"La Campanella" (İtalyanca:küçük çan), Franz Liszt'in altı etütlük "Grandes études de Paganini"nin üçüncü etüdüne verilen addır. G diyez minör anahtarında çalınır.

La Campanella, 1838'deki "Études d'exécution transcendente d'après Paganini"nin eski versiyonunun bir revizyonudur ve şimdiye kadar bestelenmiş en zor piyano parçalarından biri kabul edilir. Ezgisi, Niccolò Paganini'nin Si minörde 2. Keman Konçertosu'nun final bölümünden gelmektedir. Bu ezgi, sağ eldeki 1/16'lık notaların geniş aralıkları ile gösterilmiştir.[1][2][3]


  \new PianoStaff <<
    \new Staff {
      \tempo "Allegretto"
      \clef treble \time 6/8 \key gis \minor
      \relative d''' {
        r r8 r8 \ottava #1 <dis dis'>-. <dis dis'>-.
        <dis dis'>-. r r r <dis dis'>-. <dis dis'>-.
        <dis dis'>-. r <dis dis'>-. <dis dis'>-. r <dis dis'>-.
        <dis dis'>-. r \fermata \bar "||"
            dis,16-. \p dis'-. -"ma sempre ben marcato il tema" dis-. dis'-. dis,-. dis'-. cis,-. dis'-.
        b,16-. dis'-. b,-. dis'-. ais,-. dis'-. gis,,-. dis''-. fisis,,-. dis''-. gis,,-. dis''-.
        ais,-. dis'-. dis,,-. dis''-. \ottava #0 dis,,-. dis'-. e,-. dis'-. dis,-. dis'-. cis,-. dis'-.
        b,16-. dis'-. b,-. dis'-. ais,-. dis'-. gis,,-. dis''-. fisis,,-. dis''-. gis,,-. dis''-.
        ais,-.[ dis'-.] dis,,-. dis'-. dis-. dis'-. \ottava #1 dis-. dis'-. dis,-. dis'-. cis,-. dis'-.
        b,16-. dis'-. b,-. dis'-. ais,-. dis'-. gis,,-. dis''-. fisis,,-. dis''-. gis,,-. dis''-.
        ais,-. dis'-. dis,,-. dis''-. \ottava #0 dis,,-.[ dis'-.] e,-. dis'-. dis,-. dis'-. <cis, dis-.> dis'-.
        \ottava #1 dis,-.[ dis'-.] gis,-.[ b-.] dis-.->[ dis'-.]
        dis,,-.[ dis'-.] fisis,-.[ ais-.] dis-.->[ dis'-.]
        \ottava #0 r4 \ottava #1 dis=''16 -"sempre staccato" dis' dis' dis, dis' dis, dis' cis,
      }
    }
    \new Staff {
      \clef bass \time 6/8 \key gis \minor
      \relative d' {
        \clef treble
        r8 <dis dis'>-. <dis dis'>-. <dis dis'>-. r r
        r <dis dis'>-. <dis dis'>-. <dis dis'>-. r r
        r <dis dis'>-. r r <dis dis'>-. r
        r4 \fermata \bar "||" r8 r4 r8
        <gis= dis' b'>8-.\arpeggio r r <b= gis' dis'>-.\arpeggio r r
        <dis=' ais' fisis'>-.\arpeggio r r <fisis=' ais>-.\arpeggio r r
        gis-. r r <b= cisis eis>-.\arpeggio r r
        <dis fisis>-.\arpeggio r r r4 r8
        <gis= dis' b'>8-.\arpeggio r r <b= gis' dis'>-.\arpeggio r r
        <dis=' ais' fisis'>-.\arpeggio r r <fisis=' ais>-.\arpeggio r r
        <gis b>-.\arpeggio r r <dis=' fisis cis'>-.\arpeggio r r
        gis=16-. dis'-. b'-. gis'-. r8 r4 r8
      }
    }
  >>

Etüt; yumuşak, canlı bir allegretto temposunda çalınır ve bir oktavdan daha geniş nota aralıkları arasında atlamalar içerir, hatta bazen 1/16'lık zaman dilimi içerisinde iki oktav atlama yapılır. Etüt, eldeki zayıf parmakların ve önkol ve bilek kaslarının çevikliğini güçlendirmenin yanı sıra piyanoda geniş atlamalarda el becerisini geliştirmek için de çalışılabilir. Sağ elin ulaştığı en büyük vuruş aralıkları 1/15(iki oktav) ve 1/16'dır (iki oktav ve 1 saniye). 16'lık notalar iki nota arasında çalınır ve aynı nota, iki oktav veya iki oktav artı 1 saniye yüksekten, duraksız bir şekilde çalınır.

Etüt, piyaniste el hareketleri için çok az zaman tanır, böylece piyanisti kaslardaki gerilimden kaçınmaya zorlar. 1/15'lik aralıklar etüdün başlangıcında oldukça sıkken, 1/16'lık aralıklara 30. ve 32. ölçülerde olmak üzere iki kez rastlanır.

İki kırmızı nota birbirinden 35 yarım ölçü uzaktadır (piyanoda ~46 cm. )

Bununla birlikte sol el, yaklaşık dört geniş aralığı çalar ve bu aralıklar sağ eldekine kıyasla daha geniştir. Örneğin, 101. ölçüde, sol el 16'lık notalarda 2 buçuk oktavlık bir atlama yapar. Etüt aynı zamanda, 80. ölçüde başlayan ve 4 ölçü boyunca devam eden dördüncü ve beşinci parmak titremeleri ve 73. ölçüde başlayan hızlı on iki tonlu ölçekler gibi diğer zor teknikleri de içerir.

Franz Liszt'in bu eseri, başta Ferruccio Busoni ve Marc-André Hamelin olmak üzere diğer besteciler ve piyanistler tarafından aranje edildi.[kaynak belirtilmeli]

Kaynaklar

değiştir
  1. ^ Ben Arnold, The Liszt Companion, 2002, p. 101: " By far, the most performed of these studies is the revised version of La campanella with its engaging wide leaps, ..."
  2. ^ Alan Walker, Reflections on Liszt, 2005, p. 30: "The five Paganini caprices, plus a free arrangement of "La campanella" which also appeared in 1838, later formed the six Études d'exécution transcendente d'après Paganini. "
  3. ^ editor Richard Taruskin, Oxford History of Western Music, 5-book set, 2009: "Besides a streamlined version of La campanella, the set included five of Paganini's Caprices freely transcribed, including two of these given above in Ex. 5–1a. Liszt's versions are shown in Ex. 5–5."

Dış bağlantılar

değiştir