Amelia (Birleşik Krallık Prensesi)

(Birleşik Krallık Prensesi Amelia sayfasından yönlendirildi)

Prenses Amelia (7 Ağustos 1783 - 2 Kasım 1810) Birleşik Krallık Kralı III. George ve eşi Mecklenburg-Strelitz'li Charlotte'un son çocuğu ve altıncı kızıydı. Kendilerinden önce ölen üçüncü çocuklarıydı.

Prenses Amelia
Sir William Beechey'nin portresi , 1797
Doğum7 Ağustos 1783
Kraliyet Locası , Windsor
Ölüm2 Kasım 1810 (27 yaşında)
Windsor
Defin13 Kasım 1810
St George Şapeli, Windsor Kalesi
HanedanHannover hanedanı
BabasıKral III. George
AnnesiCharlotte (Mecklenburg-Strelitz)

Erken dönem

değiştir

Prenses Amelia 7 Ağustos 1783'te Windsor'daki Kraliyet Köşkü'nde, Kral III. George ve Kraliçe Charlotte'un 15 çocuğunun en küçüğü ve Windsor Kalesi'nde doğan tek çocukları olarak dünyaya geldi.[1] Sıklıkla babasının gözdesi olduğu söylenir; babası ona sevgiyle "Emily" derdi. Ağabeyleri Octavius (1779-1783) ve Alfred'in (1780-1782) erken ölümlerinden sonra doğdu.[1] En büyük kardeşi George'dan yirmi bir yaş, en büyük kız kardeşi Charlotte'dan ise yaklaşık on yedi yaş daha küçüktü.[1]

Prens Octavius'un ölümünden çok kısa bir süre sonra ve Büyük Britanya ile Amerika Birleşik Devletleri arasındaki savaşın sona ermesinden kısa bir süre önce gelen Amelia'nın doğumu, yeni bir umut döneminin başlangıcı olarak hissedildi ve doğumundan itibaren bile ondan çok şey beklendi. Amelia henüz bir aylıkken Prenses Charlotte kardeşi William'a şöyle yazmıştı: "En küçük kız kardeşimiz istisnasız olarak gördüğüm en güzel çocuklardan biri."[1] Amelia'nın babasının bir önceki gözde çocuğu Octavius kadar güzel ve çekici olması bekleniyordu.[1] İki erkek kardeşinin ölümünün bir sonucu olarak Amelia babasının gözdesi olarak görülüyordu.[2]

 
Prenses Amelia 1785

Amelia küçük yaşlardan itibaren rütbesinin bilincindeydi. Popüler bir hikâyeye göre, ünlü yazar Sarah Siddons güzel bebeği öpme arzusunu dile getirdiğinde, Amelia "...anında öpülmek için küçük elini uzattı, o kadar erken Kraliyet derslerini öğrenmişti. "[1] Amelia üç yaşındayken, Kraliçe'nin Cübbe Bekçisi Fanny Burney, prensesin "herhangi bir yabancıya prenses gibi davranması istendiğinde, sanki yüksek rütbesinin ve bunu küçümsemeden sürdürmenin öneminin bilincindeymiş gibi süslü ve ağırbaşlı" olabileceği yorumunu yaptı. Burney ona "küçük idol" adını bile takmıştı. Hayatta kalan on üç çocuğun en küçüğü olan Amelia, zamanının çoğunu kız kardeşleri Mary ve Sophia ile birlikte çeşitli kraliyet konutlarında yaşayarak geçirdi. Başından beri, üç küçük prenses ablaları kadar ebeveyn ilgisi görmedi ve Kral ve Kraliçe'den uzakta, onlarla çoğunlukla mektupla iletişim kurarak zaman geçirdi.

 
Bebek Amelia, kız kardeşleri Sophia ve Mary ile birlikte, John Singleton Copley'in portresi, 1785

En küçük üç prensesin ablalarından çok daha vahşi oldukları, 1785 yılında bir portre için oturduklarında sergiledikleri davranışlardan anlaşılmaktadır. Johan Zoffany 1770 yılında Kral, Kraliçe ve ilk altı çocuklarının resmini çok az zorlukla yapabilmişti. Ancak 1785'te John Singleton Copley köpekleri, kuşları ve özellikle de üç kraliyet çocuğunu kıpırdamadan oturtmakta o kadar zorlandı ki bir daha asla portre yapmadı.[1] Charlotte, Augusta ve Elizabeth'e verilen dikkatle planlanmış eğitimle karşılaştırıldığında, Mary, Sophia ve Amelia'ya verilen eğitim yalnızca daha önce verilenlere dayanıyordu. Babası ilk delilik nöbetini geçirdiğinde Amelia sadece beş yaşındaydı. Babasının kötüleşen sağlığının bir sonucu olarak, ablalarının ilk yıllarında aileyi karakterize eden yakınlık ve şefkati hiçbir zaman yaşayamadı.[1]

Yetişkinlik

değiştir

1788'den önce Kral George, kız kardeşlerinin mutsuz evliliklerinden kaynaklanan kuşkularına rağmen[3] kızlarına onları Hannover'e götüreceğini ve uygun kocalar bulacağını söylemişti.[1]"Hiçbirinin evlendiğini görmeyi asla istemediğimi inkar edemem: Onların yanında mutluyum ve onlardan ayrılmak istemiyorum."[4] Ancak Kral ilk delilik nöbetini o yıl, Amelia beş yaşındayken geçirdi. Daha sonraki delilik krizleri 1801 ve 1804 yıllarında meydana geldi ve böylece kızları için evlilik konuşmalarının önü kesilmiş oldu. Evlilik konusu nadiren gündeme geliyordu; Kraliçe Charlotte, Kral'ı her zaman rahatsız eden bu konunun onu tekrar deliliğe iteceğinden korkuyordu. Ayrıca, hastalığı nedeniyle zor durumda olan Kraliçe, prenseslerin kendisine yakın kalmasını istiyordu.[1][4]

