İnci

canlı kabuklu yumuşakçanın yumuşak dokusunda üretilen sert nesne

İnci, istiridye gibi bazı kabuklu deniz hayvanlarının içinden çıkarılan, genellikle süs eşyası olarak kullanılan küçük tane. Bunlar, küçük, yuvarlak, yüksek değerli, sert, sedef rengindedirler. Hayvanın vücuduna bir kum tanesi, bir parazit veya yapay olarak bir sedef parçası girince etrafında bunu kaplayan sedefimsi bir madde oluşur.[kaynak belirtilmeli] Böylece tabaka üst üste gelerek küresel inci meydana gelir.

İnci
Çeşitli inciler
Çeşitli inciler
Genel
KategoriMineral
Formül
(tekrarlayan birim)
Strunz sınıflandırması05,8
Kristal sistemiOrtorombik[1]
Kristal sınıfıKarbonat mineralleri, protein
Kimyasal Özellikler
RenkBeyaz, pembe, gümüş, krem, kahverengi, yeşil, mavi, siyah, sarı, turuncu, kırmızı, altın, mor, yanardöner
DilinimYok[1]
KırıkEşitsiz, çeşitli
Mohs sertlik ölçeği sertlik2,5–4,5[1]
Çizgi rengiAk
Özağırlık2,60–2,85[1]
Kırılma indisi
  • Normal inci: 1,52-1,66
  • Siyah inci: 1,53-1,69[1]
Çift kırılma0,156
PleochroismYok
DağılmaYok
Ultraviyole FloresansBeyaz inciler: açık mavi ila açık sarı;
  • Sarı ve altın inciler: sarı-yeşil, yeşilimsi kahverengi ila koyu kahverengi;
  • Siyah inciler: genellikle pembe ila turuncu-kırmızı[2]
Gürcü tohum inci altın yüzük
Siyah inci
Doğal inci ve kültür İncisi
İnciler

Etimoloji

değiştir

İnci sözcüğü Çince çen-çu sözcüğünden gelmektedir ve Eski Türkçesi yinçü şeklindedir.[3] İncinin eş anlamlısı mirvari sözcüğüdür.[4][5][6] Klasik edebiyatta inci anlamında dürr ve mervârid sözcükleri kullanılmıştır.[3]

Divan şiirinde incinin oluşumu nisan yağmurlarının yağmasına bağlanmıştır. Rivayete göre, istiridye kabuklarını açınca, yağmur tâneleri içeri alınır ve incinin ortaya çıkmasına sebep olur.

Yabancı madde ete girmeyip kabukta kalırsa meydana gelen inci, yarı küresel veya düzensiz biçimde olur.

İnci, sedef yapısında olup %92 kalsiyum karbonat ihtiva eder. Sıcak ve ılıman bölge denizlerde yaşayan yumuşakçalarda rastlanır. Günümüzde içinde inci meydana gelen yumuşakçalar yetiştirilerek, kültür inci üretimi önem kazanmıştır. Kültürle 3 ilâ 7 yılda elde edilen bu inciler doğal olanlarından ayrılmamakta, gerçek inciye benzediği kabul edilmektedir.

Her çeşit süs eşyâsında, bilhassa gerdanlık olarak kullanılmaktadır. Bilinen renginden başka pembe ve beyazları olduğu gibi nâdir de olsa siyah renkli inciye de rastlanır. Siyah inci nadir bulunduğundan daha değerlidir.

Cam küreler, üzeri doğu esansı denen yapışkan madde ile sıvanarak sahte inciler yapılmaktadır. Hakikisinin pahalı olmasından dolayı sahte inci endüstrisi oldukça rağbet görmektedir.

 
Siyah inci ve siyah dudaklı inci istiridyesinin kabuğu. Yanardöner renkleri sedef katmanlarından kaynaklanır.

Tüm kabuklu yumuşakçalar, doğal süreçlerle, rahatsız edici bir mikroskobik nesne manto kıvrımları içinde sıkıştığında bir tür "inci" üretebilir, ancak bu "incilerin" büyük çoğunluğu değerli taş olarak değerlendirilmez. En iyi bilinen ve ticari açıdan en önemli olan sedefli inciler, öncelikle iki grup yumuşakça bivalvia veya deniz tarağı tarafından üretilir. Sedefli bir inci, kabuğu kaplayan sedef salgısında kullanılanla aynı canlı süreçle sedef katmanlarından yapılır.

İnsan müdahalesi olmadan oluşan doğal inciler çok nadirdir. Tek bir doğal inci bulmak için yüzlerce inci istiridyesi veya midyesi toplanıp açılıp öldürülmelidir. Geçmişte incilerin bu kadar olağanüstü fiyatlara satılmasının nedeni de buydu. Kültür incileri, insan müdahalesi ve doğal süreçler kullanılarak inci çiftliklerinde oluşturulur.

Bir sedefli inci çift kabuklusu ailesi - inci istiridyesi - denizde yaşarken, diğeri - çok farklı bir çift kabuklu grubu - tatlı suda yaşar. Bunlar tatlı su inci midyesi gibi nehir midyeleridir. Tuzlu su incileri, Pteriidae familyasındaki birkaç deniz inci istiridyesi türünde yetişebilir. Tatlı su incileri, Unionida takımındaki belirli (ama kesinlikle hepsinde değil) tatlı su midyesi türlerinde, Unionidae ve Margaritiferidae familyalarında yetişir.

