Vikipedi

Childe Hassam

Amerikalı ressam (1859 – 1935)

Frederick Childe Hassam (17 Ekim 1859 - 27 Ağustos 1935), şehir ve kıyı sahneleriyle tanınan Amerikalı Empresyonist bir ressamdı. Mary Cassatt ve John Henry Twachtman ile birlikte Hassam, İzlenimciliğin Amerikalı koleksiyonculara, bayilere ve müzelere duyurulmasında etkili oldu. Kariyeri boyunca 3,000'den fazla resim, yağ, sulu boya, gravür ve taşbaskı yaptı ve 20. yüzyılın başlarında etkili bir Amerikalı sanatçıydı.

Childe Hassam
Childe Hassam
Genel bilgiler
Doğum17 Ekim 1859(1859-10-17)
Dorchester, Boston, Massachusetts
Ölüm27 Ağustos 1935 (75 yaşında)
Doğu Hampton, New York
UyrukAmerikalı
AlanıResim
Sanat eğitimiAcadémie Julian
Katıldığı akımlarAmerikan Empresyonizmi
Ödüller

İlk yıllar değiştir

 
Montmartre, Paris, 1889, Princeton Üniversitesi Sanat Müzesi'nde görüntüleyin

Hassam, herkes tarafından bir amcadan alınan bir isim olan "Childe" (çocuk gibi telaffuz edilir) olarak biliniyordu. Hassam, 17 Ekim 1859'da Boston'un Dorchester semtindeki Meeting House Hill'deki Olney Caddesi'ndeki aile evinde doğdu[2] Babası Frederick Fitch Hassam (1825-1880), geniş bir sanat ve antika koleksiyonuna sahip orta derecede başarılı bir çatal bıçak takımlarıyla ilgili iş adamıydı.[3] Uzun bir New Englandlı soyundan geliyordu. Maine yerlisi olan annesi Rosa Delia Hawthorne (1832-1880), Amerikalı romancı Nathaniel Hawthorne ile bir atayı paylaştı. Babası, Horsham adı zamanla Hassam'a bozulan on yedinci yüzyıl İngiliz göçmeninin soyundan geldiğini iddia etti. Koyu tenli ve aşırı derecede kapalı gözleriyle, birçok kişi Childe Hassam'ı Orta Doğu kökenli biri olarak kabul ediyordu - bu onun canlandırmaktan hoşlandığı bir spekülasyon. 1880'lerin ortalarında , imzasının yanında İslami görünen bir hilal ayını (sonunda yalnızca bir kesik çizgisine dönüştü) resmetmeye başladı ve "Muley" (Arapça "Mawla", Lord veya Master'dan) takma adını benimsedi., hayatı Washington Irving'in Elhamra Masalları'nda kurgulanan on beşinci yüzyıl Granada hükümdarı Muley Abul Hassan'ı çağırıyor.[1]

Hassam, sanata erken bir ilgi gösterdi. İlk derslerini Mather School'da iken çizim ve suluboya üzerine aldı, ancak ebeveynleri onun yeni doğmakta olan yeteneğini pek dikkate almadı.[4]

Hassam, çocukken Dorchester Lisesi'nde boks ve yüzmede mükemmeldi. Kasım 1872'de çıkan feci yangın, babasının işi de dahil olmak üzere Boston'un ticaret bölgesinin çoğunu yok etti. Hassam liseyi iki yıl sonra (17 yaşında) terk etti ve 1880'de ailesi yakındaki Hyde Park'a taşındı.[5] Amcasının Harvard eğitimi için ödeme yapma teklifine rağmen, Hassam çalışarak ailesine destek olmayı tercih etti. Babası, Little, Brown & Company yayıncısının muhasebe bölümünde bir iş ayarladı. Bu süre zarfında Hassam, ahşap oyma sanatını inceledi ve gravürcü George Johnson 'da iş buldu. Hızlı bir şekilde usta bir "ressam" olduğunu kanıtladı ve antetli kağıt ve gazete gibi ticari gravürler için tasarımlar yaptı.[6] Sanatsal olarak resim yapmaya başlayarak, tercih ettiği araç sulu boyaydı, çoğunlukla dış mekan çalışmaları ve 1879 civarında ilk yağlı boya resimlerini yapmaya başladı.[6]

Kariyeri değiştir

Erken kariyeri değiştir

1880'ler değiştir

 
Washington Arch, Washington Square Park'ta 1893

Hassam 1882'de serbest illüstratör oldu (ticarette "siyah-beyaz adam" olarak bilinir) ve ilk stüdyosunu kurdu. Harper's Weekly, Scribner's Monthly ve The Century gibi dergiler için çocuk hikâyelerini resimleme konusunda uzmanlaştı.[6] Lowell Institute ve Boston Art Club'da resim derslerine katılırken tekniğini geliştirmeye devam etti ve burada hayatın içinden resimleri yapma dersleri aldı.[6]

