Durdurma gücü

Genellikle ateşli silahlar gibi menzilli bir silahın hedef canlıyı fiziken etkisiz ya da hareketsiz duruma getirme yeteneği

Durdurma gücü, genellikle ateşli silahlar gibi menzilli bir silahın insan veya hayvan türü hareketli bir hedefi fiziken etkisiz ya da hareketsiz duruma getirme yeteneğidir.

Bir silahın durdurma gücü ile ölümcüllüğü birbirinden ayrı kavramlardır. Zira durdurma gücü, hedefin; atıştan sonraki kısa, orta ve uzun vadeli süreçte ölüp ölmemesinden bağımsız olarak yalnızca atış anında durdurulup durdurulamamasıyla ilgilenir.

Durdurma gücü, temel olarak; merminin fiziksel özelliklerine, balistik davranışına, vurulan hedefin biyolojik yapısına ve yaranın hedefin vücudundaki yerine bağlı olsa da tam olarak saptanması için birden çok etkenin aynı anda incelenmesi gerektiğinden üzerine çalışılması zor bir alandır. Bu nedenle hangi tür merminin durdurma gücünün daha yüksek olduğu gibi konular oldukça tartışmalı konulardır.

Bununla birlikte; kullanılan mermiden bağımsız olarak, insan bir hedefin; üst gövdesinden ya da kafasından vurulduğunda durdurulma olasılığının daha fazla olacağı yönünde, halihazırda kullanımda olan birçok askeri talimnameye temel oluşturmuş genel bir kabul bulunmaktadır. Bu genel kabul nedeniyle NATO standartlarını benimseyen kolluk kuvveti ve orduların talimnamelerinde, personele ya da sivillere tehdit oluşturan bir hedefle silahlı angajmana girileceği zaman üst gövde veya kafanın hedef alınması gerektiği yazılıdır.[1][2][3][4]

Kaynakça

değiştir
  1. ^ "TC 7-98-1 CHAPTER 2 LESSON 18". web.archive.org. 19 Eylül 2016. 19 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2021. 
  2. ^ "Failure Drill | Shooting Illustrated". web.archive.org. 6 Ekim 2014. 6 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2021. 
  3. ^ "Wayback Machine". web.archive.org. 17 Şubat 2013. 17 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2021. 
  4. ^ "CMC-22 Immediate Target Engagement Techniques". web.archive.org. 17 Şubat 2013. 17 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2021.