Mehmed Şevki Efendi
Mehmed Şevki Efendi (d. 1244/1829, Kastamonu - ö. Hicri 25 Nisan 1303 - M. 7 Mayıs 1887,[1] İstanbul, Osmanlı hattat. Yazı sanatına "Şevki Mektebi" adlı üslûbu kazandırmış, sülüs-nesih hat meşkleriyle bilinmektedir.[2]
Kastamonu'nun Seydiler köyünde dünyaya gelip henüz çocukken ailesi tarafından İstanbul'a gönderildi. Tahsilinin yanı sıra dayısı Mehmed Hulusi Efendi'den sülüs-nesih ve rıka hatlarında on iki yaşında icazet aldı. Dayısının arzusunu kabul etmeyip ünlü Mustafa İzzet Efendi'ye gitmedi ve dayısıyla kaldı. Hafız Osman, Yedikuleli Abdullah ve Mustafa Rakım gibi hattatların eserlerinden ilham alarak şahsî üslûbunu buldu. Kendisi "Yazıyı bana rüya âleminde tâlim ettiler" dermiş. Yirmibeş Mushaf, birçok Delâil, evrâd, kıt'a, murakkaa ve hilye yazmıştır. Celi sülüs levhalarının güzel olmasına rağmen bu sahada Sami Efendi derecesine varmış değildir.[2]
Merkezefendi kabristanına, dayısı ve hocası Hulusi Efendi'nin yanına defnedildi. Talebeleri arasına en tanınmışları Filibeli (Bakkal) Hacı Arif, Mehmed Fehmi, Kızanlıklı Mehmed Hulusi, Mehmed Şükri, Ziyaeddin Efendi ve Ferid Bey'dir. Vefatından sonra ortaya çıkan masraf defterlerinden, geçimini resmî vazîfesinden aldığı maaşla temin ettiği, kendisi bir fiyat biçmeden eserlerine talip olanların verdikleri meblağı da İstanbul ve Kastamonu'daki 30 fakiri aylığa bağlayarak harcadığı bilinmektedir.[2]