Gerçek suç
Gerçek suç, yazarın gerçek bir suçu incelediği ve gerçek insanların eylemlerini detaylandırdığı, kurgusal olmayan edebi film türüdür .
Suçlar en sık cinayet vakalarından analiz edilir; yaklaşık % 40'ı seri katillerin yaşamlarına odaklanıyor.[1][2] Gerçek suç, kitaplar, filmler, podcast'ler ve televizyon şovları gibi birçok biçimde inceleniyor. Bu türdeki birçok eser, JonBenét Ramsey'in öldürülmesi, OJ Simpson cinayet davası ve Pamela Smart cinayeti gibi yüksek profilli, sansasyonel suçları anlatır.
Geçmiş değiştir
1550-1700 yılları arasında İngiltere'de okuryazarlık arttıkça ve ucuz yeni baskı yöntemleri yaygınlaştıkça, yüzlerce broşür, geniş alan, chapbooks ve diğer sokak literatürü yayınlandı. Tarzları farklıydı: bazıları sansasyoneldi, ahlaki bir mesajlar vardı. Alt sınıf kesimlerinde yeterince para veya zamanları olmayıp okumadıkları için çoğu "zanaatkâr sınıfı ve üzeri" tarafından satın alındı. Suçların psikolojik etkilerini anlamak amacıyla failin bakış açısıyla anlatılır ve kasaba çevresindeki duvarlara asılırdı. Bu tür broşürler, 19. yüzyılda İngiltere ve Amerika Birleşik Devletleri'nde, kuruş basınıyla tanıtıldıktan sonra bile dolaşımda kaldı.[3]
1889'dan başlayarak, İskoç avukat William Roughead, katıldığı İngiliz cinayet davaları hakkında altmış yıl boyunca makaleler yazdı ve yayınladı ve bu makalelerin çoğu 2000 Klasik Suçlar kitabında toplandı . Birçok kişi Roughead'i "modern gerçek suç türünün dekanı" olarak görüyor.[4]
Bu suç türünün Amerikalı öncüsü, De Quincey tarafından suç hakkında yazma tarzından etkilenen Edmund Pearson'du . Pearson, 1924'te Cinayette Çalışmalar ile başlayan ve 1936'da Cinayette Daha Fazla Araştırma ile sonuçlanan bu tür bir dizi kitap yayınladı. Kitapları toplanmadan önce, Pearson'un gerçek suç hikâyeleri saf haliyle Liberty, New Yorker ve Vanity Fair gibi dergilerde yer aldı . Kitaplarının yüksek sınıf dergilere dahil edilmesi Pearson'un suç anlatılarını Kuruş basınlarından bulunanlardan ayırdı.[5]
Truman Capote'nin " Kurgusal Olmayan romanı " Soğuk Kan'da (1965) genellikle türün[1] ve onu büyük kar getiren modern roman tarzını oluşturmasıyla bilinir.[5]
Formlar değiştir
Kitaplar değiştir
Gerçek suç kitapları genellikle sansasyonel, şok edici veya garip olaylara, özellikle de cinayete odaklanır. Cinayet bildirilen suçun % 20'sinden daha azını oluştursa da, çoğu gerçek suç hikâyesine bağlı kalınır. Tipik olarak, bu kitaplar, soruşturmanın başlangıcından yasal işlemlerine kadar olan bir suç hakkında rapor vermektedir.[6] Seri katiller oldukça karlı bir alt tür olmuştur. 1993'te Publishers Weekly tarafından yapılan resmi olmayan bir araştırma, Popiler yapının gerçek suç kitaplarının seri katillere odaklanması ve daha korkunç ve karanlık içeriğin daha da iyi performans gösterdiği sonucuna vardı.[5]
Bazı gerçek suç çalışmaları, popüler talepten yararlanmak için hızla üretilen "anlık kitaplar" dır; bunlar "formülden daha fazlası" ve hiper-geleneksel olarak tanımlanmıştır.[7] Diğerleri yıllarca süren düşünceli araştırma ve sorgulamaları yansıtabilir.[1]
Türün kilometre taşı, türde Pulitzer Ödülü kazanan ilk kitap olan Norman Mailer'in Cellat Şarkısı (1979) idi.[8]
2006 yılında Associated Content, 21. yüzyılın başından beri en hızlı büyüyen yazı türünün gerçek suç olduğunu belirtti. Bunun çoğu, geri dönüşüm malzemelerinin kolaylığından ve aynı yazarlar tarafından sadece küçük güncellemelerle farklılık gösteren çok sayıda cilt yayınlanmasından kaynaklanmaktadır.[7] Gerçek suç kitaplarının okuyucularının çoğu kadındır.[9][10]
Filmler ve televizyon değiştir
Gerçek suç belgeselleri son birkaç on yıldır büyüyen bir ortam oluşturmuştur. Bu süreçteki en etkili belgesellerden biri Errol Morris'in yönettiği The Thin Blue Line idi . Bu belgesel, diğerlerinin yanı sıra, canlandırmalar içeriyor, ancak diğer belgesel film yapımcıları gerçeği göstermedikleri için bunları kullanmamayı tercih ediyorlar.[11] Diğer önemli belgeseller arasında Cennet Kayıp: Robin Hood Hills'de Çocuk Cinayetleri, Bir Katil Yaratmak, Jinx ve The Keepers yer alıyor .
