Alain Boureau
Fransız tarihçi (d. 1946)
Alain Boureau (d. 1946, Fransa), Fransız tarihçi, akademisyen ve yazardır. Fransa'da bulunan Sosyal Bilimler Yüksek Tahsil Okulu'nun emekli idari direktörüdür.[1] Uzmanlık alanı Orta Çağ skolastisizmidir ve bu alanda kaleme aldığı eserlerle adını duyurmuştur.[2] Orta Çağ dönemindeki ilk gece hakkı gibi ritüellerin gerçekte var olmadığını, birer mitten ibaret olduğunu, gerek dönem kaynaklarında, gerekse Fransız hukuk külliyatında böyle bir hakka dair ispatlayacak bir kayıt bulunmadığını ifade etmektedir.[3]
Alain Boureau | |
|---|---|
| Doğum | 1946 Fransa |
| Milliyet | Fransız |
| Vatandaşlık |  Fransa |
| Ödüller | Guizot Ödülü (1996) Georges-Dumézil Ödülü (2019) |
| Kariyeri | |
| Dalı | Tarih |
| Çalıştığı kurumlar | Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (FRA) |
| Etkilendikleri | Richard de Mediavilla |
Eserleri[4] değiştir
- Le Feu des manuscrits. Lecteurs et scribes des textes médiévaux, Les Belles Lettres, 2018, 192 s.
- L'Errance des normes, Éléments d'éthique scolastique (1220-1320), Les Belles Lettres, 2016, 304 s.
- En somme. Pour un usage analytique de la scolastique médiévale, Lagrasse, Verdier, 2011, 96 s.
- L’inconnu dans la maison. Richard de Mediavilla, les Franciscains et la Vierge Marie à la fin du XIIIe siècle, Paris, Les Belles Lettres, 2010, 220 s.
- De vagues individus. La condition humaine dans la pensée scolastique, Paris, Les Belles-Lettres, 2008, 364 s.
- L’Empire du livre. Pour une histoire du savoir scolastique (1200-1380), Paris, Les Belles-Lettres, 2007, 360 s.
- La Religion de l’État. La construction de la République étatique dans le discours théologique de l’Occident médiéval (1250-1350), Paris, Les Belles-Lettres, 2006, 351 s.
- Jacques de Voragine. La Légende dorée, Gallimard, 2004, 1664 s.
- Paris, Odile Jacob, 2004, 319 s.
- Le Droit de cuissage. Histoire de la fabrication d'un mythe (XIIIe-XXe siècle), Paris, Albin Michel, « L’évolution de l'humanité », 1995, 325 s.
- L’Événement sans fin. Récit et christianisme au Moyen Âge, Paris, Les Belles-Lettres, 1993, 302 s.
- Histoires d’un historien. Kantorowicz, Paris, Gallimard, « L’un et l’autre » 1990, 173 s.
- La Papesse Jeanne, Paris, Aubier, « Collection historique », 1988, 412 s.
- Le Simple Corps du roi. L’impossible sacralité des souverains français (XVe-XVIIIe siècle), Paris, Les Éditions de Paris, 1988, 155 s.
- L'aigle. Chronique politique d'un emblème, éditions du Cerf, Paris, 1985, 204 s.
Aldığı Ödüller değiştir
Guizot Ödülü (1996)[5]
Georges-Dumézil Ödülü (2019)
Kaynakça değiştir
- ^ "Alain Boureau". crh.ehess.fr (Fransızca). 15 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2022.
- ^ "Alain Boureau : biographie, actualités et émissions France Culture". France Culture (Fransızca). 19 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2022.
- ^ Le Droit de cuissage. Histoire de la fabrication d'un mythe (XIIIe-XXe siècle), Paris, Albin Michel, « L’évolution de l'humanité », (Fransızca). 1995.
- ^ "Results for 'au:Alain Boureau' [WorldCat.org]". www.worldcat.org (İngilizce). 27 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2022.
- ^ "Prix Guizot | Académie française". www.academie-francaise.fr. 27 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2022.