Elision
Elysion (/ɪˈlɪzi.əm, ɪˈlɪʒəm/[1]), diğer adlarıyla Elysion Tarlaları (Grekçe: Ἠλύσιον πεδίον, Ēlýsion pedíon), Elysion Ovaları veya Elysion Diyarı, zaman içinde gelişen ve bazı Yunan dini ve felsefi mezhep ve kültlerince benimsenen bir ahiret anlayışıdır. Başlangıçta, Yunan yeraltı dünyası olan Hades'in alanından ayrı tutulmuştur. Yalnızca tanrılarla akraba olan ölümlüler ve diğer kahramanlar, Styx Nehri'ni geçerek buraya kabul edilebilirdi. Sonraları, buraya girebilecekler arasına tanrılar tarafından seçilenler, erdemliler ve kahramanlar da eklendi. Ölümlerinden sonra Elysion Tarlaları'nda kalacak, kutsanmış ve mutlu bir ahiret yaşayacak ve hayattayken keyif aldıkları şeylerle vakit geçirebileceklerdi.[2][3][4][5][6][7]
Homeros'a göre Elysion Tarlaları, Okeanos nehrinin yakınında, Dünya'nın batı ucunda yer alıyordu.[2] Yunan şair Hesiodos döneminde ise Elysion, "Mutlu Adalar" veya "Kutsanmışların Adaları" olarak da bilinir hale geldi ve Dünya'nın batı sınırında, okyanusun sonunda konumlandırıldı.[2][8][9] Thebaili şair Pindaros ise "Kutsanmışların Adaları"nı tek bir ada olarak tasvir etmiş ve burayı gölgelik parklarla, atletik ve müzikal faaliyetlerle zaman geçiren sakinleriyle betimlemiştir.[2][3]
Elysion'un yöneticisi kaynaklara göre değişiklik gösterir: Pindaros ve Hesiodos, yönetici olarak Kronos'u adlandırırken,[10] Homeros ise Odysseia adlı eserinde burada sarışın Rhadamanthys'in yaşadığını belirtir.[7][8][11][12] "Kutsanmışların Adası" ayrıca, Samsatlı Lukianos'un 2. yüzyılda yazdığı mizahi roman Gerçek Bir Hikaye'de (A True Story) yer almaktadır.
Kelime kökeni
değiştirMuhtemelen eski Yunancaya Minos dilinden geçmiştir. Daha önceleri eski Mısır'da ialu (daha eski iaru) kelimesi bulunmakta ölülerin gittiği bolluk ve ölümsüzlük bulunan kamış tarlaları (eski Mısır dili:sekhet iaru / ialu) anlamında kullanılmaktaydı. Yıldırım tarafından vurulmuş kişi veya yer anlamlarına gelen enelysion, enelysios kelimesinden türemiştir. Bu yerin Zeus tarafından yıldırım ile vurularak kutsanmış olduğu düşünülmektedir.
Kaynakça
değiştir- ^ Wells, John C. (2000). Longman Pronunciation Dictionary (new bas.). Harlow, England: Longman. s. 257. ISBN 978-0-582-36467-7.
- ^ a b c d Peck, Harry Thurston (1897). Harper's Dictionary of Classical Literature and Antiquities, Volume 1. New York: Harper. ss. 588, 589.
- ^ a b Sacks, David (1997). A Dictionary of the Ancient Greek World. Oxford University Press US. ss. 8, 9. ISBN 0-19-511206-7.
- ^ Zaidman, Louise Bruit (1992). Religion in the Ancient Greek City. United Kingdom: Cambridge University Press. s. 78. ISBN 0-521-42357-0.
- ^ Clare, Israel Smith (1897). Library of Universal History, Volume 2: Ancient Oriental Nations and Greece. New York: R. S. Peale, J. A. Hill.
- ^ Petrisko, Thomas W. (2000). Inside Heaven and Hell: What History, Theology and the Mystics Tell Us About the Afterlife. McKees Rocks, PA: St. Andrews Productions. ss. 12-14. ISBN 1-891903-23-3.
- ^ a b Ogden, Daniel (2007). A Companion to Greek Religion. Singapore: Blackwell Publishing. ss. 92, 93. ISBN 978-1-4051-2054-8.
- ^ a b Westmoreland, Perry L. (2007). Ancient Greek Beliefs. Lee And Vance Publishing Co. s. 70. ISBN 978-0-9793248-1-9.
- ^ Rengel, Marian (2009). Greek and Roman Mythology A to Z. Infobase Publishing. s. 50. ISBN 978-1-60413-412-4.
- ^ Evelyn-White, Hugh G. (1914). The Homeric Hymns and Homerica with an English Translation. Londra: William Heinemann Ltd.
- ^ Burkert, Walter (1985). Greek Religion. United Kingdom: Blackwell. s. 198. ISBN 0-631-15624-0.
- ^ Murray, A.T. (1919). Homer, The Odyssey with an English Translation. Cambridge, MA: Harvard University Press – Perseus Digital Library Project vasıtasıyla.