Ataulf
Ataulf (ayrıca Athavulf, Atawulf veya Adolf, Latinceleştirilmiş haliyle Ataulphus) (yaklaşık 370 - 15 Ağustos 415) 411'den 415'e kadar Vizigot Kralı. Hükümdarlığı sırasında Vizigot devletini bir kabile krallığından Geç Antik Çağ'ın önemli bir siyasi gücüne dönüştürmüştür.[1]
Ataulf | |
---|---|
Vizigotların Kralı | |
Hüküm süresi | 411–415 |
Önce gelen | I. Alarik |
Sonra gelen | Sigeric |
Doğum | 370 |
Ölüm | 415 |
Eş(ler)i | 1) Bilinmiyor 2) Galla Placidia |
Hanedan | Balt hanedanı |
Babası | Athanarik |
Dini | Ariusçuluk |
Hayatı
değiştirCalabria'da aniden hummaya yakalanan kayınbiraderi I. Alarik'in yerine oybirliğiyle tahta seçildi. Kral Ataulf'un ilk icraatı Gotların İtalya'da güneye doğru yayılmasını durdurmak oldu.
Bu arada Galya, III. Constantinus tarafından Batı Roma İmparatorluğu'ndan ayrılmıştı. Böylece 411 yılında, batı imparatoru Honorius'un ordu komutanı isyanı bastırmak için ordu gönderdi. Orada Konstantin ve oğluna onurlu bir teslimiyet teklif edildi, teklifi kabulünden sonra başları kesildi.
412 baharında Constantius Ataulf'u İtalya'dan çıkması için teklif yaptı.Eski imparator Priscus Attalus'un tavsiyesine uyan Ataulf, takipçilerini İtalya'dan çıkardı. Kuzeye, bir süreliğine pasifize edilmiş Galya'ya doğru ilerleyen Vizigotlar, uzun süredir tutsakları olan imparatorun üvey kız kardeşi Galla Placidia'yı rehine olarak yanında taşıyordu.
Galya'da kendi imparatorluğunu kuran Ataulfla olan ilişkiyi, Honorius'un generali Constantius (daha sonra İmparator Constantius III olacak) bozdu ve Galya'nın Akdeniz limanlarını abluka altına almak için izin aldı. Constantius'un deniz ablukası başarılı oldu ve 415 yılında Ataulf halkıyla birlikte kuzey Hispania'ya çekildi.
Hispania'da Ataulf, geçmişte öldürdüğü ve aralarında kan davası olan Sarus'un takipçilerinden birini hizmetine kabul etti, bu kişinin Sarus'un ölümünün intikamını almak için gizli bir arzu beslediğinden habersizdi. Ve böylece, Barselona'daki sarayda, adam Ataulf'u yıkanırken öldürerek saltanatına son verdi.
Kaynakça
değiştir- ^ "within that period he developed from a tribal chief to a late antique statesman."Herwig Wolfram, History of the Goths (1979, tr. 1988) p. 164.