Ochotona princeps

Gündüz vakti aktif bir pika türü olan Amerika pikası (Ochotona princeps), batı Kuzey Amerika dağlarında, genellikle ağaç hattında veya yukarısındaki kayalık alanlarda bulunur. Otçul, daha küçük tavşanlar ile akrabalardır.

America pikası
"Canadian Rockies"de çimenlerle beslenen bir Amerika Pikası
Biyolojik sınıflandırma

Tanımlama

19. yüzyılda "küçük şef tavşanları" olarak bilinen Amerika pikalarının küçük, yuvarlak, oval gövdeleri vardır. Vücut uzunlukları 162 ila 216 mm arasındadır. Arka ayakları 25 ila 35 mm (1–1½ inç) arasındadır. Genellikle yaklaşık 170 gr ağırlığındadırlar. Vücut boyutu popülasyonlar arasında değişebilir. Cinsel dimorfizmi olan popülasyonlarda, erkekler kadınlardan biraz daha büyüktür.

Amerika pikası, pikalar arasında orta büyüklüktedir. Pika'nın arka ayakları, ön ayaklarından çok daha uzun görünmemektedir ve arka ayakları, diğer lagomorfların çoğuna kıyasla nispeten kısadır. Ayak uçlarında siyah pedler dışında yoğun kürklü tabanı vardır. Kulaklar orta büyüklükte ve suborbikülerdir ve her iki yüzeyi de tüylüdür, normalde beyaz kenarlar ile koyu renktedir. Pika'nın "gömülü" kuyruğu, diğer lagomorflara kıyasla vücut boyutuna göre daha uzundur. Geniş ve düz bir preorbital bölgeye sahip hafif yuvarlak bir kafatasına sahiptir. Pika'nın kürk rengi her iki cinsiyet için de aynıdır, ancak alt türe ve mevsime göre değişir. Pika'nın dorsal kürkü grimsi ile tarçın kahverengisi arasında değişir ve yaz aylarında genellikle sarımsı kahverengi veya koyu kahverengi tonlarla boyanır. Kış aylarında kürk grileşir ve uzar. Yoğun alt kürk genellikle arduvaz grisi veya kurşun rengindedir. Ayrıca beyazımsı karın tüyüne sahiptir. Erkeklere papel denir ve dişiler tavşanlardan hoşlanır.

Dağılımı ve yaşam alanı

Amerika pikası Kanada'da, merkez British Columbia ve Alberta'da, ABD'nin Oregon, Washington, Idaho, Montana, Wyoming, Colorado, Utah, Nevada, California ve New Mexico eyaletlerine kadar, Batı Kuzey Amerika dağlarında bulunabilir. Mevcut 30 pika türünden, yakalı pika (O. collaris) ile birlikte Kuzey Amerika'da yaşayan sadece iki pika türünden biridir. Amerika pikasının dağılımıyla ilgili olarak, yakalı pika, bu bölgelerin daha kuzeyinde yer alır ve Britanya Kolombiyası ve Alberta boyunca uzanan yaklaşık 800 km'lik bir boşlukla ayrılır. Pikalar, dağlık alanlarda uygun bitki örtüsü ile çevrili talus tarlalarında yaşarlar. Ayrıca kırık kaya yığınlarında yaşarlar. Bazen maden atıkları ve hurda kereste yığınları gibi insan yapımı alt tabakalarda yaşarlar. Pikaların sığınak ve yuva alanları genellikle 0,2–1 m çapında kayaların altındadır, ancak genellikle daha büyük ve daha belirgin kayaların üzerinde otururlar. Genellikle ağaç sırasının yakınında veya yukarısındaki kayalıklarda bulunurlar. Pikalar, yüksek zirvelerde veya su yollarında serin, nemli mikro habitatlarla sınırlıdırlar. Yüksek günlük sıcaklıklara tolerans göstermeyen, menzillerinin kuzey kesiminde deniz seviyesinin yakınında bulunabilirler, ancak güneyde 2.500 metrenin altında nadirdirler. Pikalar evler için talustaki mevcut alanlara güvenir ve yuva kazmaz. Ancak kazı yaparak evlerini büyütebilirler.