1883'te Hassam, Boston'daki Williams and Everett Gallery'deki ilk kişisel sergisinde suluboya resim sergilemiştir.[6] Ertesi yıl arkadaşı Celia Thaxter, onu ilk adını bırakmaya ikna etti ve ardından "Childe Hassam" olarak tanındı. O da onun imzası önünde hilal sembolünü eklemek başladı anlamı, spekülatif kalır[6] muhtemelen Ortadoğu ve Türk kökenlerini çıkarım için onun tutku bir imasıydı.[1]

Nispeten az resmi sanat eğitimi almış olan Hassam, arkadaşı ve Boston Sanat Kulübü üyesi olan Edmund H. Garrett tarafından 1883 yazında Avrupa'ya iki aylık bir "çalışma gezisi" için kendisine katılmasını tavsiye etti. Birleşik Krallık, Hollanda, Fransa, İtalya, İsviçre ve İspanya'yı gezdiler, Eski Ustaları birlikte incelediler ve Avrupa kırsalının suluboyalarını yarattılar. Hassam, JMW Turner'ın suluboyalarından özellikle etkilenmişti. Hassam'ın bu gezide yaptığı sulu boyalardan 67'si 1884'teki ikinci sergisinin temelini oluşturdu.[6] Bu dönemde Hassam, Cowles Sanat Okulu'nda öğretmenlik yaptı. Ayrıca, önde gelen eleştirmenleri ve "genç nesil sanatçı, illüstratör, heykeltıraş ve dekoratörlerin en canlı ve en zeki olanlarını içeren - Boston'a en yakın şey olan" Paint and Clay Club "a katılarak sanat topluluğundaki bağlantılarını genişletti. övünebilir. "[6] Arkadaşları onu enerjik, sağlam, dışa dönük ve alçakgönüllü, kendi kendine alay edebilecek ve düşünceli davranışlarda bulunabilecek biri olarak gördü, ancak sanat camiasında kendisine karşı çıkanlara karşı tartışmacı ve kötü bir şekilde esprili olabilirdi.[6] Hassam, özellikle büyük Fransız manzara ressamı Jean-Baptiste-Camille Corot'u seven, Barbizon'un doğadan doğrudan çalışma geleneğini vurgulayan William Morris Hunt çevresinden etkilendi. Onların "atmosfer ve ışık manzara resminde çalışmak için harika şeylerdir" inancını benimsedi. 1885'te, kısmen Hassam'ın ilk yağlı boya tablosu A Back Road'a (1884) yanıt veren tanınmış bir eleştirmen, "Bu sağlam Fransız okuluna dayanan Boston manzara resminin zevki, yaşamsal, olumlu, üretken ve ayırt edici tek şeydir. bugün sanatçılarımız arasındaki eğilim ... Yeni ekolün bu radikalleri için gerçek şiir yeter. Sağlıklı, erkeksi kaslı bir sanat türüdür. "[6]

 
Rainy Day, Boston (1885), Ohio'daki Toledo Sanat Müzesi, Caillebotte'nin 1877 Paris Caddesi'ne "esrarengiz bir benzerlik" ile; Yağmurlu Gün[7]

Şubat 1884'te, birkaç yıllık kurun ardından, Hassam bir aile dostu olan Kathleen Maude (veya Maud) Doane (1861 doğumlu) ile evlendi.[1] Birlikte yaşadıkları süre boyunca ev işlerini yönetti, seyahatler düzenledi ve diğer ev işlerine katıldı, ancak özel hayatları hakkında çok az şey bilinir.[6] Hassam, 1880'lerin ortalarında şehir manzaralarını boyamaya başladı; Alacakaranlıkta Boston Common (1885) onun ilkiydi. "Etrafına bak ve ne görüyorsan onun resmini yap. Beaux-Arts'ı ve modelleri unutun ve etrafınızı saran yoğun yaşamı canlandırın ve Brooklyn Köprüsü'nün Roma Kolezyumu'na değer olduğundan ve modern Amerika'nın antik çağların kılıcı kadar güzel " diye geleneksel konusunu bırakmış Fransız akademik usta Jean-Leon Gérôme verdiği kalpten tavsiyelere inanan birkaç diğer ilerici Amerikan sanatçıya katıldı.[6] Bununla birlikte, Boston'lu bir eleştirmen, Hassam'ın kentsel konu seçimini "çok hoş ama sanat değil" olarak kesin bir şekilde reddetti. Yağlı boya resminde sürekli gelişme göstermesine rağmen, suluboyaları tutarlı finansal başarı sağlamaya devam etti. Eşiyle birlikte, 1886'da Paris sanat camiasının merkezi Place Pigalle yakınlarındaki bir hizmetçiyle iyi konumlanmış bir apartman dairesi / stüdyosu kurabildikleri Paris'e döndü. Amerikalı sanatçı Frank Myers Boggs [fr], Fransızlar arasında yaşadılar ve yurtdışında okuyan diğer Amerikalı sanatçılarla çok az sosyalleştiler.[8]

