Geri gönderme yasağı
Hukuki bir ilke
Non-refoulement uluslararası özel hukukun temel bir ilkesidir. Bu yasak, sığınmacıların ırk, din, milliyet, belli bir sosyal gruba veya politik görüşe mensubiyetlerine dayalı muhtemel zulüm tehlikesi ile karşılaşacakları ülkelere gönderilmesini engeller.[1] Bu ilke aynı zamanda uluslararası teamül hukuku kapsamında olup, Mültecilerin Statüsüne ilişkin 1951 Tarihli Sözleşmeye veya 1967 Protokolüne taraf olmayan devletler için bile geçerlidir.[2]
Non-refoulement ilkesinin jus cogens bir ilke olduğu tartışmalıdır.[3][4] Eğer jus cogens olarak kabul edilirse, bu ilkenin hiçbir amaçla için veya hiçbir koşulda dar yorumlanması mümkün olmayacaktır.[5]
Yorumlanması değiştir
Geri göndermeme ilkesi uluslararası hukukun müzakere edilemez bir yönünü teşkil etmesine rağmen, devletler 1951 Sözleşmesi'nin 33. Maddesini çeşitli şekillerde yorumlamış ve sığınmacılara dair hukuki koşullarını değişik şekillerde oluşturmuşlardır.[6] En yaygın yorumlar:
- Katı Yorum : Bu yorum, geri göndermeme yasalarının yalnızca fiziksel olarak bir devletin sınırlarına giren sığınmacılar için geçerli olduğunu iddia etmektedir. Bu yorumu kullanan devletler genellikle sığınmacıların sınırlarına ulaşmasını engellemek için tasarlanmış politika ve prosedürleri yürürlüğe koymaktadır.[6]
- Katı ve Dar Yorumlama : Bu yorum, sadece belirli mültecilerin yasal olarak geri göndermeme koruması alma hakkına sahip olduğunu iddia etmektedir. Bu yoruma göre eğer bir ülke, sığınmacının geri gönderilmesi yoluyla kişinin "yaşamının veya özgürlüğünün tehdit edileceğini" düşünmüyorsa, bu kişinin ülkesine iade edilebileceğini savunur.[6]
- Kolektivist : Bu yaklaşım, bir kişinin başlangıçta sığınma talebinde bulunduğu ve başka bir ülkeye yerleştirildiği uluslararası sistemleri içerir. Bu yaklaşım, 33. Maddenin, sığınmacıyı kabul eden devletlerin bu kişilerin kalıcı olarak kalmasına izin vermesini gerektiren bir dili içermemesine, sadece onları olası tehlike ile karşı karşıya kaldıkları bir bölgeye geri göndermeme yükümlülüğüne dayanmaktadır. Ülkeler arasındaki mülteci yer değiştirme anlaşmaları, yeni ev sahibi ülke tarafından geri gönderilmemelerini sağlamalıdır. Ancak yeni ev sahibi ülkenin 1951 Sözleşmesi'ne taraf olması gerekmemektedir.[6]
- Kollektif, sığınmacıların egemen sınırlara ulaşmasını engelleyen yasalarla : Bu yaklaşım 33. Maddenin bir yorumu değil, bunun bir yoludur. Katı ve kolektivist yaklaşımları birleştirir. Bu yaklaşımı kullanan devletler, başta seyahat merkezlerinde olmak üzere sınırlarında tampon bölgeler kurarlar. Kendilerini bu alanlarda bulan sığınmacılar, iltica taleplerinin işleme konması için başka bir ülkeye gönderilir. Geleneksel kolektivizmde olduğu gibi, sığınmacı muhtemel tehlike ile karşı karşıya kaldıkları bir ülkeye gönderilemez.[6]
Kaynakça değiştir
- ^ Trevisanut (1 Eylül 2014). "International Law and Practice: The Principle of Non-Refoulement And the De-Territorialization of Border Control at Sea". Leiden Journal of International Law. 27 (3). s. 661.
- ^ Vang (Yaz 2014). "Limitations of the Customary International Principle of Non-refoulement on Non-party States: Thailand Repatriates the Remaining Hmong-Lao Regardless of International Norms". Wisconsin International Law Journal. 32 (2). ss. 355-383.
- ^ "Jean Allain, 2001, "The jus cogens Nature of non‐refoulement", International Journal of Refugee Law, Vol. 13, Issue 4, pp. 533-558". 8 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Nisan 2020.
- ^ Andreas Zimmermann (27 Ocak 2011). The 1951 Convention Relating to the Status of Refugees and Its 1967 Protocol (İngilizce). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-954251-2.
- ^ Bruin (2003). "Terrorism and the Non-derogability of Non-refoulement". International Journal of Refugee Law. Cilt 15.1. ss. 5-29 – HeinOnline vasıtasıyla.
- ^ a b c d e D'Angelo (Ocak 2009). "Non-Refoulement: The Search for a Consistent Interpretation of Article 33" (PDF). Vanderbilt Journal of Transnational Law. 42 (1). s. 279. 22 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 21 Şubat 2017. Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi: "Non-Refoulement: The Search for a Consistent Interpretation of Article 33" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
Eserler değiştir
- Kees Wouters'in geri göndermeden korunmaya ilişkin uluslararası yasal standartları - Mülteci Sözleşmesi, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi, Medeni ve Siyasi Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme ve İşkenceye Karşı Sözleşme 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Antwerpen, 2009
- Guy S. Goodwin-Gill ve Jane McAdam Uluslararası hukukta mülteci, Oxford: Oxford UP, 2007 (önceki 1983, 1996)
- Académie de Droit Uluslararası de La Haye / Lahey Uluslararası Hukuk Akademisi Le droit d'asile = İltica hakkı, Dordrecht: Nijhoff (1990)