun batı yarısının liderliğine atadı[8] ve Magnentius'u destekleyenlere karşı bir seferberlik başlattı. Ammianus Marcellinus'a göre, II. Constantius “yaşlandıkça daha zalim, vahşi ve şüpheci” olmuştu ve cezalandırmak için şüphelenmesi yetiyordu.
Notlar
değiştirKaynakça
değiştir- Dipnot
- ^ Hunt 1998, s. 17.
- ^ Crawford 2016, s. 80.
- ^ a b Crawford 2016, s. 81.
- ^ a b Crawford 2016, s. 82.
- ^ Crawford 2016, s. 82, 292.
- ^ Frakes 2006, s. 101.
- ^ Hunt 1998, s. 22.
- ^ Barnes 1993, s. 20.
- Genel
- Barnes, Timothy David (1993). Athanasius and Constantius: Theology and Politics in the Constantinian Empire. Harvard University Press. ISBN 0-674-05067-3.
- Crawford, Peter (2016). Constantius II: Usurpers, Eunuchs, and the Antichrist. Pen & Sword. ISBN 978-1-78340-055-3.
- Frakes, Robert M. (2006). "The Dynasty of Constantine down to 363". Lenski, Noel Emmanuel (Ed.). The Cambridge Companion to the Age of Constantine, Volume 13. Cambridge University Press.
- Hunt, David (1998). "The successors of Constantine". Cameron, Averil; Garnsey, Peter (Ed.). The Cambridge Ancient History: The late empire, A.D. 337-425. 2nd. XIII. Cambridge University Press. ss. 1-43.