 
Geç Öğleden Sonra, New York, Kış, c. 1900. Brooklyn Müzesi

Hassam, prestijli Académie Julian'da figür çizimi ve resim eğitimi almak için Fransa'ya taşınmıştı.[6] Gustave Boulanger ve Jules Joseph Lefebvre ile resmi çizim derslerinden yararlandı ancak hızlı bir şekilde kendi kendine çalışmaya geçti ve "Julian akademisinin rutinin kişileştirilmesi olduğunu ... [akademik eğitim] tüm orijinalliği ortadan kaldırdığını fark etti. büyüyen erkeklerin. Onları bir rutin haline getirme eğilimindedir ve onları içinde tutar ", bunun yerine" aynı derecede kendi yöntemimi "tercih eder.[6] İlk Paris çalışmaları, çoğunlukla kahverengi bir palet kullanan sokak sahneleriydi. Bu çalışmaları Boston'a geri gönderdi ve satışları, eski suluboyalarıyla birlikte, yurtdışında kalmasını sürdürebilmesi için ona yeterli gelir sağladı.[6] 1887 sonbaharında Hassam, büyük bir palet değişikliği kullanarak Grand Prix Day'in iki versiyonunu boyadı. Bu çarpıcı teknik değişikliğinde, Fransız Empresyonistlere benzer şekilde, daha yumuşak, daha yaygın renkleri tuvale yerleştiriyor, daha serbest fırça darbeleriyle yapılan ışıkla dolu sahneler yaratıyordu. Muhtemelen müzelerde ve sergilerde gördüğü Fransız Empresyonist resimlerinden ilham almış, ancak sanatçıların hiçbiriyle tanışmamıştı. Hassam sonunda "On " olarak bilinen Amerikalı İzlenimciler grubundan biri oldu.[9]

Eve gönderdiği tamamlanmış resimler de dikkat çekti. Bir eleştirmen şu yorumda bulundu: "Pek çok iyi, kötü ve kayıtsız sanat akımının ortasında Sayın Hassam'ın, kendi kanosunu büyük ölçüde bağımsızlık ve yöntemle kürek çekiyor gibi göründüğünü belirtmek canlandırıcı. Üç yıl önceki Boston resimleri ... daha yeni çalışmalarıyla karşılaştırıldığında ... nasıl ilerlediği görülebilir."[6] Hassam, Paris'teki 1889 Exposition Universelle'e dört tabloyla katkıda bulundu ve bronz madalya kazandı. O sırada, yurtdışında okuyan ancak Fransız geleneklerine boyun eğmeyen ilerici Amerikalı sanatçıların ortaya çıkışına dikkat çekti:

Amerikan Bölümü ... beni Amerikalıların bir okul talep etme kapasitesine sonsuza kadar ikna etti. Inness, Whistler, Sargent ve birçok Amerikalı, burada yapılan her şeyle kendi seçtikleri çizgide başa çıkabilirler. . . Bir sanatçı, kendi zamanını resmetmeli ve doğaya hissettiği gibi davranmalı, seleflerinin aynı aptallıklarını tekrar etmemelidir. . . Bugün başarılı olan adamlar, rutinden çıkan adamlardır.[6]

Fransız Empresyonistlere gelince, "Claude Monet, Sisley, Pissarro ve aşırı Empresyonistler okulu bile büyüleyici ve yaşayacak bazı şeyler yapıyor" diye yazdı.[6] Hassam daha sonra "aşırı Empresyonist" olarak anıldı. Fransız Empresyonist bir sanatçıyla en yakın teması, Hassam, Renoir'in eski stüdyosunu devraldığında ve ressamın geride bıraktığı yağlı boya eskizlerinden bazılarını bulduğunda gerçekleşti. "Renoir hakkında hiçbir şey bilmiyordum veya Renoir hakkında hiçbir şey umursamıyordum. Bu deneylere saf renklerle baktım ve kendim yapmaya çalıştığım şeyin bu olduğunu gördüm."[6]

1890'lar değiştir

 
Kar fırtınası, Madison Meydanı, yak. 1890

Çift, 1889'da New York'ta ikamet ederek Amerika Birleşik Devletleri'ne döndü. Stüdyo illüstrasyonuna devam etti ve iyi havalarda dışarıda manzaralar üretti. Fifth Avenue ve 17th Street'te, ilk New York yağlarından biri olan Fifth Avenue in Winter'a boyadığı bir stüdyo daire buldu. Şık cadde o zamanlar at arabaları ve el arabaları ile gezildi. En sevdiği resimlerden biriydi ve birkaç kez sergiledi.[6] Le Figaro'nun "Amerikan karakteri" için övdüğü bir kış kent panoraması oluşturmak için siyah ve kahverengilerden oluşan ayırt edici bir koyu renk paleti (katı Empresyonistler tarafından normalde "yasak renkler" olarak kabul edilir) ustaca kullanır. İlkbaharda Washington Kemeri (1890) için, bunun yerine Monet'nin kullanmış olabileceğine benzer beyazla kaplı parlak bir pastel palet gösterdi.[6]