Amelia ve kız kardeşleri Charlotte, Augusta,Sophia, Elizabeth ve Mary aşırı korunmuş ve izole edilmişlerdi, bu da kendi yaşlarındaki uygun taliplerle tanışmalarını kısıtlıyordu.[1]

Sonraki yılları

değiştir

1798'de Prenses Amelia diz ekleminde bir ağrı meydana geldi ve iyileşmesi için büyük sahil kasabası Worthing'e gönderildi. Babasına şöyle yazmıştır: "Kesinlikle buhar ve ılık deniz banyosu işe yarıyor ve bu nedenle daha iyi olduğumu size temin edebileceğimi umuyorum."[1] Ertesi yıl, Amelia geçici olarak Weymouth'taki ailesine katılacak kadar iyileşti ve burada yeğeni Galler Prensesi Charlotte'a ile vakit geçirfi.[1] Hayatı boyunca Amelia'nın sağlığı genellikle kötüydü; on beş yaşındayken tüberküloz olduğu ortaya çıkan hastalığın erken belirtilerini yaşamaya başladı.

1801'de prenses sağlığını iyileştirmek için Weymouth'ta bir deniz kenarına tedaviye gönderildi.[1] Onunla birlikte kalanlar arasında kendisinden 21 yaş büyük 1. Baron Southampton'un oğlu olan Charles FitzRoy da vardı.[2] Amelia ona aşık oldu ve onunla evlenmek istedi.[1] Kraliçe bu ilişkiden bir hizmetçisi tarafından haberdar edildi ama görmezden geldi. Bu tür bir ihtiyatlılığın Kral'ın ilişkiyi keşfetmesini engelleyeceği umuluyordu, bu da onu giderek daha eğilimli hale geldiği akıl hastalığı nöbetlerinden birine gönderme riskini doğurabilirdi. Onunla evlenme umudunu hiç yitirmemiş olsa da,[1] Amelia babasının Parlamentosu tarafından kabul edilen Kraliyet Evlilikleri Yasası hükümleri nedeniyle FitzRoy ile yasal olarak evlenemeyeceğini biliyordu (en azından 25 yaşına gelene kadar, daha sonra Özel Konsey'in onayıyla izin alabilirdi).[1]

1808 yılında Amelia şiddetli bir kızamık krizi geçirdi ve Windsor'da annesiyle birlikte yaşadığı evdeki iç karartıcı atmosfer onu daha da perişan etti. Endişeli Kral George, Amelia'yı kız kardeşi Mary ile birlikte Weymouth'a göndermeye karar verdi. Sağlığı biraz düzelmişti ama sessizce dinlenerek rahatlıyordu. 1809'da ara sıra bahçede kısa yürüyüşler yapabiliyordu. Bu iyileşme geçiciydi ve 1810 Ağustos'unda acıları daha da arttı, aynı yılın Ekim ayında erizipele yakalandı, bu da tüm umutları yok etti ve ayın 25'inde onu yatağa mahkûm etti. Kral, kızının doktorlarını her sabah saat yedide ve gün içinde üç ya da dört kez yanına çağırarak durumu hakkında ayrıntılı bilgi aldı. Birkaç gün daha yaşadı, en sevdiği ve sadık kız kardeşi Mary sonuna kadar başucunda bekledi.[1] Ölümü, kardeşi Edward'ın doğum günü olan 2 Kasım'la aynı gün saat 12:00'de gerçekleşti.[5]

Ölmek üzere olan prenses, Kral için saçının bir tutamından oluşan ve etrafı elmaslarla süslü kristal bir yas yüzüğü yaptırdı. İddiaya göre Kral bu yüzüğü aldığında gözyaşlarına boğuldu.[6] Amelia, Windsor'daki St George Şapeli'ndeki Kraliyet Mahzenine gömüldü.[6]

Kaynakça

değiştir
  1. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Fraser, Flora (1 Ocak 2005). Princesses : The Six Daughters of George III. New Ed edition (İngilizce). Londra: John Murray Publishers Ltd. ISBN 978-0-7195-6109-2. 
  2. ^ a b Panton, James (24 Şubat 2011). Historical Dictionary of the British Monarchy (İngilizce). Scarecrow Press. ISBN 978-0-8108-7497-8. 
  3. ^ Black, Jeremy (15 Aralık 2006). George III: America’s Last King. First Edition (İngilizce). New Haven (Conn.) London: Yale University Press. ISBN 978-0-300-11732-5. 30 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  4. ^ a b Schiff, Stacy (24 Nisan 2005). "'Princesses': All the King's Girls". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 18 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023. 
  5. ^ Willson, Beckles (1907). George III, as Man, Monarch and Statesman (İngilizce). T. C. & E. C. Jack. 
  6. ^ a b Hibbert, Christopher (14 Mart 2000). George III: A Personal History (İngilizce). New York: Basic Books. ISBN 978-0-465-02724-8. 5 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023.