Bellek aktarımı
Bellek aktarımı, 1960'larda James V. McConnell ve diğerleri tarafından önerilen biyolojik bir süreçtir. Hafıza aktarımı, bozulmamış bir sinir sistemi yerine etten aşağı aktarılabilen bellek RNA'sı adı verilen hafıza için kimyasal bir altyapı önerir. RNA bilgiyi[1] kodladığından, canlı hücreler dış olaylara tepki olarak kendi RNA'larını üretir ve değiştirir, nöronlarda uyaranları kaydetmek için de kullanılabilir.[2][3][4] Bu, McConnell'in planaryanların rejenerasyondan sonra edinilen bilgilerin hafızasını koruduğu deneylerinin sonuçlarını açıkladı. Bellek RNA'sı yoluyla bellek aktarımı şu anda pek kabul gören bir açıklama değildir ve McConnell'in deneylerinin büyük ölçüde yeniden üretilemez olduğu kanıtlanmıştır.[5]
McConnell deneylerinde, planaryaları, ışığa maruz kaldıklarında elektrik şokuyla eşleştirerek vücutlarını kasmaya klasik olarak şartlandırdı.[5][6] Planaryalar, orijinal eğitilmiş planaryanın hiçbirinin bulunmadığı bir planarya üretmek için birden fazla dilimlemeden (Planarya parçalara ayrılabilir ve her parça tam bir organizmaya dönüşebilir) sonra bile, dilimlendikten ve yeniden oluşturulduktan sonra bu edinimiş bilgileri korudular.[5] Planaryalar öğütüldükten ve genellikle Dugesia dorotocephala olmak üzere eğitimsiz yamyam planaryalara yem olarak verildikten sonra da aynı şey geçerliydi.[5][7] Sinir sistemi parçalanmış ancak nükleik asitler parçalanmamış olduğundan, bu durum bellek RNA'sının varlığını gösteriyor gibi görünüyordu,[5] ancak daha sonra yalnızca hassaslaşmanın aktarıldığı,[6] veya hiçbir aktarımın meydana gelmediği ve etkinin, donördeki stres hormonları veya kirli laboratuvar camında bırakılan feromon izlerinden kaynaklandığı ileri sürüldü.[2] Bununla birlikte, diğer deneyler, bazı anıların beynin dışında depolanabileceğine dair orijinal bulguları destekliyor gibi görünmektedir.[8][9][10]
Kaynaklar değiştir
- ^ Tan, Loh Teng-Hern; Ser, Hooi-Leng; Ong, Yong Sze; Khaw, Kooi Yeong; Pusparajah, Priyia; Chan, Kok-Gan; Lee, Learn-Han; Goh, Bey-Hing (2020). "Reckoning the Unresolved Scientific Question on Memory Transfer". Progress in Drug Discovery & Biomedical Science. 3 (1). doi:10.36877/pddbs.a0000105.
- ^ a b Bob Kentridge. "Investigations of the cellular bases of memory". University of Durham. 15 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2011.
- ^ McFarling,STAT, Usha Lee. "Memory Transferred between Snails, Challenging Standard Theory of How the Brain Remembers". Scientific American (İngilizce). 15 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2019.
- ^ Dave, Shivani (14 Mayıs 2018). "'Memory transplant' achieved in snails" (İngilizce). 8 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2019.
- ^ a b c d e "The memory-transfer episode". www.apa.org. 26 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2021.
- ^ a b William L. Mikulas. "Physiology of Learning". University of West Florida. 27 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2011.
- ^ James, McConnell (1965). "A Manual of Psychological Experimentation on Planarians" (PDF). The Worm Runner's Digest: 5, 7. 10 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 25 Şubat 2023 – https://www.tufts.edu/ vasıtasıyla.
- ^ Duhaime-Ross (17 Eylül 2013). "Flatworms Recall Familiar Environs, Even after Losing Their Heads". Scientific American. 2 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2015.
- ^ "An automated training paradigm reveals long-term memory in planaria and its persistence through head regeneration". The Journal of Experimental Biology. 216 (20): 3799-3810. 2 Temmuz 2013. doi:10.1242/jeb.087809. PMID 23821717.
- ^ Tan (2020). "Reckoning the Unresolved Scientific Question on Memory Transfer". Progress in Drug Discovery & Biomedical Science. 3. doi:10.36877/pddbs.a0000105.