Ebu Abdullah Ömer bin Şuayb
Ebu Abdullah Ömer bin Şuayb, ayrıca Bizans kaynaklarında Babdel (Yunanca: Βαβδέλ), y. 880–895 yılları arasında hüküm süren üçüncü Girit Emiri'dir.
| Ebu Abdullah Ömer bin Şuayb | |
|---|---|
| 3. Girit Emiri | |
| Görev süresi yak. 880 - yak. 895 | |
| Yerine geldiği | Şuayb bin Ömer |
| Yerine gelen | Muhammed bin Şuayb |
Girit Emirliği'nin kendi tarihi ve hükümdarları hakkında hayatta kalan kayıtlar çok parçalıdır. George C. Miles'ın nümismatik kanıtların yardımıyla yaptığı çalışmaların ardından, tahmini olarak ikinci emir Şuayb bin Ömer'in oğlu ve Girit fatihi ve Girit Emirliği'nin kurucusu Ebu Hafs Ömer'in torunu olarak tanımlanır. Saltanatı y. 855 ila y. 880 arasına yerleştirilir.[1][2][3] Bizans tarihçisi Genesios'a göre, Bizans imparatoru VI. Leon (h. 886-912 ) hükümdarlığında Ebu Abdullah Mora kıyılarında bir gemi kazası geçirdi ve yerel vali Constantine Tessarakontapechys tarafından esir alındı.[3]
Görünüşe göre yerine kardeşi Muhammed bin Şuayb geçti, ancak daha sonra iki oğlu Yusuf ve Ahmed sırasıyla y. 910–915 ve y. 925–940 yılları arasında hüküm sürdü.[1][4] Konstantinopolis Patriği Nikolaos Mistikos tarafından Ömer'in oğlu Yusuf'a gönderilen bir mektuba göre Ömer, Patrik I. Fotios ile dostane bir yazışma sürdürmüştür.[3]
Kaynakça değiştir
- Özel
- ^ a b Miles 1964, ss. 11–14.
- ^ Canard 1971, s. 1085.
- ^ a b c PmbZ, Abū ʻAbdallāh ʻUmar II. b. Šuʻayb (#20032).
- ^ Canard 1971, s. 1086.
- Genel
- Canard, M. (1971). "Iḳrīṭis̲h̲". Lewis, B.; Ménage, V. L.; Pellat, Ch.; Schacht, J. (Ed.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume III: H–Iram (İngilizce). Leiden: E. J. Brill. ss. 1082–1086. OCLC 495469525.
- Lilie, Ralph-Johannes; Ludwig, Claudia; Pratsch, Thomas; Zielke, Beate (2013). Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit Online. Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften. Nach Vorarbeiten F. Winkelmanns erstellt (Almanca). Berlin ve Boston: De Gruyter.
- Miles, George C. (1964). "Byzantium and the Arabs: Relations in Crete and the Aegean Area". Dumbarton Oaks Papers (İngilizce). 18: 1-32. doi:10.2307/1291204. JSTOR 1291204.