Kullanıcı:Fevziye Ceren/deneme tahtası

TÜRKİYE NÜFUS POLİTİKALARI

Nüfus, sınırları belli bir bölgede yaşamakta olan insan sayısına denir. Nüfusu etkileyen faktörleri iki gruba ayırmak mümkündür. Doğal faktörler olarak tanımlanan grupta; yer şekilleri, iklim ve toprak gibi özelliklerden bahsedilirken beşeri faktörlerde ise tarım, yeraltı kaynakları, turizm, ulaşım gibi başlıkları incelemek mümkündür.

Nüfus politikası, ülke yönetiminde bir söz sahibi olan siyasal iktidarın, yönettiği ülkenin nüfusunun niteliği ve niceliği ile nüfus artış-azalışına ilişkin yürürlülüğe koyduğu her türlü uygulamalardır.

Türkiye Cumhuriyeti, tarih boyunca sosyoekonomik koşullarının sürekli değişiklik göstermesinden dolayı birbirinden farklı nüfus politikaları benimsemiştir. Türkiye'de uygulanan nüfus politikalarını üç döneme ayırarak incelemek mümkündür.

Nüfus

a) 1923 ile 1963 Döneminde Uygulanan Nüfus Politikaları

b) 1963 ile 2014 Döneminde Uygulanan Nüfus Politikaları

c) 2014 ve Sonrası Uygulanan Nüfus Politikaları

1. 1923-1963 döneminde Türkiye Cumhuriyetinin Birinci Dünya Savaşı ve Kurtuluş Savaşından çıkması sonucu erkek nüfusu azalmıştır. Bu durum da doğum oranlarının düşmesine sebebiyet vermiştir. Bu nedenle 1923-1963 döneminde Türkiye'de nüfus artış hızını arttırmaya yönelik politikalar benimsenmiştir. 1930 yılında çıkarılan yasa ile beraber altı veya daha fazla çocuk sahibi olan annelere para veya madalya ödülü tahsil edilmiştir. Ülkede gebeliği önleyen yöntemler ve gebeliği önleyen ilaçların kullanımı yasaklanmıştır.
2. 1963-2014 döneminde Devlet Planlama Teşkilatı kurulmuştur. Bu yıllardan itibaren planlı ekonomi dönemine geçilmiştir. 1950 yılında tarımda makineleşme hamlesi ortaya atılmıştır ve tarım alamlarında iş gücüne duyulan ihtiyaç azalmıştır ve bu durum kırsal kesimlerin işsizlik oranının artmasına sebebiyet vermiştir. Tıp alanındaki gelişmelere bağlı olarak, ölüm oranları azalarak doğum oranları artmıştır. Bu sebeple ülkede nüfus artış hızı hızla artmıştır ve ülkenin kalkınma hızı yavaşlamış, ekonomik gelişmeler yavaşlamıştır. Bu sebeple ülkede bu dönem içerisinde nüfus artış hızını azaltmaya yönelik politikalar benimsenmiştir. Ülkede evlenme yaşı erkeklerde 18, kadınlarda ise 17'ye yükseltilmiştir. 1983'te çıkarılan yasa ile beraber 10 haftaya kadar kürtaj yapılmasına izin verilmiştir. Yürürlülüğe konulan bu uygulamalarla nüfusun niteliği iyileştirilmiş ve nüfus artış hızı düşürülmüştür.
3. 2014 ve sonrası döneminde Türkiye, nüfusun artış hızının arttırılmasına yönelik politikalar benimsemiştir. Türkiye İstatistik Kurumunun araştırmalarına göre Türkiye toplam nüfusunun 2023'te 84 milyon, 2050'de 93,5 milyon ve 2075'te 89,2 milyon kişi olması öngörülmektedir. Gerekli önlemlerin alınmaması durumunda 2038 yılında da aktif-üretici nüfusunun ve toplam nüfusun azalmaya başlayacağı tahmin edilmektedir. Bu sebeple nüfus politikalarıyla doğum oranlarının arttırılması ve yaşlanan nüfusa yönelik etkin politikaların geliştirilmesine ihtiyaç duyulmaktadır.