C/2006 P1

kuyruklu yıldız

2007'nin Büyük Kuyruklu Yıldızı' olarak da bilinen McNaught Kuyruklu Yıldızı ve C/2006 P1 adlandırması verilen, İngiliz-Avustralyalı gök bilimci Robert H. McNaught tarafından Uppsala Güney Schmidt Teleskobu kullanılarak 7 Ağustos 2006'da keşfedilen periyodik olmayan kuyruklu yıldız’dır[4] 40 yılı aşkın süredir en parlak kuyruklu yıldızdı ve Ocak ve Şubat 2007'de Güney Yarımküre'deki gözlemciler için çıplak gözle kolayca görülebildi.

C/2006 P1 (McNaught)
McNaught Kuyruklu Yıldızı Swift's Creek'ten görüldüğü haliyle, Victoria, 23 Ocak 2007
C/2006 P1, McNaught Kuyruklu yıldızı, 2007 ‘nin Büyük kuyruklu yıldızı
Keşif
Keşif tarihi7 August 2006
Yörünge özellikleri
Dönem 2454113.2961 (20 Ocak 2007)
Yörünge tipiOort cloud
Günöte~67,000 AU (inbound)[1]
~4,100 AU (outbound)[a]
Günberi01.707 AU (2,554×1011 km)
Yarı büyük eksen~33,000 AU (inbound)
~2,000 AU (outbound)[a]
Dışmerkezlik1.000019[2] (hyperbolic trajectory)
Yörünge süresi~6 million years (inbound)[1]
~92,600 yr (outbound)[3][a]
Yörünge eğikliği77.82768004°
Son günberi12 January 2007[2]
Sonraki günberiunknown
Jüpiter MOID0.32 AU
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

-5,5'lik tahmini bir tepe noktası büyüklük ile kuyruklu yıldız, 1935'ten bu yana en parlak ikinci kuyruklu yıldızdı.[5] 12 Ocak'ta perihelion civarında, güpegündüz dünya çapında görüldü. Kuyruğu, zirvesinde tahmini olarak 35 derece uzunluğunda ölçüldü.[6]

C/2006 P1'in günberiye yakın parlaklığı ileri saçılım ile geliştirildi.[7]

C/2006 P1 kuyruklu yıldızı doğrudan Oort bulutu'ndan gelmesi milyonlarca yıl sürdü.[1]

İç Güneş Sistemi içinden geçişi sırasında hiperbolik yörünge (1'den büyük oskülatör eksantrikliği ile)[2] izler ancak gezegenlerin etkisinden ayrıldıktan sonra eksantriklik 1'in altına düşecek ve bir Oort bulut kuyruklu yıldızı olarak Güneş Sistemine bağlı kalacaktır.[8]

Bu nesnenin yörüngesel eksantrikliği göz önüne alındığında, farklı çağlar bu nesnenin aphelion mesafesine (maksimum mesafe) oldukça farklı güneş merkezli bozulmamış iki cisimli en uygun çözümler üretebilir. Bu kadar yüksek eksantrikliğe sahip nesneler için, Güneş'in barycentric koordinatları güneş merkezli koordinatlardan daha kararlıdır. JPL Horizons kullanılarak, 2050 dönemi için barycentric yörünge elemanları, 2050 AU'luk bir yarı-büyük eksen ve yaklaşık 92,700 yıllık bir peryot üretir.[9]

Ayrıca bakınız

değiştir
  1. ^ Solution using the Solar System Barycenter
  2. ^ Read osculating orbit for more details about heliocentric unperturbed two-body solutions

Dış bağlantılar

değiştir

Kaynakça

değiştir
  1. ^ a b c Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; barycenter isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  2. ^ a b c "JPL Small-Body Database Browser: C/2006 P1 (McNaught)" (2007-07-11 last obs.). 4 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2009. 
  3. ^ "Comet C/2006 P1 (McNaught) – facts and figures". Perth Observatory in Australia. 22 Ocak 2007. 18 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2011. 
  4. ^ "Report on the comet discovery and progress from Robert McNaught's homepage". 19 Ocak 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2007. 
  5. ^ "Brightest comets seen since 1935". Harvard. 28 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2007. 
  6. ^ "Kronk's Cometography – C/2006 P1". 10 Ocak 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2010. 
  7. ^ Marcus, Joseph N. (October 2007). "Forward-Scattering Enhancement of Comet Brightness. II. The Light Curve of C/2006 P1" (PDF). International Comet Quarterly. ss. 119-130. 8 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  8. ^ "McNaught (C/2006 P1): Heliocentric elements 2006–2050". Jet Propulsion Laboratory. 18 Temmuz 2007. 7 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2018. 
  9. ^ "McNaught (C/2006 P1): Barycentric elements 2050". Jet Propulsion Laboratory. 18 Temmuz 2007. 7 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2018.