Gün batımı sendromu

Gün batımı sendromu, deliriyum veya bir tür demans hastalığına sahip olan kişilerde artan kafa karışıklığı ve huzursuzluk ile ilişkili nörolojik bir fenomendir. En yaygın olarak Alzheimer hastalığı ile ilişkilidir, ancak diğer bunama türlerinde de görülür. Gün batımı sendromu olan kişilerde çok sayıda davranış sorunu ortaya çıkar ve bunlar uzun vadeli olumsuz sonuçlar doğurabilir.[1][2][3] Araştırmalara göre, kurumsal bir ortamda yaşayan demans hastalarının %10 veya %25'inde, toplumun geneline yayılmış demans hastalarında ise bu oran %66'ya kadar çıkmaktadır. Bu sendrom, demans harici olarak azalan gün ışığı ile birlikte kısa süreli yaşanan zihinsel karışıklık da olabilir. Bu süreci yaşayan kişilerde halüsinasyonlar, bilinçte yaşanan bulanıklık, ayırt edicilik özelliğinin azalması, etraftaki eşyaların şekil ve yerlerinin değiştiğini görme gibi semptomlar ortaya çıkabilir. Hastalığın seyrinin gün ışığının azalmaya başladığı vakitlerde nüksetmesi ve demans, depresyon gibi kronikleşmiş seyirler izlememesi ayırt edici bir özellik olabilir.[kaynak belirtilmeli]

Kaynakça değiştir

  1. ^ Smith G (28 Nisan 2011). "Sundowning: Late-day confusion". mayoclinic.com. Mayo Clinic. 7 Aralık 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2016. 
  2. ^ "Sleeplessness and Sundowning". Alzheimer's Association. 8 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ de Jonghe A, Korevaar JC, van Munster BC, de Rooij SE (December 2010). "Effectiveness of melatonin treatment on circadian rhythm disturbances in dementia. Are there implications for delirium? A systematic review". International Journal of Geriatric Psychiatry. 25 (12): 1201-1208. doi:10.1002/gps.2454. PMID 21086534.