Fiziksel özellikler

değiştir
 
Aragonit plakalarının kitin, lustrin ve ipek benzeri proteinler gibi biyopolimerler ile ayrıldığı sedef katmanlarının yapısı
 
Sedefin kırık yüzeyinin elektron mikroskobunda görüntüsü

İncilerin benzersiz parlaklığı, yarı saydam katmanlardan gelen ışığın yansıması, kırılması ve kırınımına bağlıdır. İncideki katmanlar ne kadar ince ve çoksa parlaklık o kadar ince olur. İncilerin sergilediği parıltı, yüzeye düşen ışığı parçalayan ardışık katmanların üst üste gelmesiyle oluşur. Ayrıca, inciler (özellikle kültür tatlı su incileri) sarı, yeşil, mavi, kahverengi, pembe, mor veya siyaha boyanabilir. En değerli inciler metalik, oldukça yansıtıcı bir parlaklığa sahiptir.

İnciler esasen kalsiyum karbonattan oluştuğu için sirke içinde çözülebilirler. Kalsiyum karbonat, zayıf bir asit çözeltisine bile duyarlıdır çünkü kristaller sirkedeki asetik asit ile reaksiyona girerek kalsiyum asetat ve karbondioksit oluşturur.

Tatlı ve tuzlu su incileri

değiştir

Tatlı su ve tuzlu su incileri bazen oldukça benzer görünebilir, ancak farklı kaynaklardan gelirler.

Tatlı su incileri, göllerde, nehirlerde, göletlerde ve diğer tatlı su kütlelerinde yaşayan Unionidae familyasından çeşitli tatlı su midyesi türlerinde oluşur. Bu tatlı su inci midyesi yalnızca daha sıcak iklimlerde değil, aynı zamanda İskoçya gibi daha soğuk, daha ılıman bölgelerde de görülür (burada yasayla korunurlar).[7]

Günümüzde satılan çoğu tatlı su kültür incileri Çin'den gelmektedir.

Tuzlu su incileri, okyanuslarda yaşayan Pteriidae familyasından inci istiridyeleri içinde yetişir. Tuzlu su inci istiridyeleri genellikle korunaklı lagünlerde veya volkanik atollerde yetiştirilir.

 
P. i. fucata yumuşakçasında üretilen boncuksuz kültür Akoya "keshi" incilerinin oluşumu. (A) Boncuksuz keshi kültürlü bir incinin optik genel görünümü. (B) Organik bir merkeze CaCO3 büyümesinin başladığını gösteren kesit. (C) Olgun sedef. (D ve E) Sedefteki atomların atom çözünürlüklü görüntüsü. (F) Küresel aragonit yapılarından sedefe geçiş. (G ve H) Toplanmış nanopartiküller büyük aragonit oluşturur. (I) Sedef oluşumu doğrudan büyük aragonit üzerinde başlar. CC lisansı, PNAS 2021 118 (42); https://doi.org/10.1073/pnas.2107477118

Yumuşakların mantosu (koruyucu zar), mineral aragonit veya aragonit ve kalsit karışımı (aynı kimyasal formüllü ancak farklı kristal yapıları olan polimorflar) şeklinde kalsiyum karbonat (CaCO3) katmanlarını biriktirir ve konşiolin denilen organik boynuz benzeri bir bileşik tarafından bir arada tutulur. Aragonit ve konşiolinin birleşimine sedef denir ve sedef oluşturur. Bir kum tanesinin tahriş edici olarak hareket ettiğine dair yaygın inanış aslında nadiren böyledir. Tipik uyaranlar arasında organik madde, parazitler veya hatta manto dokusunu yumuşakçanın vücudunun başka bir yerine kaydıran hasar bulunur. Bu küçük parçacıklar veya organizmalar, kabuk kapakları beslenme veya solunum için açık olduğunda içeri girer. Kültür incilerinde, tahriş edici madde genellikle küresel bir boncukla veya boncuksuz (boncuklu veya boncuksuz kültür incileri) manto epitelinin sokulmuş bir parçasıdır.[8][9]

Mücevher yapımında inci

değiştir

Mücevherdeki incinin değeri, söz konusu incinin türüne uygun parlaklık, renk, boyut, yüzey kusuru olmaması ve simetrinin birleşimiyle belirlenir. Bu özellikler arasında, mücevhercilere göre parlaklık inci kalitesinin en önemli ayırt edici özelliğidir. Ancak tüm faktörler eşit olduğunda, inci ne kadar büyükse o kadar değerlidir. Büyük, mükemmel yuvarlak inciler nadirdir ve oldukça değerlidir. Damla şeklindeki inciler genellikle kolyelerde kullanılır.

Kaynakça

değiştir
  1. ^ a b c d e Schumann, Walter (2001). Gemstones of the World. Robert Hale. s. 230. ISBN 978-0-7198-0301-7. 
  2. ^ Lazzarelli, Herve Nicolas (2010). Blue Chart Gem Identification. s. 8. 6 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ a b Kubbealtı Lugati
  4. ^ PAÜ İngilizce Sözlük
  5. ^ Eş ve Yakın Anlamlı Kelimeler Sözlüğü
  6. ^ Türk Klasikleri, 2. sayı. s. 54: "Otuz iki mirvari mercana dizmiş gibi / Kiymeti dürden olmuş, yaraşır, inciden ak" (Yunus Emre)
  7. ^ "Freshwater pearl mussel Margaritifera margaritifera". Joint Nature Conservation Committee. Peterborough. 8 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2022. 
  8. ^ Neil H. Landman, et al. (2001) Pearls: A Natural History, Harry Abrams, Inc., 0-8109-4495-2
  9. ^ "Pearl oyster farming and pearl culture". Fao.org. 20 Mart 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2013.