Ani değişim seçeneklerini ve menzilini genişletti.[6] 1890'larda, hareketin kendisi Post-Empresyonizm ve Fovizm'e yol açarken tekniği, hem yağlı hem de suluboyada Empresyonizme doğru gittikçe daha fazla evrildi. Avrupa'da kaldığı süre boyunca, opera, kabare, tiyatro ve tekne gezintisi gibi Empresyonistlerin diğer favori tasvirlerinden kaçınarak sokak ve at sahnelerini tercih etmeye devam etti. O da sunulan Sardunyalar (1888) de dahil olmak üzere bahçe ve "çiçek kız" sahneleri, bazı özellikli eşi boyanmış Salon 1889 yılında sergi[6] Paris'te kaldığı süre boyunca her üç Salon gösterisinde de yer almayı başardı ancak sadece bir bronz madalya kazandı.[6]

Hassam, American Water Color Society aracılığıyla tanıştığı Amerikalı Empresyonist sanatçılar J. Alden Weir ve John Henry Twachtman ile yakın arkadaş oldu ve sonraki aylarda diğer sanat toplulukları ve sosyal kulüpler aracılığıyla sanat camiasında birçok bağlantı kurdu.[6] Çeşitli sergilere ve gösterilere Avrupa'da kaldığı dönemden eserlerle katkıda bulundu. Hassam, dairesine yürüme mesafesinde karşılaştığı New York'un kibar kentsel atmosferini coşkuyla boyadı ve alt sınıf mahallelerin sefaletinden kaçındı. New York dünyanın en güzel şehri olduğunu ilan etti. Paris'in hiçbirinde kendi Beşinci Caddemize benzeyen bir bulvar yok ... Ortalama bir Amerikalı hala kendi ülkesinin güzelliğini takdir edemiyor."[6] Melon şapkaları ve silindir şapkaları giymiş iyi giyimli erkekleri, dışarıda moda kadınları ve çocukları ve ticari binaların sıralandığı (o zamanlar genellikle altı kattan daha az olan) kalabalık caddelerde yavaş yavaş ilerleyen atlı taksileri yakaladı . Hassam'ın ana odağı sonsuza kadar "hareket halindeki insanlık" olmaya devam edecektir.[6] Kendi sanatsal gelişiminden ve konularından asla şüphe duymadı, hayatı boyunca içgüdüsel seçimlerine güvenerek devam etti.[6]

Amerika ve Fransa'da alternatif olarak çalışan Theodore Robinson sayesinde o, Twachtman ve Weir, o sırada Giverny'de ikamet eden Claude Monet ile yakın temas halindeydi. Dört Amerikalı, Amerikan İzlenimciliğinin özünü temsil ediyordu; kendileri için gerçek olanı, ellerinde tanıdık ve yakın olanı, mümkün olduğunda dışarıda ve ışık ve gölgenin yakınlığı ile - abartılı ve yanlış renklendirilmiş olsa da - resmetmeye adadı zaman zaman - amaçlı bir etki veya izlenim yaratır.[6] Kent sahnesi, Hassam'ın "en şaşırtıcı etkilere sahip" ve herhangi bir sahil sahnesi kadar pitoresk bulduğu kendine özgü bir atmosfer ve ışık sağladı.[6] Bununla birlikte, kentsel Empresyonist için zorluk, bu faaliyetin çok hızlı hareket etmesiydi ve bu nedenle, petrolden tam bir izlenim bırakmak neredeyse imkansızdı. Hassam bunu telafi etmek için uygun bir yer bulacak, planladığı resmin bileşenlerinin eskizlerini yapacak, ardından daha küçük sahnelerin birleşiminden oluşan toplam bir izlenim oluşturmak için stüdyoya dönecekti.[6]

 
Celia Thaxter bahçesinde, 1892, Smithsonian Enstitüsü

Yazları, New Hampshire açıklarındaki Shoals Adaları'nın en büyüğü olan ve o zamanlar sanatçı kolonisiyle ünlü olan Appledore Adası gibi daha tipik bir Empresyonist yerde çalışacaktı. Adadaki sosyal yaşam, sanatçılara ve edebi şahsiyetlere ev sahipliği yapan şair Celia Thaxter'ın salonunun etrafında dönüyordu. Grup, "büyük bir aile gibi neşeli, zarif, ilginç ve sanatsal bir gruptu." Hassam orada hatırladı, "En güzel yazlarımdan bazılarını ... (ve) ülkenin en iyi insanlarıyla tanıştığım yerde geçirdim."[6] Hassam'ın resimlerindeki konuları arasında Thaxter'in çiçek bahçesi, kayalık manzara ve bugüne kadarki en izlenimci fırça darbeleriyle oluşturduğu bazı iç sahneler vardı. Empresyonist tarzda, renklerini "tüpten mükemmel bir şekilde çıkararak " ön karıştırma yapmadan astarsız tuvale uyguladı.[6] Sanatçılar çalışmalarını Thaxter'in salonunda sergiledi ve adada kalan varlıklı alıcılara maruz kaldı. Thaxter 1894'te öldü ve Hasam haraç olarak onun oturma odasını Çiçekler Odası'nda boyadı.

