Benzin-elektrik aktarma
Benzin-elektrik hibrit aktarma, karayolu, demiryolu ve deniz taşımacılığı için vites kutusu ihtiyacını ortadan kaldıran bir aktarma sistemidir. Benzinli motor, aracı veya tekneyi iten çekiş motorlarına elektrik sağlayan bir dinamoyu çevirir. Çekiş motorları doğrudan dinamoya bağlı olabilir veya bir denizaltı durumunda şarj edilebilir bir batarya ile çalıştırılabilir .
Benzin-elektrik aktarma 20. yüzyılın başlarında I. Dünya Savaşı sırasında Savaş Departmanı Hafif Demir Yolları veya özel sektöre ait Arad & Csanad United Demiryolları için kullanılmak üzere İngiltere'de üretilen benzinli elektrikli demiryolu lokomotifleri gibi belirli özel pazarlarda kullanılmıştır. Fransa'da standart genişlik lokomotiflerde 240 kW'a kadar elektrik güce kadar ulaşan Crochat benzinli elektrik iletim sistemi kullanıldı.
I. Dünya Savaşı'ndan sonra benzin-elektrik aktarma yerini büyük ölçüde dizel-elektrik aktarmaya bıraktı, ancak 21. yüzyılda hibrid elektrikli araçlarda geri dönüş yapmaktadır.
Avantajlar ve dezavantajlar değiştir
Benzin-elektrik aktarma vites değiştirmeden yumuşak, kademesiz hızlanma sağlar. Dezavantajları artan maliyet ve ağırlıktır.
Tarihsel uygulamalar değiştir
Yol değiştir
Benzinli elektrikli araçlara örnek olarak Tilling-Stevens otobüsü (İngiltere) ve Owen Magnetic otomobil (ABD) verilebilir.
-
Tilling-Stevens benzin – elektrikli otobüs -
Owen Magnetic arabanın 1920 reklamı -
St. Chamond tankı
Askeri araçlar değiştir
Benzinli elektrik sistemleri, 1917'de British Mark II tankı, American Holt gaz elektrik tankı ve French Saint Chamont üzerinde test edildi. Sonuncusu Henry Crochat ve Emmanuel Colardeau'nun Crochat-Colardeau sistemini kullandı. Bu, sol ve sağ çekiş motorlarının yön değiştirme için farklı hızlarda çalışmasına izin verdi ve US1416611 patentinde ayrıntılı olarak açıklandı.[1] 1936 prototipi Char G1P de benzin-elektrikli bir aktarma ile tasarlandı.[2]
Ferdinand Porsche, Nazi Almanya'sındaki askeri araçlar için kullanılan bu tahrik sistemlerinin ana geliştiricisiydi. VK 3001 (P) prototipi ve 91 adet Porsche Tiger olarak üretilen ve daha sonra Ferdinand ve ardından Elefant tank avcılarına dönüştürülen VK 4501'i yarattı.[3][4] Dikkate değer bir başka tasarım, yaygın olarak Maus süper ağır tankı olarak bilinen 188 tonluk Porsche tip 205 prototipleridir.
Demiryolu değiştir
Benzinli elektrikli demiryolu araçlarına örnek olarak Kuzey Doğu Demiryolu 1903 Benzinli Elektrikli Otomobil, Doodlebug (vagon), GE 57 tonluk gaz-elektrik boxcab,[5] Weitzer railmotor ve Savaş Departmanı Hafif Demiryolları için Dick, Kerr & Co. ve British Westinghouse tarafından üretilen benzinli elektrikli lokomotifler verilebilir.[6] Fransa'da, Henri Crochat ve Emmanuel Colardeau'nun Crochat-Colardeau sistemi bazı benzinli elektrikli vagonlarda kullanıldı.
-
Filey İstasyonu'nda Kuzey Doğu Demiryolu Autocar -
Gaz elektrik "Doodlebug" vagon -
Crochat benzinli elektrikli vagon Pithiviers'de korunuyor -
Deniz değiştir
Birinci Dünya Savaşı'nda hizmet veren denizaltıların çoğu dizel-elektrikti. Ancak bazı benzinli-elektrikli denizaltılar savaştan önce inşa edilmişti. Örnekler şunları içerir: Plunger sınıfı denizaltı (ABD),[7] A sınıfı denizaltı (1903) (İngiltere),[8] SM U-1 (Avusturya-Macaristan), Rus denizaltı Krab (1912) .
-
USS Piston S2-1 -
Rus denizaltı Krab
Modern uygulamalar değiştir
21. yüzyılda, benzin-elektrik aktarma hibrit elektrikli araçlarda yeniden kullanıma girmiştir. Güncel örnekler arasında Ford Fusion Hybrid, Honda Civic Hybrid, Toyota Prius yer almaktadır.
Kaynakça değiştir
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 8 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2020.
- ^ Steven J. Zaloga (2014). French Tanks of World War II (1). Osprey. ISBN 9781782003922.
- ^ Thomas L Jentz (1997). Panzerkampfwagen VI P (Sd.Kfz.181): The history of the Porsche Typ 100 and 101 also known as the Leopard and Tiger (P). Darlington Productions. ISBN 978-1892848031.
- ^ "Ferdinand/Elephant". Achtung Panzer. 5 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2010.
- ^ "Archived copy". 14 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2015.
- ^ Davies, W.J.K. (1967). Light Railways of the First World War. David and Charles. ss. 157-159.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 28 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 5 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2020.