1990'ların başında, Hong Kong'da gerçek suç filmleri patlaması başladı. Bu filmler, Untold Story ve Dr. Lamb (sırasıyla seri katiller Wong Chi Hang ve Lam Kor-wan'a dayanan) gibi grafik III kategorisine sahip filmlerden oluşan Crime Story (iş adamı Teddy Wang Tei-huei adam kaçırma),gibi aksiyon yıldızı Jackie Chan filmlerdi.[12][13]
Podcast değiştir
Gerçek bir suç temalı podcast'ler yeni oluşan bir trend. 2014 gerçek suç podcast serisi, iTunes'da önceki podcast'lerden daha fazla olan 5 milyon indirme gerçekleştirme rekoru kırdı.[14][15][16] Eylül 2018 itibarıyla 340 milyondan fazla kez indirildi.[17] Bunu, Dirty John, My Favourite Murder, Up and Vanished, Something Know Something ve daha fazlası gibi diğer gerçek suç podcast'leri izledi.[18]
Etkileri değiştir
Gerçek suç türünün soruşturma süreci, Robert Durst'un <i id="mwxw">The Jinx</i> belgeselinde cinayeti itiraf ettiği ve tutuklandığı gibi, vakaların değişmesine neden oldu[19][20]
2011 yılında Nebraska'da yapılan bir araştırma, kurgusal olmayan suç gösterileri izlemenin suç mağduru olma korkusu ile ilişkili olduğunu gösterdi. Gerçek suçları izleme sıklığı arttıkça ölüm cezasına verilen destek artarken, ceza adaleti sistemine destek azaldı.[21]
Avustralya'da suç raporlama ağında suç18 Ocak 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. duyurusu raporlarının sayısı 2012'den 2017'ye iki katına çıktığı görüntülendi. Suça olan bu artan ilgi, popüler gerçek suç podcast'lerine bağlanıyor.[22]
Netflix'in Yapımı Bir Katil Yaratmak, hukuk okullarında eğitim materyali olarak gösterilen programdan suçlu müfettişlere artan güvensizliğe kadar çeşitli gerçek yaşam etkilerine sahiptir.[23]
Eleştiriler değiştir
Gerçek suç türü, suç mağdurlarına ve ailelerine saygısızlık olarak eleştirilmiştir. Yazar Jack Miles, bu türün gerçek anlamda insanlara zarar verme ve zihinsel travmaya neden olma potansiyeli yüksek olduğuna inanıyor.[24] Gerçek suç medyası, mağdurun ailesinin rızası olmadan üretilebilir ve bu da onların yeniden travmaya sebep olmasına yol açabilir.[25] Gerçek suç medyasının görüntülenmesi ile ilgili son tartışmalar da seyircinin ruh sağlığı üzerindeki etkisine odaklandı.[26]
Yazara bağlı olarak, gerçek suç gazetecilik tarzında köklü gerçeklere sıkı sıkıya bağlı kalabilir veya oldukça spekülatif olabilir.[7] Yazarlar, anlatılarını desteklemek için hangi bilgilerin sunulacağını ve hangilerinin dışarıda bırakılacağını seçebilirler.[27]
Kaynakça değiştir
- ^ a b c David Levinson (2002). Encyclopedia of Crime and Punishment (İngilizce). SAGE. ISBN 978-0-7619-2258-2.
- ^ Ray Surette (3 Ağustos 2010). Media, Crime, and Criminal Justice (İngilizce). Cengage Learning. ISBN 978-0-495-80914-2.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 20 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 20 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
- ^ a b c Charles J. Rzepka; Lee Horsley (21 Ocak 2010). A Companion to Crime Fiction (İngilizce). John Wiley & Sons. ISBN 978-1-4443-1792-3.
- ^ "True Crime." World of Criminal Justice, Gale, edited by Shirelle Phelps, Gale, 1st edition, 2002. Credo Reference. Accessed 02 Dec. 2018.
- ^ a b c Christiana Gregoriou (11 Ocak 2011). Language, Ideology and Identity in Serial Killer Narratives (İngilizce). Taylor & Francis. ISBN 978-0-203-83265-3.
- ^ Ralph F. Voss (16 Kasım 2011). Truman Capote and the Legacy of "In Cold Blood" (İngilizce). University of Alabama Press. ISBN 978-0-8173-1756-0.
- ^ https://doi.org/10.1111%2Fj.1540-5931.2006.00328.x[yalın URL]
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 15 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 20 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 24 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 26 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 14 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 1 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 26 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 22 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 30 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
- ^ Miles, Jack (Aralık 1991). "Imagining Mayhem: Fictional Violence vs. "True Crime"". The North American Review. 276 (4). ss. 57-64. JSTOR 25125321.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 24 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 16 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020.