1890'ların ortalarından itibaren Hassam, Gloucester, Massachusetts'e yaz resim gezileri de yaptı; Cos Cob, Connecticut; ve Old Lyme, Connecticut; hepsi deniz kenarında, ancak her biri resim için benzersiz yönler sunuyor. Satışları iyi olmasına rağmen, Hassam, 1893'te Chicago'daki Dünya Kolomb Sergisi de dahil olmak üzere ticari işler üstlenmeye devam etti[6] Küba, Havana'ya yaptığı bir geziden sonra Hassam, New York'a döndü ve 1896'da Amerikan Sanat Galerileri'nde bugüne kadar tüm kariyerini kapsayan 200'den fazla eserin yer aldığı ilk büyük tek kişilik müzayede şovunu yaptı.[6] New York Times, "sürekli artan izlenimciler çetesi, Bay Hassam'ın konseylerin baş rahiplerinden biri" olduğunu gözlemledi.[10] Eleştirmenlerin çoğu, Empresyonizmi çok ileri götürdüğüne ikna olmuştu, biri "renk anahtarı gıcırdayana kadar gittikçe yükseliyor. Onun izlenimi gittikçe daha silikleşiyor. " Bir başka eleştirmen, "Bir resmi çok seven halkı görmezden geliyor" dedi. Hassam, müzayedede resim başına 50 dolardan az para kazandı. Diğer Amerikalı sanatçılar da 1896'daki genel ekonomik çöküş sırasında zor zamanlar geçiriyorlardı. Hassam Avrupa'ya dönmeye karar verdi.

 
Ağustos Öğleden Sonra, Appledore, 1900
 
Eski Lyme Kilisesi, tuval üzerine yağlıboya, 1905

1897'de New York'a dönen Hassam, Empresyonistlerin Amerikan Sanatçılar Topluluğu'ndan ayrılmasına katıldı ve The Ten olarak bilinen yeni bir topluluk kurdu. Grup, en radikal üyelerden biri olan Hassam tarafından başlatılmasa da harekete geçti. Durand-Ruel Galerisi'ndeki ilk gösterileri, yeni Avrupa çalışmalarından yedi tanesini içeriyordu.[6] Eleştirmenler, onun yeni çalışmasını "deneysel" ve "oldukça anlaşılmaz" olduğu için reddettiler.[6] Kent resimlerine figürlerin dahil edilmesiyle hâlâ ilgileniyor olsa da, Gloucester Limanı, Newport, Old Lyme ve diğer New England bölgelerinde yaptığı yeni yaz çalışmaları, saf manzaralara ve binalara artan ilgiyi gösterir.[6] 1903'te başlayan Eski Lyme Sanat Kolonisi'nde geçirdiği zaman, tüm koloninin çıktısının Tonalizmin sessiz renklerinden Amerikan İzlenimciliğine doğru kaymasına neden oldu. Renkleri, birçok izleyicinin rahatsız edici ve anlaşılmaz bulduğu Monet'in tonuna daha soluk ve yaklaştıkça, kendisine belirli bir paleti nasıl bulduğu soruldu. "Denekler bana bir renk şeması öneriyor ve ben sadece resim yapıyorum" şeklinde yanıt verdi.[6]

1900'de Hassam, Provincetown, Massachusetts'i ziyaret etti. Provincetown, bir zamanlar gelişen bir denizcilik topluluğu yerel turizme büyük ölçüde güvenmeye başlamıştı. Building the Schooner, Provincetown'da, topluluktaki nadir bir olayı benzersiz bir şekilde yakalıyor: bir gulet inşa etmek. Hassam'ın çalışmasında yer alan gemi, bir Chicago milyoneri tarafından ödendi ve çeyrek asırda Provincetown'da inşa edilen ilk büyük gemiydi.[11]

Hassam, çalışmalarını pazarlamada zekiydi ve çeşitli şehirlerde ve yurtdışında bayiler ve müzeler tarafından temsil edildi. Eleştirmenlere ve muhafazakar alıcılara rağmen, finansal hayatta kalmak için öğretmeye başvurmadan satmaya ve resim yapmaya devam etmeyi başardı. Bir meslektaşım Hassam'ı "keskin bir dağıtım bilgisine ve işini yerleştirme taktiksel yeteneğine sahip" bir sanatçı olarak tanımladı.[6] Yeni yüzyıl başladığında, İzlenimcilerin Fransa'daki ilk sergilerinden yaklaşık otuz yıl sonra, İzlenimcilik nihayet Amerikan sanat camiasında bir meşruiyet kazandı ve Hassam büyük müzelere satış yapmaya ve jüri ödülleri ve madalyalar almaya başladı ve vizyonuna olan inancını doğruladı.[6] 1906'da Ulusal Tasarım Akademisi Akademisyeni seçildi.