Beslenme

Amerikan pikası genel anlamda bir otoburdur. Farklı ot türleri, sazlar, deve dikeni ve ateş otu gibi çok çeşitli yeşil bitkileri yerler. Pika, su ihtiyacını yenen bitki örtüsünden karşılayabilmesine rağmen, bulunduğu ortamda varsa su içer. Pikaların iki farklı yiyecek arama yöntemi vardır; Doğrudan yiyecek tüketirler (beslenme) veya kışın yiyecek kaynağı olarak kullanmak için saman yığınlarında yiyecekleri gizlemeye alırlar. Yıl boyunca beslenirler, samanlama ise yazla sınırlıdır. Kış uykusuna yatmadıkları için, pikaların diğer dağ memelilerinden daha fazla enerji talepleri vardır. Ayrıca otlama sırasında bitki örtüsünü toplamak için günde 100'den biraz fazla ve saatte 13 yolculuk yaparlar.Samanlamanın zamanlaması, bir önceki kış yağış miktarı ile ilişkili görünmektedir. Pikalar, az kar yağışı ve ilkbaharın başlarını takip eden yıllarda samanlaşmaya başlar ve sonra otlanmayı bırakır. Alçak rakımlardaki alanlarda, yüksek rakımlarda karlar erimeden otlanma başlar; daha yüksek kotlarda, samanlık daha alçak kotlarda bittikten sonra devam eder.

Yaşam öyküsü

Amerikan pika'sının kamuflajı, Sierra Nevada'daki çevresiyle uyum sağlamasına yardımcı oluyor.

Amerika pikası gündüz hareketlidir. Bir Amerika pikasının kullandığı toplam arazi alanı bir ev aralığı olarak bilinir. Ev menzilinin yaklaşık% 55'i, pika'nın davetsiz misafirlere karşı savunduğu bölgedir. Bölge boyutu 410–709 m² arasında değişebilir ve konfigürasyona, bitki örtüsüne olan uzaklığa ve bitki örtüsünün kalitesine bağlıdır. Eşleşen bir çiftin ev aralıklarının, aynı cinsten en yakın komşulardan daha kısa olmasıyla birlikte, pikaların ev aralıkları çakışabilir. Bir çiftin yetişkinleri arasındaki uzaysal uzaklıklar yaz başlarında ve ortalarında en fazladır ve yaz sonu ve sonbaharın başlarında azalır. Pikalar, bölgelerini saldırganlıkla savunur. Gerçek agresif karşılaşmalar nadirdir ve genellikle aynı cinsten ve birbirini tanımayan kişiler arasında meydana gelir. Bir pika başka birinin bölgesine girebilir. (ancak genellikle yerin sakini aktif olmadığında.) Samanlanma sırasında kara davranışı artar. Komşu bölgelere sahip karşı cinsten yetişkin pikalar çiftler oluşturur. Birden fazla erkek mevcut olduğunda, dişiler eş seçimi gösterirler. Pikalar refleks yumurtlayıcılardır; yumurtlama yalnızca çiftleşmeden sonra meydana gelir ve ayrıca mevsimsel olarak polieströzdürler. Bir dişi yılda iki yavru doğurur ve bu yavruların her biri ortalama üç yavru olur. Üreme, kar erimeden bir ay önce gerçekleşir ve gebelik yaklaşık 30 gün sürer. Partisyon, daha düşük rakımlarda Mart ayı gibi erken bir tarihte gerçekleşir, ancak daha yüksek rakımlarda Nisan'dan Haziran'a kadar gerçekleşir. Emzirme, bir dişinin yağ rezervlerini önemli ölçüde azaltır ve doğum sonrası kızgınlık sergiler. Pikalar, biraz farklı, kör, hafif saçlı ve tamamen dişleri çıkmış olarak doğarlar. Doğumda 10 ila 12 gram ağırlığındadırlar. Yaklaşık dokuz günlükken gözlerini açabilirler. Anneler günün çoğunda yiyecek ararlar ve yavruları emzirmek için her iki saatte bir yuvaya dönerler. Gençler, dört hafta sonra, sütten kesildikleri zaman hemen hemen aynı zamanda bağımsız hale gelirler. Genç pika, doğum sırasında veya bitişiğindeki ev aralığında kalabilir. Genç pika, kendi menzilindeyken akrabalarından olabildiğince uzakta olan alanları işgal eder. Dağılmanın bölgeler için rekabetten kaynaklandığı görülmektedir.

Pikalar seslidir, kendi aralarında iletişim kurmak için hem çağrıları hem de şarkıları kullanırlar. Yakınlarda bir avcı gizlendiğinde uyarmak için bir çağrı kullanılır ve üreme mevsimi boyunca (yalnızca erkekler) ve sonbaharda (hem erkekler hem de kadınlar) bir şarkı kullanılır. Pika'ya karşı yırtıcılar arasında kartallar, şahinler, çakallar, bobcats, tilkiler ve gelincikler bulunur.

Sınıflandırma

Amerika pikası, bilimsel literatürde John Richardson tarafından Fauna Boreali-Americana'da 1828'de tanımlandı. Orijinal bilimsel adı Lepus (Lagomys) princeps'ti.