Konsolidasyon oturması

Konsolidasyon oturması geoteknikte bir özel gerilme-birim deformasyon işlemi. Konsolidasyon süreci esas olarak yer altı suyunun dışarı atılmasıyla ilişkilidir, bu nedenle çökme ve zaman hızı açısından toprağın sıkıştırılabilirliği ve geçirgenliğine bağlıdır.[1] Düşük permeabiliteye sahip, ince taneli doygun zeminlerin (silt, kil) sabit yükleme altında zamanla çökmesi, oturma yapması. Bu, granüle malzemenin sıkışması ile kohezyonlu malzemenin konsolidasyonu arasındaki başlıca ve tek farktır: Kumların sıkışması hemen hemen anında gerçekleşirken, konsolidasyon zamana bağlı bir işlemdir.[2]

Konsolidasyon eğrisi
OCR anlatımı

OCR, geçmişte toprağın maruz en yüksek etkin gerilmenin, güncel etkin gerilmeye oranı olarak tanımlanabilir. En yüksek geçmiş etkin gelirme ön konsolidasyon basıncı olarak da bilinir.[3]

Kaynakça

değiştir
  1. ^ Guerriero, Vincenzo (Aralık 2022). "1923–2023: One Century since Formulation of the Effective Stress Principle, the Consolidation Theory and Fluid–Porous-Solid Interaction Models". Geotechnics (İngilizce). 2 (4): 961-988. doi:10.3390/geotechnics2040045. ISSN 2673-7094. 29 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2022. 
  2. ^ Sheahan, Robert D. Holtz, William D. Kovacs, Thomas C. (2011). An Introduction to Geotechnical Engineering (2nd ed. bas.). Upper Saddle River, NJ: Pearson. ISBN 978-0132496346. 
  3. ^ Burland, J. B. (1 Eylül 1990). "On the compressibility and shear strength of natural clays". Géotechnique. 40 (3): 329-378. doi:10.1680/geot.1990.40.3.329. ISSN 0016-8505. 27 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2020.