Belirgin bir orta yaş krizinin bir parçası olarak kısa bir depresyon ve içki döneminden sonra, kırk beş yaşındaki Hassam kendini yüzme de dahil olmak üzere daha sağlıklı bir yaşam tarzına adadı. Bu süre zarfında manevi ve sanatsal bir canlanma hissetti ve dış mekanlarda çıplaklar da dahil olmak üzere bazı Neo-Klasik konuların resmini yaptı. Kentsel konuları azalmaya başladı ve hareketli metrolar, yükseltilmiş trenler ve motorlu otobüsler, daha önceki zamanlarda yakalamayı çok sevdiği atlı sahnelerin zarafetinin yerini aldığı için şehir hayatından yorulduğunu itiraf etti. Şehrin mimarisi de değişti. Görkemli konaklar yerini, kendi sanatsal çekiciliğine sahip olduğunu kabul ettiği gökdelenlere bıraktı: "Kuşkusuz, bir gökdelenin, çılgınca biçimlendirilmiş bir mimari ucube olarak, tek tek ele alındığında pek de bir sanat harikası olmadığını kabul etmek gerekir. Gökyüzüne karşı yükselen zikzak hatları ile gruplar halinde alındığında ve gökdelenlerin gerçekten güzel olduğu mesafeye kadar şefkatle eriyor. " Hassam'ın şehir resimleri, Aşağı Manhattan'da (1907) gösterildiği gibi, daha yüksek bir perspektif aldı ve insanlar buna göre küçüldü.[6] Sadece kışlarını New York'ta geçirmeye başladı ve yılın gerisini gezerek kendisine "ressamların Marco Polo'su" adını verdi.[6] 1904 ve 1908'de Oregon'a gitti ve yeni konular ve farklı görüşler tarafından canlandırıldı, sık sık arkadaşı, avukatı ve amatör ressam Albay CES Wood ile açık havada çalışıyordu. Yüksek Çöl, engebeli sahil, Cascades, Portland sahneleri ve hatta idealize edilmiş manzaralarda çıplaklar (Sembolist Pierre Puvis de Chavannes'inkilerle karşılaştırılabilir bir dizi banyo yapanlar) 100'den fazla resim, pastel ve suluboya resmi yaptı.[12] Her zaman olduğu gibi, stilini ve renklerini eldeki konuya ve mekanın havasına uyarladı, ancak her zaman Empresyonist damar içindeydi.[12]

Geç kariyeri değiştir

 
14 Temmuz, Rue Daunou, 1910

Sanat piyasası şimdi çalışmalarını hevesle kabul ederken, 1909'da Hassam büyük bir başarıya imza attı ve resim başına 6,000 dolar kazanıyordu. Yakın arkadaşı ve meslektaşı sanatçı J. Alden Weir başka bir sanatçıya şu yorumu yaptı: "Ortak arkadaşımız Hassam en büyük şans ve hak edilmiş bir başarıya imza attı. Apartman stüdyosunu sattı ve bu kış bence her zamankinden daha fazla resim sattı ve gerçekten dalganın zirvesinde. Böylece berrak, neşeli bir hava ile dolaşıyor."[6]

 
Su Bahçesi, yak. 1909

Hassamlar, Paris'in çok değiştiğini görmek için 1910'da Avrupa'ya döndüler: "Kasaba, New York gibi tamamen paramparça oldu. Çok fazla bina oluyor. Amerikayı Amerikalıları geride bıraktılar!"[6] Hassam, canlı şehrin ortasında, meşhur Bayrak serisinin öncüsü olan Bastille Günü kutlamaları sırasında On Dört Temmuz[13] Rue Daunou'yun resmini yaptı (aşağıya bakınız).

 
Otoportre, 1916, Ulusal Sanat Galerisi

New York'a döndüğünde, Hassam 1920'lere kadar sürdürdüğü bir dizi "pencere" resmine başladı, genellikle çiçekli bir kimono içinde düşünceli bir kadın modeli, The Goldfish Window'da (1916) olduğu gibi ışıkla dolu perdeli veya açık bir pencereden önce ).[6] Sahneler müzeler arasında popülerdi ve hızla çekildi. Hassam, 1910'dan 1920'ye kadar olan dönemde özellikle üretken ve enerjikti ve bir eleştirmenin şu yorumu yapmasına neden oldu: "Adam yetmiş yaşına geldiğinde dünyada korkunç sayıda Hassam resmi olacak!"[6] Hassam, hayatı boyunca neredeyse her ortamda gerçekten binlerce eser üretmiştir. Arkadaşı Weir'in bir sezonda altı tuval yapabildiği yerde, Hassam kırk tane yapardı.[6]

