Borç esareti
Borç köleliği ya da borç esareti, bir kölelik biçimi olarak bilinir. Bir kişinin borcunun ya da başka bir yükümlülüğünün geri ödenmesi için hizmetlerinin teminat olarak verilmesidir. Geri ödeme koşullarının açıkça belirtilmediği durumlarda, borcu elinde bulunduran kişi, özgürlüğü borcun geri ödenmesine bağlı olan işçi üzerinde bir miktar kontrole sahiptir.[1] Borcun ödenmesi için gereken hizmetler ve bu hizmetlerin süresi tanımsız olduğu zaman, borcu olan kişinin süresiz olarak hizmet etmesi talep edilebilir.[2] Borç esareti nesilden nesile aktarılabilir.[2]
Uluslararası Çalışma Örgütü'nün 2005'te yaptığı çalışmaya göre borç esareti, tahminen 8.1 milyon insanı etkileyen en yaygın köleleştirme yöntemidir.[3] Borç esareti, Birleşmiş Milletler tarafından bir "modern kölelik" biçimi olarak tanımlanmıştır ve "Köleliğin Kaldırılmasına İlişkin Ek Sözleşme", bu uygulamayı ortadan kaldırmayı amaçlamaktadır.[2][4][5]
Güney Asya ve Sahra Altı Afrika bölgelerindeki çoğu ülke "Köleliğin Kaldırılmasına İlişkin Ek Sözleşmeye" taraf olmasına rağmen, bu uygulama en çok bu bölgelerde yaygındır. Dünya'da bu şekilde çalıştırılan işçilerin %84 ila 88'inin Güney Asya'da olduğu tahmin edilmektedir.[4][6] Bu suçun soruşturulmaması ya da caydırıcı cezasının bulunmaması, bu suçun devam etmesinin önde gelen nedenlerindendir.[6][7]
Genel bakış değiştir
Tanım değiştir
Uluslararası Çalışma Örgütü'nün 187 bölümden oluşan 1930 tarihli Zorla Çalıştırma Sözleşmesi, zorla çalıştırma yoluyla uygulanan köleliğe dikkat çekmeye çalışsa da, borç esaretine resmi muhalefet 1956 yılında yayımlanan Köleliğin Kaldırılmasına İlişkin Ek Sözleşme'de geldi.[1][2] 1956 tarihli sözleşme[2] borç esaretini Madde 1 bölüm (a) kapsamında şöyle tanımlar:
"Borç esareti, bir borçlunun kişisel hizmetini borçlu olduğu kişiye borcun teminatı olarak rehin vermesinden doğan durum veya koşuldur. Borcun tasfiyesine yönelik koşullar, bu hizmetlerin uzunluğu veya niteliği sınırlı ve tanımlı değildir;[2]
Bir kişi borcunu ödemek için alacaklıya hizmet etme taahhüdü verdiğinde, alacaklı genellikle borcuna karşılık faiz oranlarını makul olmayan miktarda şişirir ve bu da borçlunun borç karşılığı verdiği hizmetten ayrılmasını imkansız hale getirir.[8] Borçlu işçi öldüğünde, borçlar genellikle çocuklara geçer.[8][9]
Terimin kullanımı değiştir
Borç esareti, zorla çalıştırma, insan ticareti gibi köleliğin çeşitleri olarak tanımlansa da, aslında her terim farklıdır.[1][10][11] Borç esareti, zorla çalıştırma ve insan ticaretinden farklıdır; çünkü bir kişi, borcunu geri ödeme aracı olarak kendi isteğiyle hizmet etmeyi alacaklıya taahhüt eder.[1][10]
Borç esareti yalnızca, çalışarak bu borcu ödeyemeyen ve bu sebeple de işten ayrılma umudu olmayan kişiler için geçerlidir.[1][8] Eğer işveren, borçlunun borcunu verdiği hizmetin değeri oranında günden güne azaltıyorsa bu durumda borçlu kişi borç esaretinde sayılmaz.[1][8]
Kaynakça değiştir
- ^ a b c d e f pdf "SLAVERY, FORCED LABOR, DEBT BONDAGE, AND HUMAN TRAFFICKING: FROM CONCEPTIONAL CONFUSION TO TARGETED SOLUTIONS"
|url=değerini kontrol edin (yardım). Program on Human Trafficking and Forced Labor. Washington College of Law: Center for Human Rights & Humanitarian Law. February 2011. 28 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2022. Yazar|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) Kaynak hatası: Geçersiz<ref>etiketi: ":1" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ a b c d e f Article 1(a) of the United Nations' 1956 Supplementary Convention on the Abolition of Slavery defines debt bondage as "the status or condition arising from a pledge by a debtor of his personal services or of those of a person under his control as security for a debt, if the value of those services as reasonably assessed is not applied towards the liquidation of the debt or the length and nature of those services are not respectively limited and defined".
- ^ "Global Report on Forced Labour in Asia: debt bondage, trafficking and state-imposed forced labour". Promoting Jobs, Protecting People. International Labour Organization. 2005. 5 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b Kevin Bales (2004). New slavery: a reference handbook. ABC-CLIO. ss. 15-18. ISBN 978-1-85109-815-6. 27 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2011. Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi: "Bales2004" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ The Bondage of Debt: A Photo Essay 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., by Shilpi Gupta
- ^ a b Bonded Labor: Tackling the System of Slavery in South Asia. New York: Columbia University Press. 2012. ISBN 9780231158480. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "South Africa". U.S. Department of State. 25 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2016.
- ^ a b c d von Lilienfeld-Toal (1 Ağustos 2010). "The Political Economy of Debt Bondage". American Economic Journal: Microeconomics. American Economic Association. 2 (3).
- ^ "The problem of contemporary slavery: An international human rights challenge for social work". International Social Work. Social Sciences Index. 54 (2). Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ a b "Swept Under the Rug: Abuses against Domestic Workers around the World" (PDF). Human Rights Watch. 2006. 30 Kasım 2008 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.
- ^ "Human Trafficking and Contemporary Slavery". Annual Review of Sociology. Business Source Complete. 41 (1). Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım)