Fibroin, böceklerin salgısı olan ipeğin yapısındaki çözünmeyen bir proteindir. Bunu ipekböceği (Bombyx mori) larvaları gibi birçok böcek ve Antheraea, Cricula, Samia ve Gonometa gibi diğer güve cinsleri üretir. Ham ipek, serisin ve fibroin olmak üzere iki ana proteinden oluşur. Serisin, yapışkan bir tabaka halinde bulunan bir proteindir ve brins adı verilen tekil fibroin filamentlerini kaplar.[1][2][3] İpek fibroini, saç, deri, tırnak ve bağ dokularını oluşturan proteinlerle ilişkili bir β-keratin olarak kabul edilir.

İpekböceği, hafif zincir, ağır zincir ve glikoprotein P25 olmak üzere üç zincirden oluşan fibroin üretir. Ağır ve hafif zincirler bir disülfür bağı ile birbirine bağlanırken, P25, disülfür bağlı ağır ve hafif zincirlerle kovalent olmayan etkileşimlerle ilişkilenir. P25, kompleksinin bütünlüğünü korumada önemli bir rol oynar.[4]

Fibroinin birincil yapısı, (Gly-Ser-Gly-Ala-Gly-Ala) n

Ağır fibroin proteini, antiparalel beta yapraklarından oluşur. Birincil yapısı çoğunlukla tekrarlayan bir amino asit dizisi olan (Gly-Ser-Gly-Ala-Gly-Ala)n'den meydana gelir. Yüksek glisin (ve daha az ölçüde alanin) içeriği, yaprakların sıkı bir şekilde paketlenmesine izin verir, bu da ipeğin sert yapısına ve çekme mukavemetine katkıda bulunur. Sertlik ve dayanıklılığın birleşimi, onu biyomedikal ve tekstil üretimi dahil olmak üzere çeşitli alanlarda uygulama alanı olan bir malzeme haline getirir.

Fibroinin üç farklı yapıda kendini düzenlediği bilinmektedir: ipek I, ipek II ve ipek III. İpek I, Bombyx mori ipekböceğinin salgı bezlerinden salgılandığı doğal fibroin formudur. İpek II, iplik haline getirilmiş ipekteki fibroin moleküllerinin düzenlenişini ifade eder ve daha yüksek mukavemete sahiptir, bu nedenle çeşitli ticari uygulamalarda sıklıkla kullanılır. İpek III ise yeni keşfedilen bir fibroin yapısıdır.[5] İpek III, esas olarak arayüzeylerde (örneğin hava-su arayüzü, su-yağ arayüzü vb.) bulunan fibroin çözeltilerinde oluşur.

Bozunma değiştir

Amycolatopsis ve Saccharotrix bakterilerinin birçok türü hem ipek fibroinini hem de polilaktik asidi parçalayabilmektedir.[6]

Kaynakça değiştir

  1. ^ Hakimi, Osnat; Knight, David P.; Vollrath, Fritz; Vadgama, Pankaj (Nisan 2007). "Spider and mulberry silkworm silks as compatible biomaterials". Composites Part B: Engineering (İngilizce). 38 (3): 324-337. doi:10.1016/j.compositesb.2006.06.012. 18 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2024. 
  2. ^ Dyakonov, Tatyana; Yang, Chue Hue; Bush, Derek; Gosangari, Saujanya; Majuru, Shingai; Fatmi, Aqeel (27 Şubat 2012). "Design and Characterization of a Silk-Fibroin-Based Drug Delivery Platform Using Naproxen as a Model Drug". Journal of Drug Delivery (İngilizce). 2012: 1-10. doi:10.1155/2012/490514. ISSN 2090-3014. 7 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2024. 
  3. ^ "LAS VEGAS SANDS CORP., a Nevada corporation, Plaintiff, v. UKNOWN REGISTRANTS OF www.wn0000.com, www.wn1111.com, www.wn2222.com, www.wn3333.com, www.wn4444.com, www.wn5555.com, www.wn6666.com, www.wn7777.com, www.wn8888.com, www.wn9999.com, www.112211.com, www.4456888.com, www.4489888.com, www.001148.com, and www.2289888.com, Defendants". Gaming Law Review and Economics. 20 (10): 859-868. Aralık 2016. doi:10.1089/glre.2016.201011. ISSN 1097-5349. 26 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2024. 
  4. ^ Inoue, Satoshi; Tanaka, Kazunori; Arisaka, Fumio; Kimura, Sumiko; Ohtomo, Kohei; Mizuno, Shigeki (Aralık 2000). "Silk Fibroin of Bombyx mori Is Secreted, Assembling a High Molecular Mass Elementary Unit Consisting of H-chain, L-chain, and P25, with a 6:6:1 Molar Ratio". Journal of Biological Chemistry (İngilizce). 275 (51): 40517-40528. doi:10.1074/jbc.M006897200. 16 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2024. 
  5. ^ Valluzzi, Regina; Gido, Samuel P.; Muller, Wayne; Kaplan, David L. (Mart 1999). "Orientation of silk III at the air-water interface". International Journal of Biological Macromolecules (İngilizce). 24 (2-3): 237-242. doi:10.1016/S0141-8130(99)00002-1. 16 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2024. 
  6. ^ Tokiwa, Yutaka; Calabia, Buenaventurada; Ugwu, Charles; Aiba, Seiichi (26 Ağustos 2009). "Biodegradability of Plastics". International Journal of Molecular Sciences (İngilizce). 10 (9): 3722-3742. doi:10.3390/ijms10093722. ISSN 1422-0067. 11 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2024.