O dönemde, deniz ve karaya, suya ve karaya eşit ağırlık veren, neredeyse kare bir tuval boyunca çapraz olarak deniz ve kayaların alışılmadık şekilde dengeli bir bölümünü kullanan The South Ledges, Appledore (1913) tarafından örneklendiği gibi, sulu boya resimlere ve kıyı manzaralarının yağlı boya resimlerine de geri döndü.[6] Bu resim ünlü yazar Celia Thaxter'ın Appledore Adası'ndaki evini göstermektedir. South Ledges, Appledore,[14] Washington DC'deki Smithsonian Amerikan Sanat Müzesi'ne aittir. Ayrıca bazı natürmort tablolar da yaptı.[12]

 
On
 
Childe Hassam'ın 1911-1936 arası portre fotoğrafı

Hassam, Empresyonizmin nihayet ana akım ve neredeyse tarihsel bir tarz olarak görüldüğü ve Avrupa'dan yeni Kübizm'in radikal devrimi üzerine yaygara ile yerinden edildiği 1913'teki dönüm noktası Armory Show'da altı resim sergiledi. O ve Weir, bir basın yemeğinde "Amerikan Sanatının mamut ve mastoonu" lakabıyla anılan en eski katılımcılardı. Hassam, yurtdışından gelen yeni sanat akımlarını endişeyle inceleyerek, "bu vakur ve şarlatanlık çağı ve New York City onların hedef noktasıdır" dedi.[6] Ayrıca Armory Show'un dikkatleri The Ten'in son sergilerinden uzaklaştırmasından da memnun değildi.

Hassam, 1913'te Panama-Pasifik Sergisi'nde otuz sekiz resim içeren ayrı bir galeri ile onurlandırıldı. 1915 civarında, gravür ve litografiye olan ilgisini tazeledi ve sonraki kariyeri boyunca bu eserlerin 400'den fazlasını üretti. Hassam bu çalışmaları sanatsal açıdan tatmin edici bulsa da, "bazıları satıyor, bazıları satmıyor" şeklinde yorumladığı gibi, kamuoyundan ılık bir tepki aldılar.[6]

Bayrak serisi değiştir

 
Yağmurlu Cadde, tuval üzerine yağlıboya, 1917. Beyaz Saray

Hassam'ın sonraki yaşamının en farklı ve ünlü eserleri, "Bayrak serisi" olarak bilinen otuz kadar resimlik setten oluşur. Bunlara 1916'da New York'ta Beşinci Cadde'de düzenlenen (ABD'nin Özgürlük Kredisi Sürüşleri sırasında "Müttefikler Caddesi" olarak yeniden adlandırılan) bir "Hazırlık Geçit Töreni" nden (ABD'nin I.Dünya Savaşı'na katılımı için) ilham alarak başladı. 1918).[6] Genellikle on iki saatten fazla süren bu geçit törenlerine binlerce kişi katıldı.[15]

Hırslı bir Fransız düşmanı, İngiliz soyundan gelen ve güçlü bir şekilde Almanya karşıtı olan Hassam, Müttefiklerin davasını ve Fransız kültürünün korunmasını coşkuyla destekledi.[16] Hassams, çoğu Amerikalı ve Başkan Woodrow Wilson'ın kesinlikle izolasyoncu olduğu 1914'teki çatışmanın neredeyse başlangıcından itibaren diğer sanatçılarla birlikte savaştan kurtulma çabalarına katıldı.[16] Hassam, Avrupa'daki savaşı kaydetmek için gönüllü olmayı bile düşündü, ancak hükûmet geziyi onaylamadı. Hatta şehrin nehirleri boyunca deniz manevralarını masumca çizdiği için tutuklandı (ve çabucak serbest bırakıldı).[16] Birçok komiteye ayırdığı zamana ek olarak, Özgürlük Tahvilleri karşılığında birkaç bayrak resmi savaş rahatlamasına katkıda bulundu.[6] Serinin tamamının bir savaş anıtı seti olarak (00.000 $ 'a) satılacağına dair büyük umutları olsa da, resimlerin sonuncusu 1922'de Corcoran Galerisi'nde olmak üzere tek tek satıldılar.[6]

 
Hassam'ın Oval Ofis'in duvarında asılı Yağmurdaki Cadde, 2009

Claude Monet, diğer Fransız sanatçıların yanı sıra bayrak temalı işler de yapmıştı, ancak Hassam'ın kendine özgü kompozisyon tarzı ve sanatsal vizyonuyla New York'un en gözde caddesinde sergilenen bayrakları gösteren belirgin bir Amerikan karakteri var. Serideki çoğu resimde bayraklar ön plana hakimken, diğerlerinde bayraklar sadece festival panoramasının bir parçasıdır. Bazılarında Amerikan bayrakları tek başına dalgalanıyor, bazılarında da Müttefiklerin bayrakları dalgalanıyor. Kennedy yönetiminden bu yana Beyaz Saray kalıcı koleksiyonunda yer alan, serideki en izlenimci tablosu Yağmurdaki Cadde'de (1917) bayraklar ve yansımaları, bir yağmurdan izleniyormuş gibi son derece bulanıklaştırılmıştır. -gölgeli pencere. Barack Obama, Beyaz Saray'a girerken onu Oval Ofis'te sergilemeyi seçti. Hassam'ın bayrak resimleri her mevsimi ve çeşitli hava ve ışık koşullarını kapsar.[6] Hassam, "Özgürlük Tahvili Satın Alın" diye bağıran bir bayrak gösteren bir resim dışında, geçit törenlerine, askerlere veya savaşa açıkça atıfta bulunmadan vatansever bir açıklama yapıyor.[16] Hassam'ın bayrak resimleri Metropolitan Museum of Art, New York Historical Society, Virginia Museum of Fine Arts, Princeton University Art Museum ve National Gallery of Art koleksiyonlarında bulunmaktadır.

Son yılları değiştir

1919'da Hassam, New York, East Hampton'da bir ev satın aldı. Geç dönem resimlerinin çoğu, o kasabadaki ve Long Island'daki başka yerlerdeki yakın konuları kullandı. Savaş sonrası sanat piyasası 1920'lerde patladı ve Hassam, Amerikan sanatı Ashcan Okulu'nun Gerçekçiliğine ve Edward Hopper ve Robert Henri gibi sanatçılara geçmeye başladıkça bazı eleştirmenler onun durağan ve tekrarlayıcı hale geldiğini düşünse de fiyatların yükselmesine hükmetti.[6] 1920'de Pensilvanya Güzel Sanatlar Akademisi'nden ömür boyu başarı için Altın Onur Madalyası ve 1920'ler boyunca birçok başka ödül aldı.[6] Çalışmaları aynı zamanda 1928 Yaz Olimpiyatları'ndaki sanat yarışmasındaki resim etkinliğinin bir parçasıydı.[17] Hassam son yıllarında nispeten az seyahat etti ancak Kaliforniya, Arizona, Louisiana, Teksas ve Meksika'yı ziyaret etti. East Hampton'da 1935'te 75 yaşında öldü.[6]

Sanatta modern eğilimleri hayatının sonuna kadar kınadı ve kervana giren ve Kübizm, Sürrealizm ve diğer avangart hareketleri destekleyen tüm ressamlar, eleştirmenler, koleksiyoncular ve satıcıları "sanat aptalları" olarak adlandırdı.[6] 1960'larda Amerikan İzlenimciliğine olan ilgi yeniden canlanana kadar, Hassam "terk edilmiş dahiler" arasında sayılıyordu. Fransız Empresyonist tabloları 1970'lerde stratosferik fiyatlara ulaştığında, Hassam ve diğer Amerikalı Empresyonistler yeniden ilgi gördü ve teklifleri de yükseldi.[12]

Galeri değiştir

Notlar değiştir

Daha fazla okumak için değiştir

Kaynakça değiştir

  1. ^ a b c d Stewart (August 2004). "Impressionism's American Childe". Smithsonian Magazine.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "American" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  2. ^ Weinberg 2004
  3. ^ May (December 1990). "An Island garden, a poet's passion, a painter's muse". Smithsonian Magazine. 
  4. ^ Childe Hassam: American Impressionist, New York: Prestel-Verlag Publishing, 1994, s. 13, ISBN 3-7913-1364-9 
  5. ^ "United States Census, 1880," database with images, FamilySearch(https://familysearch.org/ark:/61903/1:1:MHXC-JTG : August 26, 2017), Norvall Hassam in household of Fred F Hassam, Hyde Park, Norfolk, Massachusetts, United States; citing enumeration district ED 518, sheet 614D, NARA microfilm publication T9 (Washington D.C.: National Archives and Records Administration, n.d.), roll 0548; FHL microfilm 1,254,548.
  6. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg Hiesinger 1994
  7. ^ "Rainy Day, Boston". JAMA. 287 (14): 1769. 2002. doi:10.1001/jama.287.14.1769. ISSN 0098-7484. 
  8. ^ Hiesinger 1994.
  9. ^ Childe Hassam, Impressionist. Abbeville Press. 15 Ekim 1999. ISBN 0789205874. 
  10. ^ Childe Hassam: Impressionist in the West, Seattle: University of Washington Press, 2004, s. 12, ISBN 1-883124-19-0 
  11. ^ Birmingham Museum of Art: guide to the collection. 2010. s. 132. ISBN 978-1-904832-77-5. 14 Mayıs 1998 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2022. 
  12. ^ a b c d Bullock 2004
  13. ^ "July Fourteenth, Rue Daunou, 1910". www.metmuseum.org. 27 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2019. 
  14. ^ "The South Ledges, Appledore by Childe Hassam / American Art". Americanart.si.edu. 27 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2014. 
  15. ^ The Flag Paintings of Childe Hassam, New York: Harry N. Abrams, 1988, s. 71, ISBN 0-8109-1169-8 
  16. ^ a b c d Fort 1988
  17. ^ "Childe Hassam". Olympedia. 8 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2020. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Childe_Hassam&oldid=32503737" sayfasından alınmıştır